Προσφέρει περισσότερη ευτυχία το να δίνεις παρά το να παίρνεις

Το να δίνει κανείς και να προσφέρει, το να γίνεται κανείς χρήσιμος στους άλλους, χαρίζει τέτοια αύξηση του αισθήματος της προσωπικής αξίας, δίνει τέτοια ζωή και χαρά και ευεξία στους γέρους, που τους ξανανιώνει κυριολεκτικά.

Φανταστείτε λοιπόν, πόση δύναμη και ικανότητά για πρόοδο και επιτυχία δίνει το ίδιο πράγμα στα παιδιά, που και από την ηλικία τους έχουν αστείρευτές πηγές δραστηριότητας και ενέργειας. Φτερά τους δίνει με τα οποία υπερπηδούν κάθε εμπόδιο και κάθε δυσκολία.

Να γιατί ο Χριστός έλεγε για τον εαυτό του ετούτα τα λόγια. "Ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι" Δηλαδή ο γιος του ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν , αλλά για να υπηρετήσει τους άλλους. Δεν ήρθα στη γη για να με υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσω εγώ τους άλλους. Δεν ήρθα για να πάρω, αλλά για να δώσω. Να γιατί και ο μέγας Απόστολος των εθνών, ο Απόστολος Παύλος, έγραφε και διεκήρυττε τα λόγια του Χριστού: «Μακάριόν εστιί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35), δηλαδή «προσφέρει περισσότερη ευτυχία το να δίνει κανείς πάρα το να παίρνει». Αυτά τα λόγια θα άξιζε να τα γράψουμε στα σχολεία μας, στους συλλόγους μας, στα σπίτια μας, μα προπάντων στις καρδιές μας. Για αυτά τα λόγια ο Άντλερ παρατηρεί: «Έτσι φτάνουμε στην ιδέα την οποία οι λαοί με πολλή βεβαιότητα προαισθάνθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια και η οποία εκφράζεται στα σοφά λόγια της Βίβλου: Το να δίνεις είναι αγιότερο από το να παίρνεις. Αν σήμερα σκεφτούμε πάνω στο νόημα που έχουν αυτές οι λέξεις, οι οποίες είναι έκφραση μιας πανάρχαιας και τεράστιας ανθρώπινης πείρας, τότε θα γνωρίσουμε ότι αυτό που αναφέρεται εδώ είναι η διάθεση, η διάθεση να δώσεις, να υποστηρίξεις, να βοηθήσεις, η διάθεση που περικλείει σαν δώρο Θεού μια εξισορρόπηση και αρμονία της ψυχικής ζωής».

Με τον τρόπο αυτό «και η διάνοια βελτιώνεται, διότι η ευφυΐα είναι μια κοινωνική λειτουργία. Το αίσθημα χρησιμότητας και αξίας ανεβαίνει, και αυτό δίνει θάρρος και μια αισιόδοξη αντίληψη. Το άτομο νιώθει άνετα μέσα στη ζωή και αισθάνεται την ύπαρξή του να είναι άξια στο βαθμό που είναι χρήσιμη στους άλλους».

Όταν το παιδί μαθαίνει να δίνει και να προσφέρει, «θα διαπιστώσετε ότι το παιδί αποκτά θάρρος… Θαρραλέος μπορεί να είναι μόνο εκείνος που θεωρεί τον εαυτό του ως μέρος ενός συνόλου. Η αισιοδοξία, το θάρρος και η συντροφικότητα εξαρτώνται από το πώς θα δώσουμε στο παιδί αρκετά νωρίς μια αγωγή που θα βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας. Η ανάπτυξη του ατόμου μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο αν το κοινωνικό του συναίσθημα είναι αρκετά πλατύ. Αν ενδιαφέρομαι για το καλό, για την ευημερία των άλλων, οι δικοί μου ατομικότητα βεβαιώνεται και μπορώ να κάνω τον εαυτό μου χρήσιμο στους άλλους. Αν σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου , είμαι εντελώς απροετοίμαστος να λύσω τα προβλήματα αυτής της ζωής»..

  

Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Δ Μπέκου, ΚΑΝΕ ΕΞΥΠΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, Εκδόσεις Χριστιανική Ελπίς, δεύτερη έκδοση Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 154-156