«Ότι αυτός ο μικροσκοπικός ανθρωπάκος μπορεί να με κάνει να αισθάνομαι φριχτός άνθρωπος ή σούπερ ήρωας με μια ματιά».
«Ότι ακόμα και μετά από χιλιετίες και δισεκατομμύρια ανθρώπους που είναι γονείς, κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει σε τίποτα σχετικά με το τι πρέπει να κάνεις. Για οποιοδήποτε ζήτημα, θα βρεις ανθρώπους να λένε ότι η συγκεκριμένη μέθοδος είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για το παιδί σου και άλλους ανθρώπους να λένε ότι η ίδια μέθοδος είναι το χειρότερο δυνατό, και θα κάνει ανεπανόρθωτο κακό στο παιδί σου».

«Ότι τα παιδιά έχουν τόση ενέργεια γιατί τη ρουφάνε από τους ενήλικες που είναι γύρω τους».
«Ότι όταν αρρωσταίνουν (πράγμα που συμβαίνει συχνά), αρρωσταίνουν πολύ. Το κοινό κρυολόγημα μπορεί να τα ρίξει στο κρεβάτι ολόκληρη βδομάδα, δεν θα τρώνε σχεδόν τίποτα και μπορεί να ανεβάσουν 40 πυρετό. Είναι πολύ τρομακτικό. Αν έχεις πάνω από ένα παιδί και είναι όλα άρρωστα, θα νιώθεις σαν να έχεις σανατόριο για παιδιά που έχουν πανούκλα».
«Κανείς δεν με προειδοποίησε ότι θα αισθανόμουν ενοχές ή ανησυχία, τουλάχιστον μία φορά τη μέρα, για την υπόλοιπη ζωή μου».
«Το να είσαι γονιός είναι σαν να οδηγείς στον αυτοκινητόδρομο προσπαθώντας να μη σκοτώσεις κανέναν ενώ διαρκώς κοιτάς στον καθρέφτη προς τα πίσω προσπαθώντας να μην κάνεις τα λάθη που έκαναν οι δικοί σου γονείς όταν ήσουν παιδί».
«Ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ ξανά να καθίσεις να φας χωρίς να χρειαστεί να σηκωθείς για κάτι».
«Ότι μερικοί γονείς δεν αγαπάνε τα μωρά τους αμέσως. Όταν ήρθε σπίτι η κόρη μου από το μαιευτήριο, σοκαρίστηκα με το πόσο μουδιασμένος ένιωθα – μη με παρεξηγήσετε, ήξερα όλα όσα έπρεπε να κάνω και ήμουν πολύ καλός μπαμπάς με το νεογέννητό μου, αλλά στην αρχή για μένα ήταν απλώς ένας στριγγλιάρικος μικρός εισβολέας. Μετά, κάποια στιγμή χρειάστηκε να την κρατήσω μόνος μου μια ολόκληρη μέρα. Πέρασε 5 ώρες στριγγλίζοντας και αρνιόταν να πιει γάλα. Μέσα στην απελπισία μου, άρπαξα ένα κουκλάκι και το έκανα να χορέψει πάνω στο ριλάξ της. Σταμάτησε να κλαίει, χαμογέλασε λιγάκι και της έβαλα το μπιμπερό στο στόμα. Για κάποιον λόγο, εκείνη τη μικρή ασήμαντη στιγμή, γύρισε ένας διακόπτης μέσα μου. Άρχισα να αγαπώ την κόρη μου. Νόμιζα πως η καρδιά μου θα εκραγεί. Και τώρα είματε τα καλύτερα φιλαράκια».
«Ο πιο τρομακτικός ήχος που θα ακούσεις ποτέ είναι η σιωπή στην ενδοεπικοινωνία».
«Πόσο άσχημα θα αισθανθείς όταν θα φεύγεις από το μαιευτήριο. Κανείς ποτέ δεν θα σου πει πώς να αντιμετωπίσεις την κρίση πανικού που θα πάθεις όταν βάλεις το νεογέννητο στο κάθισμα του αυτοκινήτου και είσαι έτοιμη να φύγεις από το νοσοκομείο. Είναι η στιγμή που το συνειδητοποιείς – σε αφήνουν να φύγεις από το νοσοκομείο με μια ζωούλα που είναι εντελώς δικιά σου ευθύνη από δω και πέρα: χωρίς όρους, χωρίς συστάσεις, απλώς δύο άπειρα άτομα που παριστάνουν τους ενήλικες και οδηγούν με μια ολοκαίνουργια, εύθραυστη ανθρώπινη ζωή μέσα σε μια μεταλλική παγίδα θανάτου».
«Ότι τα παιδιά μπορεί να είναι πολύ σκληρά».
«Ότι τα μωρά έχουν δική τους προσωπικότητα, και φαίνεται από την πρώτη μέρα. Μην προσπαθείτε να διαμορφώσετε τον χαρακτήρα του παιδιού σας, αποδεχτείτε τον και καθοδηγήστε τα. Μερικές φορές ο χαρακτήρας τους δεν θα σας αρέσει, και πρέπει να το απεδεχτείτε και αυτό».
πηγή