Επιστρέφοντας σπίτι από το μαιευτήριο η γυναίκα έχει πλέον
αποκτήσει ένα νέο και καθοριστικό ρόλο στη ζωή της, αυτόν της μητέρας.
Η προσοχή της θα είναι εξολοκλήρου δοσμένη στο βρέφος για το πρώτο
καιρό και η αγάπη της θα μοιράζεται άνισα μεταξύ του μωρού και του
συντρόφου της μέχρι να βρει τις ισορροπίες στην καθημερινότητά της.
Η εικόνα αυτή από μόνη της κάνει τον άνδρα "αόρατο". Είναι κι εκείνος
πατέρας πια. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Πως ορίζεται ο ρόλος του σε μία
τόσο στενή σχέση όπως αυτής της μητέρας με το μωρό της;
Είναι σημαντικό για την γυναίκα να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι για τον σύντροφο της να κατανοήσει το ρόλο του, τη νέα σχέση της συντρόφου του με έναν άλλο άνθρωπο, με τον όποιον μοιράζεται την αγάπη της (κι ας είναι το παιδί του) και τον τρόπο που θα μπορέσει να αναπτύξει ο ίδιος μια σχέση με το παιδί του.
Σκεφτείτε:
• Ο άνδρας αντικρίζει και αρχίζει τη σχέση του με το παιδί του αφού γεννήσει η σύντροφος του, ενώ εκείνη το γνωρίζει και το νιώθει 9 μήνες μέσα στο σώμα της. Άρα χρειάζεται περισσότερο χρόνο να προσαρμοστεί και αυτό ξεκινά αφού επιστρέψετε σπίτι όλοι μαζί από το μαιευτήριο.
• Ο άνδρας δε μπορεί να θηλάσει και ενστικτωδώς δε γνωρίζει πως να κρατήσει αγκαλιά το πρώτο του παιδί όπως μια γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι φοβάται και διστάζει. Η μητέρα πρέπει να είναι αυτή που διαμεσολαβεί στην σχέση πατέρα-παιδιού και αφήνει χώρο σε αυτήν να αναπτυχθεί, καθώς και πρέπει να την καλλιεργεί.
• Μην απαιτείτε ο πατέρας να μάθει και να γνωρίζει τα πάντα στο ίδιο χρονικό διάστημα με εσάς. Δεν είναι στη φύση του, οπότε θα πρέπει να του διδάξετε πως να σας βοηθάει και σε ποιες φάσεις στη φροντίδα του μωρού. Μην ξεχνάτε ότι οι άντρες μεγαλώνουν σε έναν αγορίστικο ρόλο που δε συμπεριλαμβάνει δραστηριότητες που αφορούν το σπίτι και την οικογένεια αλλά κυρίως εξωτερικές δουλειές του σπιτιού και εργασία.
• Μπείτε στη θέση του και φανταστείτε πως θα ήταν μία ημέρα ο σύντροφος σας να επέστρεφε σπίτι με ένα φίλο του και να μην είχε καθόλου χρόνο πια για εσάς. Σίγουρα ένα παιδί, δικό σας, δεν είναι απλά ένας φίλος, αλλά συναισθηματικά ο άνδρας βιώνει ασυνείδητα απόρριψη, καθώς μόνο έτσι μπορεί να εκλάβει σε πρώτο επίπεδο αυτή την αλλαγή.
Σταδιακά μετά τους πρώτους μήνες αρχίστε να δίνετε χρόνο και στη μεταξύ σας σχέση ως ζευγάρι και όχι μόνο σαν γονείς. Μην ξεχνάτε ότι αν δεν υπήρχατε ‘εσείς’ δε θα είχε έρθει στο κόσμο το νέο μέλος της οικογένειας σας.
Είναι σημαντικό για την γυναίκα να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι για τον σύντροφο της να κατανοήσει το ρόλο του, τη νέα σχέση της συντρόφου του με έναν άλλο άνθρωπο, με τον όποιον μοιράζεται την αγάπη της (κι ας είναι το παιδί του) και τον τρόπο που θα μπορέσει να αναπτύξει ο ίδιος μια σχέση με το παιδί του.
Σκεφτείτε:
• Ο άνδρας αντικρίζει και αρχίζει τη σχέση του με το παιδί του αφού γεννήσει η σύντροφος του, ενώ εκείνη το γνωρίζει και το νιώθει 9 μήνες μέσα στο σώμα της. Άρα χρειάζεται περισσότερο χρόνο να προσαρμοστεί και αυτό ξεκινά αφού επιστρέψετε σπίτι όλοι μαζί από το μαιευτήριο.
• Ο άνδρας δε μπορεί να θηλάσει και ενστικτωδώς δε γνωρίζει πως να κρατήσει αγκαλιά το πρώτο του παιδί όπως μια γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι φοβάται και διστάζει. Η μητέρα πρέπει να είναι αυτή που διαμεσολαβεί στην σχέση πατέρα-παιδιού και αφήνει χώρο σε αυτήν να αναπτυχθεί, καθώς και πρέπει να την καλλιεργεί.
• Μην απαιτείτε ο πατέρας να μάθει και να γνωρίζει τα πάντα στο ίδιο χρονικό διάστημα με εσάς. Δεν είναι στη φύση του, οπότε θα πρέπει να του διδάξετε πως να σας βοηθάει και σε ποιες φάσεις στη φροντίδα του μωρού. Μην ξεχνάτε ότι οι άντρες μεγαλώνουν σε έναν αγορίστικο ρόλο που δε συμπεριλαμβάνει δραστηριότητες που αφορούν το σπίτι και την οικογένεια αλλά κυρίως εξωτερικές δουλειές του σπιτιού και εργασία.
• Μπείτε στη θέση του και φανταστείτε πως θα ήταν μία ημέρα ο σύντροφος σας να επέστρεφε σπίτι με ένα φίλο του και να μην είχε καθόλου χρόνο πια για εσάς. Σίγουρα ένα παιδί, δικό σας, δεν είναι απλά ένας φίλος, αλλά συναισθηματικά ο άνδρας βιώνει ασυνείδητα απόρριψη, καθώς μόνο έτσι μπορεί να εκλάβει σε πρώτο επίπεδο αυτή την αλλαγή.
Σταδιακά μετά τους πρώτους μήνες αρχίστε να δίνετε χρόνο και στη μεταξύ σας σχέση ως ζευγάρι και όχι μόνο σαν γονείς. Μην ξεχνάτε ότι αν δεν υπήρχατε ‘εσείς’ δε θα είχε έρθει στο κόσμο το νέο μέλος της οικογένειας σας.
* Η Ίρις Κρέμερ είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και εργάζεται ιδιωτικά σε θέματα που αφορούν τα άτομα, τα ζευγάρια, τη συμβουλευτική γονέων και τις αγχώδεις διαταραχές. Αρθρογραφεί στο blog της www.lifemade.gr για θέματα που αφορούν την καθημερινότητα και τη ζωή όλων μας. Είναι απόφοιτος Ψυχολογίας και Συμβουλευτικής Ψυχολογίας του University of Essex, και University of Edinburgh.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου