Η προσβολή του παιδιού μας

Θα ήταν λάθος να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι, εμείς που γράφουμε τα άρθρα αυτά για την αγωγή των παιδιών, είμαστε οι τέλειοι γονείς ή οι τέλειοι εκπαιδευτικοί. Κάθε άλλο μάλιστα κάνουμε κι εμείς πολλά λάθη και στο παρελθόν κάναμε, περισσότερα. Όσα γράφουμε είναι καταστάλαγμα κάποιας πείρας μέσα στα χρόνια που πέρασαν, κάποιων συζητήσεων με γονείς και εκπαιδευτικούς, και βέβαια συζητήσεων με τα παιδιά στο σπίτι, αλλά και στο σχολείο. Διότι είναι γεγονός ότι όλοι μας χρειαζόμαστε ανατροφοδότηση, πάνω στα θέματα αυτά, κάθε μέρα και περισσότερο.

Είναι γνωστό ότι το  παιδί μας θα κάνει λάθη. Δεν είναι δυνατόν να μην κάνει λάθη. Σ’ αυτά τα λάθη του παιδιού ο εκπαιδευτικός και ο γονιός πέφτουν στην παγίδα και μιλάνε με προσβλητικά λόγια για το παιδί.

–           Ο προσβλητικός λόγος είναι δείγμα ότι δεν σεβόμαστε την προσωπικότητα του παιδιού. Δεν υπολογίζουμε στην προσωπικότητά του. Και μην μας κακοφαίνεται η έκφραση αυτή, διότι είναι πραγματικότητα. Το παιδί όπως και κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική προσωπικότητα, για την οποία ο Χριστός ήρθε στη γη και έχυσε το αίμα Του, με σκοπό την σωτηρία αυτού του παιδιού.

–           Είναι επίσης δείγμα ότι εμείς έχουμε θιγεί. Ο εγωισμός μας πόνεσε από την συμπεριφορά του παιδιού. Και τα προσβλητικά μας τα λόγια δείχνουν το μέγεθος της δικής μας πληγής.

–           Είναι επίσης δείγμα ότι θέλουμε κι εμείς να θίξουμε το παιδί μας  στα μάτια των συμμαθητών του ή των αδελφών του ή τέλος πάντων στα μάτια των παρισταμένων, ή ακόμη και στο ίδιο το «εγώ» του.

–           Είναι δείγμα ότι δεν μας βασανίζει και πολύ το πώς θα νιώσει το παιδί ή το πόσο θα πονέσει από τον προσβλητικό ή καυστικό λόγο μας. Ίσως μάλιστα να θέλουμε να πονέσει πολύ.

Ποια είναι η προσβλητική συμπεριφορά.

–           Προσβλητικά λόγια είναι οι εκφράσεις: είσαι βλάκας, χαζός, επιπόλαιος, ανόητος, χοντρός, κοντός, βλαμμένος, μαλ…., ηλίθιος, κ.τ.λ.

–           Επίσης, οι απορριπτικές εκφράσεις για το παιδί που το στιγματίζουν ολοκληρωτικά π.χ. Εσύ έρχεσαι πάντα αδιάβαστος, εσύ συνέχεια μαλώνεις, εσύ είσαι πάντα ο φταίχτης, δεν είσαι όμορφη, δεν ντύνεσαι όμορφα κ.τ.λ.

–           Προσβλητική είναι η χειροδικία, η λεκτική βία, και οποιαδήποτε κακομεταχείριση του παιδιού είτε κατ’ ιδίαν είτε πολύ περισσότερο μπροστά σε συμμαθητές του. Αυτό βεβαίως είναι ακόμα χειρότερο όταν το παιδί βρίσκεται στην εφηβεία.

Ο σωστός γονιός:

–   Αποφεύγει να χαρακτηρίζει με προσβλητικά      επίθετα (όπως αυτά που αναφέρθηκαν ή άλλα) το παιδί.

–           Αν χρειαστεί να εκφέρει χαρακτηρισμό θα   χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη πράξη και όχι το πρόσωπο π.χ. νομίζω ότι η ενέργεια σου αυτή ήταν μάλλον επιπόλαιη ή δεν το πρόσεξες σήμερα ότι το πουλόβερ σου δεν ταιριάζει με το παντελόνι κ. τ. ο.

–           Γενικά αποφεύγει να εκθέτει το παιδί μπροστά σε άλλους και αυτό έχει γνωστοποιήσει και στο παιδί, ώστε το παιδί να γνωρίζει ότι από αγάπη ο γονιός ή ο δάσκαλος δεν το εκθέτει.

–           Γνωρίζει ότι η τιμωρία δεν είναι μοχλός αγωγής και όταν χρησιμοποιείται γίνεται με πολλή φειδώ. Στόχος του είναι να διαμορφώνει την προσωπικότητα του παιδιού του με την πειθώ, και όταν χρησιμοποιεί την τιμωρία λαμβάνει υπόψη του πολλούς παράγοντες για να μη δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα.

–           Δεν βιάζεται να χρησιμοποιήσει τιμωρία, δεν βιάζεται να χρησιμοποιήσει προσβλητικό λόγο ή ενέργειες. Φροντίζει πρώτα να ενημερωθεί σωστά για την παράβαση του παιδιού του, για το τι έγινε και μετά κινείται με διάκριση στην αντιμετώπιση και θεραπεία του προβλήματος.‏

Βεβαίως και ο γονιός σαν άνθρωπος θα κάνει κάποια τέτοια λάθη. Θα χρησιμοποιήσει κάποτε και βαριές εκφράσεις. Τουλάχιστον να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Να νιώσει τότε και το παιδί ότι ο γονιός «έφτασε στα όριά του».

Επίσης πρέπει να τονιστεί ότι, για να μπορέσει το παιδί να χαλιναγωγείται και να παιδαγωγείται ήπια, χρειάζεται οι γονείς να αφιερώσουν στο έργο αυτό πολύ χρόνο και μάλιστα από την μικρή ηλικία του παιδιού, ώστε όταν μεγαλώσει ο τρόπος αγωγής να είναι σε ομαλό δρόμο.