Η ελεημοσύνη δεν είναι έξοδο αλλά είναι έσοδο

Η σύγχρονη ψυχολογία έρχεται να επιβεβαιώσει σήμερα τις διακηρύξεις του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος τόνιζε ότι όταν ελεούμε το φτωχό και προστατεύουμε τον αδύνατο, τον εαυτό μας ελεούμε και τον εαυτό μας προστατεύομαι. Εμείς ωφελούμαστε περισσότερο όταν κάνουμε την ελεημοσύνη, παρά φτωχός τον οποίο ελεούμε. "Έδωκας ελεημοσύνην; Μη την δαπάνην εννόει, αλλά και την πρόσοδον". Έδωσες κάποια χρήματα ελεημοσύνη σ' ένα φτωχό; μην σκέφτεσαι μόνο τι έδωσες, αλλά και τι πήρες. "Μη δη νόμιζε την ελεημοσύνην ανάλωμα είναι, αλλά πρόσοδον". Μη νομίζεις ότι η ελεημοσύνη είναι έξοδο και δαπάνη, αλλά κέρδος και έσοδο. "Μείζονα γαρ λαμβάνεις ή δίδως". Διότι παίρνεις μεγαλύτερα και πολυτιμότερα από αυτά που δίνεις. "Δίδως άρτον και λαμβάνεις ζωήν αιώνιον, δίδως ιμάτιον και λαμβάνεις αφθαρσίας περιβόλαιον". (Δίνεις άρτο και λαμβάνεις αιώνια ζωή, δίνεις ένα ρούχο απλό και παίρνεις επανωφόρι αφθαρσίας).

Και καταλήγει ο χρυσορρήμων πατήρ: "Δος άρτον και λαβέ παράδεισον, δος μικρά και λαβέ μεγάλα, δος θνητά και λαβέ αθάνατα, δος φθαρτά και λαβέ άφθαρτα... Λύτρον ψυχής εστίν ελεημοσύνη"... ( Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο, δώσε μικρά και πάρε μεγάλα, δώσε θνητά και πάρε αθάνατα, δώσε φθαρτά και πάρε άφθαρτα. Η ελεημοσύνη είναι λύτρο το οποίο σώζει την ψυχής. Η κεντρική ιδέα του Αγίου είναι ότι δίνοντας υλικά και φθαρτά στους φτωχούς και στους αδύνατους, παίρνεις ανταλλάγματα πνευματικά, τα οποία είναι άφθαρτα και αθάνατα και κατά συνέπεια πολύ ανώτερα από αυτά τα οποία έδωσες. Αυτό ακριβώς πιστοποιεί και επιβεβαιώνει σήμερα η ψυχολογία τονίζοντας πως με το να γίνεσαι χρήσιμος και ωφέλιμος στο φτωχό και στον αδύνατο, εξασφαλίζεις στον εαυτό σου μια ακμαία ψυχική υγεία και αυξάνοντας το αίσθημα της προσωπικής σου αξίας αυξάνεις το πνευματικό σου κεφάλαιο και γίνεσαι πνευματικά δυνατός για την αντιμετώπιση και των προσωπικών σου προβλημάτων και δυσκολιών.

Είναι λοιπόν πέρα ως πέρα σωστό και αληθινό πως όταν ελεείς και βοηθάς το φτωχό και τον αδύνατο "μείζονα λαμβάνεις ή δίδως") Παίρνεις περισσότερα από αυτά που δίνεις).

Ας μάθουμε λοιπόν τα παιδιά μας να δίνουν και να προσφέρουν, ας μάθουμε και εμείς οι ίδιοι να δίνουμε, να προσφέρουμε και να γινόμαστε χρήσιμοι στους συνανθρώπους μας, στους αδελφούς μας. Και ας είμαστε βέβαιοι ότι κατ' αυτόν τον τρόπο προσφέρουμε την καλύτερη υπηρεσία στον εαυτό μας και στα παιδιά μας, προσφέρουμε ένα βαθύ αίσθημα προσωπικής αξίας και μια ακατάλυτη δύναμη για πρόοδο και επιτυχία στη ζωή.

Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Δ Μπέκου, ΚΑΝΕ ΕΞΥΠΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, Εκδόσεις Χριστιανική Ελπίς, δεύτερη έκδοση Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 156 -158