5 τρόποι με τους οποίους μπόρεσα να κάνω τη σχέση μου ευτυχισμένη

Η αγάπη ανάμεσα σε εμένα και τον σύζυγό μου είναι δυνατή, αλλά οι διαφορές μας πήγαν να καταστρέψουν τη σχέση μας. Ο σύζυγός μου με τρόμαζε και με μπέρδευε. Εγώ έδινα προτεραιότητα στην επικοινωνία και εκείνος απλώς φλυαρούσε. Αυτό μπορεί να ήταν σίγουρα λογικό και πρακτικό, δεν ήταν όμως ιδιαίτερα ρομαντικό.

Άρχισα να νιώθω ανασφάλεια κοντά του κι εκείνος δεν μπορούσε να κατανοήσει τα συναισθήματά μου. Κάναμε θεραπεία ζευγαριού και διαβάσαμε πολλά βιβλία για τις σχέσεις. Ευτυχώς, καταφέραμε τελικά να βρούμε μια αρμονία, η οποία έμεινε σταθερή σε όλη τη διάρκεια του γάμου μας.

Έχοντας ξεπεράσει με επιτυχία συγκεκριμένα εμπόδια, έμαθα πολλά σημαντικά πράγματα. Παρακάτω παραθέτω 5 τρόπους με τους οποίους κάναμε τη σχέση μας την πιο ευτυχισμένη που είχαμε ποτέ, παρά τα μεγάλα εμπόδια που συναντήσαμε στον δρόμο μας…

1. Μάθαμε πότε πρέπει να παίρνουμε ο ένας τον άλλο στα σοβαρά

Το γέλιο αποτελούσε πάντα ένα σημαντικό μέρος της σχέσης μας, αλλά το να μάθει ο σύζυγός μου πότε έπρεπε να μιλήσει σοβαρά ήταν κάτι που αποδείχτηκε δύσκολο. Ήμασταν εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο όπου εκείνος γελούσε κι εγώ θύμωνα, διότι ήθελα να συζητήσουμε ορισμένα θέματα περαιτέρω και πιο σοβαρά.

Έτσι, καταλήξαμε στο να χρησιμοποιούμε ένα είδος κωδικοποιημένης φράσης που τη λέγαμε όταν ο ένας ήθελε να συζητήσουμε κάτι που απαιτούσε πλήρη προσοχή και σοβαρότητα από τον άλλο.

Ήταν ένας απλός, εύκολος και ανάλαφρος τρόπος για να ειδοποιεί ο ένας τον άλλο ότι είχε ανάγκη από προσοχή και σοβαρότητα. Του έλεγα, για παράδειγμα, «Μπριζόλα με πατάτες: Όταν ασχολείσαι με το κινητό σου ενώ εγώ σου μιλάω, με κάνει να νοιώθω ασήμαντη και πως με αγνοείς»

Ο σύζυγός μου κι εγώ συμφωνήσαμε ότι κάθε φορά που καθένας από εμάς έλεγε αυτή τη φράση, θα έπρεπε ο άλλος να τον παίρνει στα σοβαρά. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε τη φράση με φειδώ και ξέρουμε ότι, όταν την χρησιμοποιούμε, απαιτείται να δώσουμε προσοχή στο θέμα που μας απασχολεί κάθε φορά.

2. Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα κάθε φορά

Είχα την κακή συνήθεια να ανοίγω ένα σωρό θέματα ταυτόχρονα, ενώ ο σύζυγός μου είχε ήδη κουραστεί να με ακούει.

Είναι αναπόφευκτο ότι σε μια σχέση ο ένας θα έχει λίγο μεγαλύτερη ικανότητα στη λεκτική επικοινωνία από τον άλλο και έτυχε αυτό το πρόσωπο να είμαι εγώ. Περίμενα από τον άντρα μου να κρατήσει κάθε μία από τις έγνοιες μου σε τάξη μέσα στο δικό του μυαλό μέχρι να τελειώσω να τις απαριθμώ, αλλά εκείνος συνήθως αφαιρένονταν. Αυτό ήταν κάτι που με εξόργιζε.

Τότε ήταν που μάθαμε τον ορισμό της πλημμύρας. Ο συγγραφέας John Gottman στο βιβλίο του «Οι 7 αρχές του επιτυχημένου γάμου» εξηγεί ότι «πλημμύρα» σημαίνει ότι ένα άτομο κατακλύζει το άλλο με σκληρές επικρίσεις και το πνίγει.

