ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Α. Η Εκκλησία μας σήμερα τιμά τη μνήμη των μυροφόρων γυναικών, του Ιωσήφ από την Αριμαθαία και του Νικοδήμου, που ήταν κρυφός μαθητής του Χριστού.

Εξ αυτών οι γυναίκες είναι οι αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως, ενώ ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είναι οι μάρτυρες της ταφής του Χριστού. Και τα δυο αυτά γεγονότα είναι βασικά σημεία της πίστης μας.

Μετά την Ανάσταση οι Εβραίοι κήρυξαν αποσυνάγωγο το Νικόδημο, γιατί είχε για το Χριστό διαφορετική πίστη από αυτή που είχαν οι άρχοντες των Ιουδαίων. Τον  Ιωσήφ πάλι, μετά από την Ανάσταση τον έριξαν οι Εβραίοι μέσα σε ένα βόθρο, κι από εκεί σώθηκε μεταφερόμενος θαυματουργικά στην πατρίδα του την Αριμαθαία, όπου και κήρυξε το θαύμα της Αναστάσεως του Χριστού. Μάλιστα, όταν ήταν δεμένος, του εμφανίστηκε ο Χριστός, και έτσι πιστοποιήθηκε για τα καλά μέσα του η Ανάσταση. Όπως ο Νικόδημος, έτσι κι ο Ιωσήφ κατέγραψε τα σχετικά με το Χριστό, τη δίκη, την καταδίκη Του κτλ, γιατί ήξερε με λεπτομέρειες το παρασκήνιο των διαβουλεύσεων και των αποφάσεων, όντας άρχοντας βουλευτής των Ιουδαίων.

Β. Η πρώτη αδιαμφισβήτητη απόδειξη της Αναστάσεως του Χριστού είναι η ψηλάφηση του Θωμά, η οποία έγινε οκτώ ημέρες μετά την Ανάσταση. Όμως και η μαρτυρία του Νικοδήμου και του Ιωσήφ, που έθαψαν το Χριστό, και των μυροφόρων, οι οποίες έμαθαν πρώτες την Ανάσταση, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία μας όρισε να γιορτάζονται μετά την Κυριακή του Θωμά.

Οι γυναίκες μυροφόρες πρώτες είδαν και έμαθαν την Ανάσταση  και πρώτες έτρεξαν να φέρουν στους μαθητές τη χαρμόσυνη είδηση. Έπρεπε το γένος των γυναικών, που πρώτο έπεσε στην αμαρτία (Εύα), πρώτο να δεχτεί και την Ανάσταση. Κι έπρεπε η γυναίκα, που πρώτη άκουσε το «εν λύπαις τέξη τέκνα», να ακούσει πρώτη το «χαίρετε» του Κυρίου, και μάλιστα μέσα σε κήπο, όπως παλιά μέσα στον κήπο της Εδέμ άκουσε την τρομερή Του απόφαση.

Αυτές, λοιπόν, αποβραδίς αγόρασαν αρώματα, για να αλείψουν το σώμα του νεκρού. Η αγάπη τους για το Χριστό ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Όμως εξαιτίας των γεγονότων δεν Τον έκλαψαν, ούτε Τον άλειψαν με μύρα την ώρα της ταφής. Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος Τον έθαψαν βιαστικά εξαιτίας της εορτής. Μόνο σμύρνα και αλόη έβαλαν και Τον τύλιξαν με το σεντόνι. Αγόρασαν, λοιπόν, αυτές αρώματα και έρχονται νύχτα στο μνημείο, γιατί είναι ταιριαστό να γίνονται αυτές οι εργασίες τη νύχτα. Κι αυτό έγινε και γιατί ήταν έθιμο και γιατί υπήρχε ο φόβος των Ιουδαίων. Έρχονται, λοιπόν, να κλάψουν και να μυρώσουν τον αγαπημένο Διδάσκαλό τους, βασανιζόμενες από το ερώτημα «ποιος θα κυλήσει το λίθο»; Αντί γι’ αυτό όμως είδαν πράγματα καταπληκτικά: Είδαν κυλισμένο το λίθο κι έναν άγγελο πάνω σ’ αυτόν. Αδειανό τον τάφο και δυο αγγέλους, ο ένας να είναι μπρος τα πόδια και ο άλλος μπρος το κεφάλι, όπου βρισκόταν το σώμα του Ιησού. Οι άγγελοι τους είπαν ότι ο Χριστός αναστήθηκε και ζει. Η Μαρία η Μαγδαληνή, μάλιστα, Τον συνάντησε αργότερα και Τον πέρασε για τον κηπουρό, μέχρι που ο Χριστός της μίλησε με το όνομά της και τότε Τον γνώρισε.

Γ. Τα ονόματα των Μυροφόρων είναι πολλά. Αναφέρονται οι επισημότερες:

Μαρία η Μαγδαληνή: Ο Χριστός τη θεράπευσε, γιατί ήταν δαιμονισμένη και είχε επτά δαιμόνια. Μετά την Ανάσταση πήγε στη Ρώμη και διαμαρτυρήθηκε στον Καίσαρα Τιβέριο κατά του Πιλάτου και των αρχιερέων των Ιουδαίων, οι οποίοι θανάτωσαν άδικα το Χριστό. Τελικά πέθανε στην Έφεσο και ετάφη από τον ευαγγελιστή Ιωάννη.

Σαλώμη: Ήταν θυγατέρα του Ιωσήφ του μνήστορος και σύζυγος του Ζεβεδαίου. Δηλαδή «αδελφή» του Χριστού. Ο Ιωσήφ είχε από την πρώτη του γυναίκα πολλά παιδιά (Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Θάμαρ, Εσθήρ, Σαλώμη).

Ιωάννα του Χουζά: Ο σύζυγός της ήταν επίτροπος του βασιλιά Ηρώδη.

Μαρία του Κλωπά ή Κλεώπα.

Μαρία και Μάρθα: Οι αδελφές του Λαζάρου.

Σωσσάνα και πολλές άλλες, οι οποίες διακονούσαν το Χριστό και τους μαθητές Του από τα υπάρχοντά τους και Τον είχαν ακολουθήσει από τη Γαλιλαία.

Γενικά οι μυροφόρες έκαναν αθόρυβο έργο. Βρέθηκαν ξαφνικά στο προσκήνιο και κατόπιν γύρισαν πάλι στην αθόρυβη διακονία. Η ζωή τους είναι θαυμάσιο παράδειγμα προς μίμηση για τις σημερινές γυναίκες.

Γιορτάζονται σήμερα όχι μόνο γιατί είδαν πρώτες και πιστοποίησαν την Ανάσταση του Χριστού, αλλά και επειδή έζησαν βίο άγιο.