Στήριξε με, αγάπα με, κράτα με για να παλεύω αλλιώς…

Ο παράλυτος του Ευαγγελίου είπε στο Χριστό:

"Δεν έχω άνθρωπο'' Τελικά Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  που χρειαζόταν ήταν ο Χριστός

 

Της Στεύης Τσούτση.

Πονώ…

Το κρύβω όσο πιο καλά μπορώ.

Το κρύβω από τους δικούς μου,

το κρύβω από τους ξένους,

το κρύβω κι από μένα τον ίδιο.

Κυκλοφορώ με τα μάτια χαμηλωμένα γιατί φοβάμαι…

Τρέμω τη στιγμή που θα βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό που τρέμω πιο πολύ:

Την αλήθεια μέσα στον καθρέφτη.

Θα είναι η στιγμή εκείνη που που το είδωλό μου θα μαρτυρήσει χωρίς έλεος, χωρίς δισταγμούς και δεύτερες σκέψεις όσα κρατώ επιμελώς κρυμμένα.

Γιατι ο καθρέφτης δε λέει ψέματα ποτέ. Μαρτυρά με την πιο σκληρή αλήθεια του, κάθε τι που κρύβω από όλους. Κάθε τι που αρνούμαι.

Πονώ…

Δεν απλώνω το χέρι, δε ζητώ βοήθεια.

Φοβάμαι το κενό.

Φοβάμαι εκείνη τη στιγμή που το χέρι μου θα απλώσει αλλά δε θα νιώσει τη ζεστασιά άλλου.

Κανείς δε θα βρεθεί να το κρατήσει και θα απομείνω μοναχός και τσακισμένος.

Δίχως ελπίδα.

Γι’ αυτό δεν απλώνω. Τα έχασα όλα μα την ελπίδα δεν αντέχω να τη χάσω.

Σφίγγω τις χούφτες με μανία στις τσέπες μου και δε ζητώ βοήθεια.

Δε ζητώ άνθρωπο δικό μου αν και μόνο η ψυχή μου ξέρει πόση ανάγκη τον έχω.

Δε ζητώ άνθρωπο να μοιραστεί όσα με βαραίνουν.

Να κρατήσει δύο στιγμές το φορτίο μου στις πλάτες του και να πάρω μισή ανάσα.

Να νιώσω πως δεν είμαι μόνος.

Δε θέλω πια να είμαι μόνος.

Κουράστηκα μοναχός να πορεύομαι.

Μοναχός να πονώ, μοναχός να σπαράζω στο κλάμα.

Κουράστηκα να είμαι δυνατός, χωρίς να είμαι…

Γι’αυτό αν με ακούς έλα κοντά.

Αν με ακούς πιάσε μου το χέρι.

Άνοιξε τη σφιγμένη χούφτα μου και κράτα με να μη φοβάμαι.

Απάλυνε τον πόνο μου.

Διώξε μου το φόβο.

Κράτα με…

Και κράτα κοντά μου την ελπίδα.

Αυτή που με βαστά από το να μην κατρακυλήσω στη πιο βαθιά σιωπή, στο χάος μιας μοναξιάς που μπορεί να ζω μα δεν την αντέχω.

Όχι πια. Όχι άλλο. Όχι ξανά.

Κράτα με…

Κι εγώ υπόσχομαι να προσπαθήσω.

Ορκίζομαι πως θα παλέψω χίλιες φορές με τα θεριά μου. Χίλιες φορές πάνω από όσο αντέχω.

Για σένα και για μένα.Για να μπορώ κάποια στιγμή να κοιτάζω τον καθρέφτη δίχως τρόμο.

Για να κοιτώ το πρόσωπο μου και στο καθρέφτισμα του να βλέπω κι εσένα. Και να αντέχω.

Την αλήθεια του προσώπου μου. Την αλήθεια της ζωής μου.

Κράτα με για να παλεύω αλλιώς.

Για να μην υποκρίνομαι.

Για να μη φοβάμαι.

Να μη φοβάμαι…

Να μη φοβάμαι…

Να μη φοβάμαι…

πηγή