«Με πνίγεις», είπε ο σύζυγός μου κρατώντας το βιβλίο. Ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι και οι δύο που ανακαλύψαμε ότι αυτό που έκανα είχε έναν ορισμό και ήμουν σε θέση να σταματήσω αυτή τη συμπεριφορά μέσα από την κατανόηση του πώς αυτή η «πλημμύρα» επηρέαζε αρνητικά τον άντρα μου. Συγκεκριμένα, ο όγκος των παραπόνων μου ήταν εξουθενωτικός για τον σύζυγό μου και, ως εκ τούτου, μη παραγωγικός. Δεν ήθελε να εμπλακεί μαζί μου σε αυτή την κατάσταση.

Τώρα πλέον, αν ο σύζυγός μου νιώσει ποτέ εξουθενωμένος, απλώς μου λέει ότι τον «πνίγω». Τότε αμέσως κάνω πίσω μέχρι να μπορέσει να σκεφτεί και να απαντήσει σε κάθε θέμα ξεχωριστά, χωρίς να πέσουμε και οι δυο στην παγίδα της αρνητικότητας.

3. Αντιμετωπίζουμε τη ρίζα του προβλήματος

Ένας λόγος που τείνω να απασχολούμαι τόσο πολύ με πολλά μικρά πράγματα είναι επειδή υπάρχει πάντα κάτι μεγάλο που τα συνδέει όλα μαζί. Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, το να συζητάω για διάφορα πράγματα συνήθως μου επιτρέπει να εντοπίσω τη ρίζα του προβλήματος, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι αυτό συμβαίνει πάντα.

Αν ο σύζυγός μου με ρωτήσει τι είναι αυτό που πραγματικά με ενοχλεί, με βοηθά να παρακάμψω τα μικρότερα προβλήματα και να επικεντρωθώ στο πραγματικό. Επιλύοντας αυτό που είναι η καρδιά του προβλήματος με βοηθά να σταματήσω να εκνευρίζομαι για μικροπράγματα μέχρι να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά φταίει.

Στην ουσία,  με τον τρόπο αυτόν μπορώ να πάρω περισσότερο χρόνο να χαλαρώσω, να σκεφτώ, να εξετάσω τα συναισθήματά μου και να κάνω τη διαδικασία απλούστερη και λιγότερο επώδυνη και για τους δυο μας.

4. Δίνουμε χώρο ο ένας στον άλλο

Πάνω στην παρόρμηση της στιγμής, εγώ συνήθως μιλάω ασταμάτητα. Η αντίδραση του άντρα μου είναι να εξαφανίζεται για να ξεφύγει από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, μέχρι ο ίδιος να είναι στην κατάλληλη θέση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Αυτό είναι κάτι που εμένα πάντα με εκνευρίζει.

Τελικά βρήκαμε μια συμβιβαστική λύση.

Ο σύζυγός μου μένει 10-20 λεπτά μόνος του για να σκεφτεί τη συζήτηση που έχουμε κάνει και επιστρέφει πολύ πιο θετικός, επικοινωνιακός και γεμάτος κατανόηση. Αν χρειάζεται περισσότερο χρόνο, είναι ελεύθερος να τον πάρει. Η συμφωνία μας βασίζεται στο ότι όποιος χρειάζεται περισσότερο χρόνο, αναλαμβάνει εκείνος να επαναφέρει το θέμα, έτσι ώστε να το λύσουμε και να μην το κρύψουμε κάτω από το χαλάκι.

5. Εκτιμάμε τα θετικά στοιχεία που διαθέτουμε

Εδώ και χρόνια αποφασίσαμε συνειδητά να εκφράζουμε με λόγια την εκτίμησή μας ο ένας για τον άλλο κάθε μέρα και έχουμε τηρήσει την υπόσχεσή μας. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα που μας ενοχλούν, αλλά υπενθυμίζοντας ο ένας τον άλλο τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς μας καθημερινά, είναι πραγματικά δύσκολο να σταθούμε στα αρνητικά.

Προσπαθούμε και οι δύο να λέμε καλά λόγια ο ένας για τον άλλον, επαναλαμβάνοντας τις συμπεριφορές εκείνες που μας έφεραν μέχρι εδώ, συντηρώντας έτσι μια όμορφη αγαπητική συντροφική σχέση που μοιάζει τόσο φρέσκια και νέα, όπως την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε.

Άρθρο της συγγραφέως Patrice Herbst
Πηγή