Ο λαγός και ο σκαντζόχειρος

Μια  μέρα  που   έβρεχε  πολύ   ο   λαγός  καθόταν  αναπαυτικά   στη   φωλιά   του,  όταν  άκουσε  ένα    χτύπημα   στην  πόρτα   του. Πήγε  να  ανοίξει  και  άκουσε   τον   σκαντζόχοιρο   να του  λέει: Σε παρακαλώ  άσε  με   να  μπω    στη   φωλιά   σου,  δεν  έχω  πού  να  μείνω. Αυτό   δε  γίνεται  απάντησε  ο  λαγός, όμως   πες-πες   ο   σκαντζόχοιρος  τον  έπεισε  να  βάλει  μέσα   στη   φωλιά  μόνο  το  κεφάλι   του, έτσι  ώστε  να  μην  βρέχεται  αυτό.
Μετά  έβαλε   το  ένα πόδι  μετά το  άλλο  και  τελικά  μπήκε  ολόκληρος  και  με  τα  αγκάθια  του  έβγαλε  έξω  τον  λαγό. Έτσι  και    το  κακό  τόνιζε  ο  Άγιος  Παΐσιος   μας   ξεγελάει  με  μικρές  παραχωρήσεις  και  τελικά   σιγά  - σιγά  μας  κυριεύει.

Το  ίδιο (τόνιζε  ο ίδιος  Άγιος)  γίνεται  και με  τον βάτραχο. Εάν  του  ρίξεις  μονομιάς   όλο   το  καυτό  νερό  θα   το  τινάξει  με  την  πλάτη  του  και  θα   φύγει. Αν  όμως   το   ρίξεις  λίγο - λίγο  στην    αρχή  θα   το  τινάξει  λίγο , αλλά  στη   συνέχεια  θα   το    δεχθεί  και  τελικά θα   ζεματιστεί. Έτσι  κάνει  και  ο διάβολος, μας    ζεματίζει  λίγο-λίγο  και   τελικά    χωρίς  να  το  καταλάβουμε, βρισκόμαστε   ζεματισμένοι!

(Οσίου  ΠαΪσίου   του    αγιορείτου’’κοσμική  μόρφωση-γνώση  ορθολογισμός   στην  εποχή  μας  κοσμικό  πνεύμα’’ Αλεξανδρούπολη  2014 σ.62)