Όταν στην αποτυχία σου πεθαίνεις και χάνεις τον κόσμο από τα μάτια
σου, στάσου λίγο στην καρδιά σου και ρώτα με βλέμμα απαιτητικό για
απαντήσεις, «Είμαι εγώ που απέτυχα; Σε τι απέτυχα; Αυτό που θέλησα ήταν
το δικό μου θέλω ή κάποιου άλλου; Γιατί νιώθω τόσο χάλια;»
Τότε με έκπληξη θα καταλάβεις, σαν μέρα γιορτινή, ότι ο θρήνος και
τα δάκρυα σου δεν έχουν αντικείμενο. Εσύ ποτέ δεν πόθησες αυτό που
«θέλησες». Το στόχο που δεν πέτυχες ποτέ εσύ δεν τον έθεσες. Δεν είσαι
εσύ καλέ μου που θρηνείς μα εκείνος ο «άλλος» που από μικρός έμαθες να
υπηρετείς και πάντα χαρούμενο να κάνεις. Ένιωσες «αποτυχημένος» γιατί
την επιτυχία την έχεις συνδέσει μέσα σου με την ευχαρίστηση κάποιου
«άλλου»(πατέρα, μάνας, αδελφού, σχολείου, θρησκείας….). Έτσι σε έμαθαν.
Να είσαι «ευτυχισμένος» μονάχα όταν ικανοποιείς τα θέλω κάποιου «άλλου».
π. λίβυος
Πηγή: plibyos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου