Ευχαριστώ την μαμά μου για τα λάθη που έκανε

• Είμαι κι εγώ μια πολύ νέα μανούλα. Πιστεύω πως όλες μας έχουμε αναρωτηθεί αν είμαστε σωστές μάνουλες και τι θα πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε καλές μάνες…  Δύσκολη αποστολή αλλά αξίζει.

Προσπαθώ να θυμηθώ πως με μεγάλωσε η δικιά μου μαμά, αλλά οι στιγμές που αφιέρωνε μαζί μου ήταν ελάχιστες, οπότε οι αναμνήσεις λίγες έως ανύπαρκτες. Σαν να μεγάλωσα μόνη μου στον «αυτόματο πιλότο». Δεν την θυμάμαι να παίζoυμε μαζί, να πηγαινουμε μια βόλτα μαζί, να με κανει κούνια στην παιδική χαρά (για την ακρίβεια δεν την θυμάμαι να με πήγε ποτε παιδική χαρά). Δεν τη θυμάμαι να μου διαβάσει ένα παραμύθι, να μου δώσει ένα φιλί καληνύχτας ή έστω ένα φιλί καλημέρας. Ακόμη και για το σχολείο μόνη μου ετοιμαζόμουν.

Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν μου έδειχνε εμπιστοσύνη ότι θα καταφέρω το οτιδηποτε…. Η μάνα μου με την μεγαλύτερη μου αδελφή ήταν οι ξερόλες του σπιτιού με αποτέλεσμα η δική μου αυτοπεποίθηση στα πατώματα. Η καθημερινότητα μου ήταν ένας συνεχής αγώνας να αποδείξω σε έμενα και στους άλλους ότι τελικά αξίζω.

Αποτέλεσμα η μητέρα μου να έχει χάσει την ζωή μου, να μην ξέρει τα προβλήματα μου και να με έχει «χάσει» αφού προ πολλού όλα τα αντιμετώπιζα μονή μου από τα πιο απλά μέχρι και τα πιο σοβαρά όπως προβλήματα υγείας.

Όλα αυτά όμως είχαν ένα καλό. Μπορεί να μην ξέρω τι να κάνω εγώ για να μεγαλώσω σωστά την κόρη μου αλλά τουλάχιστον ξέρω τι να μην κάνω.

Σε ευχαριστώ μαμά για τα λάθη που έκανες σε εμένα, γιατί μπορεί εσύ να έχασες εμένα αλλά μέσα από τα λάθη σου ξέρω τι να κάνω για να μην χάσω κι εγώ την κόρη μου.

Φ.Κ.

Υ.Γ θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον φύλακα Άγγελό μου. Δεν είχα κανένα να εμπιστευτώ κανένα να με συμβουλεύσει αλλά παρόλα αυτά κάποιος φύλακας άγγελος με έσωσε από πολλές κακοτοπιές….

πηγή