Έχεις τα κότσια να μην κατακρίνεις καθόλου δυο μέρες την εβδομάδα;

Όταν μιλάμε για την ασκητική ζωή του ορθοδόξου χριστιανού ο νους μας πάει μόνο στη νηστεία και στην αγρυπνία. Ίσως και στην αποχή από τις σεξουαλικές σχέσεις. Εκεί φτάσαμε!!!

Όμως είναι πολλά ακόμη που πρέπει να προσέξει ένας ορθόδοξος χριστιανός. Για παράδειγμα το θέμα της γλώσσας και πιο ειδικά το κουτσομπολιό, η κρίση και η κατάκριση του άλλου.

Σύμφωνα με τα λεξικά

Κουτσομπολιό είναι ο κακόβουλος συνήθως σχολιασμός των πράξεων και της συμπεριφοράς τρίτων, ανεύθυνες και κακόβουλες διαδόσεις.

Κρίση είναι η ενασχόληση με την συμπεριφορά του άλλου.

Κατάκριση είναι η αρνητική κρίση - καταδίκη της συμπεριφοράς και των πράξεων των άλλων.

Αυτά είναι μεγάλη μάστιγα για την κοινωνία, αλλά και για την ψυχή μας:

·        Δεν μας αφήνουν χρόνο να δούμε τα δικά μας λάθη και πάθη και να προσπαθήσουμε για τη διόρθωσή μας.

·        Μας βάζουν να ασχολούμαστε διαρκώς με το τι κάνει ο ένας και ο άλλος. Και πολλές φορές από τα «μου είπαν», «άκουσα», «μου είπες», «είπαν ότι είπες» και άλλα παρόμοια δημιουργούνται ένα σωρό καυγάδες και φασαρίες. Ο σοφός λαός μας λέει: μην ασχολείσαι με το τι κάνει ο ένας και ο άλλος, κοίτα την καμπούρα σου (ή κοίτα τον εαυτό σου).

·        Μας οδηγούν στο να μεγαλοποιούμε τα λάθη των άλλων και να ελαχιστοποιούμε τα δικά μας. «Το σκουπιδάκι στο μάτι του άλλου το βλέπουμε, αλλά το δοκάρι που είναι στο μάτι το δικό μας δεν το προσέχουμε καθόλου», όπως λέει το Ευαγγέλιο.

·        Μας βάζουν να κουτσομπολεύουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε, δυστυχώς, μόνο τα στραβά, τα αμαρτωλά των άλλων. Δεν μας αφήνουν να πούμε δυο λόγια καλά και για τις καλοσύνες που έχουν κάνει οι άλλοι, για τα θετικά στοιχεία τους.

·        Πάνω σ’  αυτή την κρίση και την κατάκριση αδικούμε πάρα πολλές φορές τους άλλους, διότι δεν ξέρουμε τις προϋποθέσεις και τους λόγους που κάποιος έκαμε κάτι το οποίο δεν άρεσε σε μας.

·        Η δική μας αυστηρή κρίση για τους άλλους, δυστυχώς, κάνει πιο αυστηρή την κρίση που θα κάνει ο Θεός και οι άλλοι για μας. Είναι γνωστό ότι λέει κάτι σχετικό το ευαγγέλιο: «μην κρίνετε και δεν θα κριθείτε, μην καταδικάζετε και δεν θα καταδικαστείτε».

·        Συνήθως κρίνουμε και κατακρίνουμε ανθρώπους που δεν μας πέφτει λόγος για τις πράξεις τους και δεν έχουμε ευθύνη γι’  αυτούς. Ο σχετικός λόγος του ευαγγελίου λέει: «ποιός είσαι εσύ που κρίνεις τον υπηρέτη του άλλου; Ο καθένας πράττει καλά ή άσχημα ενώπιον του Κυρίου Του». Και Κύριος όλων μας είναι ο Θεός. Αυτός έχει το δικαίωμα της κρίσης και της καταδίκης. Εμείς γιατί επεμβαίνουμε;

Και ενώ λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, εμείς δεν νοιώθουμε καθόλου την αμαρτία μας και φυσικά δεν κάνουμε καμμία προσπάθεια για να διορθώσουμε τον εαυτό μας.

Κάνω λοιπόν μία πρόταση, πρώτα στον εαυτό μου

και μετά σε όλους εσάς που διαβάζεται το άρθρο αυτό:

Όπως νηστεύουμε την Τετάρτη και την Παρασκευή από τις τροφές, όπως κάνουμε εγκράτεια σε θέματα σαρκικά, έτσι να βάλουμε αυστηρή γραμμή στον εαυτό μας να αποφεύγουμε το κουτσομπολιό, την κρίση και την κατάκριση κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Και αντί για τέτοια λόγια (κουτσομπολιού, κρίσης και κατάκρισης) να λέμε λόγια αγάπης, επαίνου, παρηγοριάς, συμπαραστάσεως, στηριγμού, ενθαρρύνσεως, στοργής σε όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Και μακάρι μια τέτοια πράξη να γίνει συνήθεια για όλες τις ημέρες της ζωής μας.

Να δείτε τότε πως θα καλυτερέψει ο κόσμος γύρω μας. Να δείτε πως θα ημερέψει. Θα δούμε θαυμαστές αλλαγές προς το καλύτερο.

Μα κι αν ακόμα δεν αλλάξουν οι άλλοι, θα αλλάξει ο εαυτός μας. Θα ημερέψουμε εμείς. Θα διορθώσουμε τις σχέσεις με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Κι αν αυτό γίνεται, όπως είπαμε, όχι μόνο κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, αλλά κάθε μέρα, τότε θα ζούμε από τώρα ζωή παραδεισένια, ζωή εν Χριστώ. Μακάρι.