Ποιος είναι άρρωστος, ο δράστης ή το θύμα;

 Ας αποφύγουμε λοιπόν να πολεμάμε τους άλλους, και ας καταστρέφουμε τη ρίζα της έχθρας που είναι η κενοδοξία και η φιλαργυρία. Διότι γίνεται κάποιος εχθρός, ή για τα χρήματα, ή για τη μάταιη δόξα. Εάν όμως είμαστε ανώτεροι από την κενοδοξία και τη φιλαργυρία, θα γίνουμε ανώτεροι και από το να κυριευόμαστε από την έχθρα.

Και αν, λοιπόν, ακόμα σε βρίσει κάποιος, υπόφερέ το με γενναιότητα· διότι τον εαυτό του έβρισε, όχι εσένα.

Και αν ακόμα σε χτυπήσει, μην ανταποδώσεις το χτύπημα, διότι αυτός είναι εκείνος ο οποίος δέχεται το χτύπημα· χτυπώντας εσένα με το χέρι, χτυπάει τον εαυτό του με το θυμό, και αποκτά πάρα πολύ κακή φήμη.

Εάν δε νομίζεις ότι αυτά είναι δύσκολα, σκέψου, ότι αν κάποιος τρελός ξέσκιζε το ένδυμα σου, ποιος θα έλεγες ότι είναι άρρωστος, εσύ που έπαθες αυτό, ή εκείνος που έκαμε αυτό; Είναι ολοφάνερο ότι εκείνος. Έπειτα, στην περίπτωση μεν που σκίζεται το ένδυμα, ο δράστης έπαθε χειρότερα από τον παθόντα, στην περίπτωση δε που ξεσκίζεται η καρδιά διότι ο θυμός αυτό προξενεί, δεν νομίζεις ότι εκείνος παθαίνει μεγαλύτερα κακά από σένα, που δεν έπαθες τίποτα παρόμοιο;

Μην μου ισχυρισθείς βέβαια ότι ξέσκισε το ένδυμά σου, αλλά να βλέπεις ότι πρώτα ξέσκισε την καρδιά του. Διότι όπως ακριβώς δεν θα μπορούσε να υπάρξει ίκτερος εάν δεν σπάσει η χολή και δεν ξεφύγει το υγρό πέρα από τα όρια της, έτσι δεν θα μπορούσε να υπάρξει θυμός υπερβολικός, εάν δεν σκιστεί η καρδιά. Όπως ακριβώς λοιπόν αν δεις κάποιον να πάσχει από ίκτερο, και αν ακόμα σου προξενήσει αμέτρητα κακά, δεν θα επιθυμούσες να έρθει σε σένα το νόσημα, έτσι να κάνεις και με το θυμό.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία εις τον Ζ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ, Ιω. Χρυσοστόμου Έργα, Πατερικές Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Θεσσαλονίκη 1982, τ. 5, σελ. 312.