"Απαγορευμένα" θέματα

Είναι απορίας άξιον γιατί ορισμένα θέματα δεν υπάρχουν πλέον στο θεματολόγιο των εκκλησιαστικών παραγόντων. Φαίνεται σαν να μην τα σκέφτονται ποτέ. Σαν να μην τους απασχολούν. Κι όμως τα θέματα αυτά έχουν απασχολήσει μεγάλους εκκλησιαστικούς άνδρες και αγίους της Εκκλησίας μας.

Η μόνη εξήγηση, που φαίνεται να είναι μέσα στην πραγματικότητα, είναι ότι έχουν συσχηματισθεί με την κοσμική νοοτροπία. Έγιναν ένα με αυτή. Έτσι δεν μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους,

 δεν μπορούν να αρθρώσουν λόγο Θεού πάνω σε προβλήματα παλαιά, που υπάρχουν και σήμερα, και τα οποία οδηγούν την κοινωνία στην αποσύνθεση και στη σήψη.

Παρακολουθήστε το θεματολόγιο των ιεροκηρύκων.

Δεν ομιλεί κανένας για το θέμα της "μαγείας" και όλες τις συναφείς δραστηριότητες. Δεν μιλάει κανένας για την απάτη του διαβόλου που με το δόλωμα της επιλύσεως προβλημάτων ή της γνώσεως του μέλοντος, έχει μπλέξει στα δίχτυα πλήθος ανθρώπων. Χρησιμοποιεί μάγους, μάγισσες, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, μέντιουμ, αστρολόγους, ωροσκόπια, πνευματιστές κ.ο.κ. και κάνει ανενόχλητος τη δουλειά του. Κι όμως όλα αυτά καταδικάζονται από τους αγίους πατέρες και από τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και ο σύγχρονος κηρυκτικός λόγος σιωπά. Όμως ταλαιπωρούνται, βασσανίζονται, υποφέρουν πλήθος αδελφών μας χριστιανών. Κι "ξεζουμίζονται" οικονομικά χωρίς να βρίσκεται κάποιος να τους ανοίξει τα μάτια της ψυχής και να τους λυτρώσει από το φαύλο κύκλο της δαιμονικής επηρείας.

Το θέμα της πορνείας μικρών και μεγάλων, ανδρών και γυναικών βρίσκεται σήμερα στο ζενίθ. Υπάρχει μια ένοχη σιωπή της οικογένειας και μια χωρίς όρια σχεδόν ανεκτικότητα πολλών εκκλησιαστικών παραγόντων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι έχουν αποδεχτεί τις εφήμερες σχέσεις των νέων και κάνουν τα στραβά μάτια στα στραβοπατήματα φίλων, γνωστών και συγγενών. Εκτός ίσως από μερικές εξαιρέσεις απατημένων συζύγων ανδρών ή γυναικών που για δικούς τους λόγους ο καθένας καταπίνει τη γλώσσα του στις "ερωτικές" περιηγήσεις που κάνει το έτερον ήμισυ. Δυστυχώς ο λόγος του ιεροκήρυκα σήμερα είτε καυστικός - ελεγκτικός είτε κατηχητικός - οικοδομητικός πάνω στα θέματα αυτά είναι σχεδόν ανύπαρκτος.

Όσα αναφέρθηκαν στην προηγούμενη παράγραφο οδηγούν αναπόφευκτα σε μια άλλη σιωπή τον εκκλησιαστικό λόγο και το κήρυγμα. Έπαψε πια να ομιλεί ο άμβωνας για να εγκωμιάσει την παρθενία. Και μόνον η λέξη Παρθενία προκαλεί σήμερα μειδίαμα άν όχι γέλιο και καγχασμό. Ακόμα και μέσα στο ναό να την αναφέρει κανείς θεωρείται ότι ζεί ακόμα στόν" πίσω ήλιο", ότι είναι εκτός εποχής. Και εννοώ την Παρθενία του σώματος και της ψυχής. Εννοώ την Παρθενία ανδρών και γυναικών. Αυτή για την οποία έχουν πεί τόσα πολλά οι πατέρες της Εκκλησίας μας.

Ένα άλλο θέμα για το οποίο σιωπά σήμερα ο εκκλησιαστικός λόγος είναι το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Δεν σιωπά όμως το Ευαγγέλιο. Δεν σιωπά ο λόγος του Θεού. Ξεκάθαρα  λέει τα πράγματα η Αγία Γραφή. Μπορεί άλλα να λένε σήμερα οι νόμοι, άλλα να επιδιώκει η κοσμική νοοτροπία, αλλά δεν μπορεί να συμφωνήσει το Κήρυγμα της Αληθείας, δεν μπορεί να συσχηματισθεί ο λόγος της Εκκλησίας με την κοσμική νοοτροπία. Ακόμα κι αν θεωρεί κάποιος ότι είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει στα θέματα αυτά, μπορούμε να πούμε ότι και η Εκκλησία είναι ελεύθερη να εκφράσει τη διδασκαλία της. Ακόμα και συνταγματική κατοχύρωση υπάρχει για την ελληνορθόδοξη αγωγή του λαού μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Εκκλησία έχει την ανάγκη του χωροφύλακα για να κάνει τη δουλειά της. Και φυσικά δεν θα της υπαγορεύσουν οι νόμοι για το ποιό θα είναι το περιεχόμενο του κηρύγματός της.