Το Πάσχα και η σημασία του για μας

Το Πάσχα είναι από τις πιο μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας. Πολλοί μάλιστα λένε ότι είναι η πιο σπουδαία. Ίσως να έχουν δίκιο.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορούμε να παραθεωρήσουμε τη σπουδαιότητα της Πεντηκοστής ή των Θεοφανίων. Έχουμε όμως τη φράση του αποστόλου Παύλου που λέει: «εάν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί η πίστη μας θα ήταν μια κενή δοξασία». Αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί όλα θα ήταν ένα ψέμα και η χριστιανική διδασκαλία μια από όλες τις άλλες ανθρώπινες διδασκαλίες.

Τι σημαίνει όμως Πάσχα;

Η λέξη είναι Εβραϊκή. Σημαίνει πέρασμα, διέλευση, διάβαση. Έχει την αφετηρία της στον εβραϊκό λαό και στην έξοδό του από τη δουλεία της Αιγύπτου. Εκεί οι Εβραίοι λίγο πριν φύγουν έσφαξαν ένα αμνό και με το αίμα του άλειψαν τους παραστάτες από τις πόρτες του για να μην πειράξει τα σπίτια ντους ο εξολοθρευτής άγγελος που πάταξε τα σπίτια των Αιγυπτίων.

Μετά από αυτή την πληγή έφυγαν για την πολυπόθητη Γη της Επαγγελίας. Πέρασαν από τη δουλεία στην ελευθερία. Διάβηκαν από τη σκλαβιά στη λύτρωση.

Κι αργότερα πάλι συνέβη στη ζωή αυτού του λαού κι άλλο παρόμοιο θαυμαστό γεγονός. Η θαυματουργική διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης. Ήταν κι αυτή ένα Πάσχα λυτρώσεως. Ένα πέρασμα από τη βέβαιη επιστροφή στη δουλεία στην ελευθερία.

Αυτά τα γεγονότα είχαν μεσσιανική ανατολή ελπίδας. Συμβόλιζαν το δικό μας χριστιανικό Πάσχα. Το θεληματικό πέρασμα του Χριστού από το θάνατο στη ζωή. Από τη δουλεία της ανθρώπινης φθοράς στην αφθαρσία.  Ο Χριστός είναι ο νέος Πασχάλιος Αμνός, όπως τότε στους Εβραίους, και θυσιάστηκε για μας. Βεβαίως αυτό το πέρασμα, η διάβαση, η διέλευση (το Πάσχα) του Χριστού από το θάνατο στη ζωή έχει για μας απέραντη σημασία. Μας έδωσε ζωή (ζωήν χαρισάμενος), μας έδωσε «ζωήν και το μέγα έλεος». Με την ανάστασή του ο Χριστός μας διεβίβασε από το θάνατο στη ζωή.

Έτσι τώρα εορτάζουμε τη νέκρωση του θανάτου, την καθαίρεση του Άδη και την έναρξη μιας καινούργιας ζωής. Και με απέραντη χαρά μέσα μας υμνολογούμε και δοξάζουμε αυτόν που είναι ο Αίτιος αυτής της χαράς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Όμως αυτή η έναρξη της καινούργιας ζωής, η νέκρωση του θανάτου και όσα σχετικά αναφέρουν τα αναστάσιμα τροπάρια σημαίνει αλλαγή του τρόπου της ζωής μας. Δηλαδή:

Από τη χλιαρή και ανέξοδη θρησκευτικότητα στη ζωντανή και έμπρακτη πίστη στον αναστάντα Χριστό.

Να περάσουμε από τον εγωιστικό τρόπο ζωής στην πραγματική ταπείνωση.

Από την ιδιοτέλεια στην αγάπη για τον πλησίον.

Από την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους ή στο χρήμα να περάσουμε στην εμπιστοσύνη προς το Θεό.

Από τη ζωή της μίζας και της κομπίνας (είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό) στη ζωή της ειλικρίνειας και της εντιμότητας. Από το ψέμα στην αλήθεια.

Από τη μνησικακία στην πλήρη συγχώρηση (συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει).

Από την κατήφεια και την κατάθλιψη που μας προκαλούν τα ΜΜΕ και οι κοινωνικές συνθήκες σε μια ζωή χαράς κοντά στον αναστάντα Ιησού Χριστό.

Είναι επίκαιρο να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο το θαυμάσιο τροπάριο που λέει «χαράς τα πάντα πεπλήρωται της αναστάσεως την πείραν ειληφότα». Ναι! Όσοι κατάλαβαν πραγματικά τι σημαίνει ανάσταση, αυτοί γέμισαν από χαρά. Τίποτα πλέον δεν είναι όπως πριν. Αφού αναστήθηκε ο Χριστός δεν έχει πλέον εξουσία κανείς άλλος επάνω μας. Ούτε δυσκολίες, ούτε πείνα, ούτε διωγμοί, ούτε πολιτικοί άρχοντες, ούτε εκκλησιαστικοί άρχοντες, ούτε αρρώστιες, ούτε θάνατοι, ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Σ’ αυτό φωνάζουμε με βροντερή φωνή: Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι. Αναστήθηκε ο Χριστός και νικήθηκε ο διάβολος.

Αναστήθηκε, λοιπόν, ο Χριστός και η Ανάστασή Του είναι για μας αφ’ ενός μεν αιτία χαράς και ευφροσύνης (ευφροσύνη αιώνιος) και αφ’ ετέρου ένα κέντρισμα και μια ώθηση ώστε με τη δική Του βοήθεια να περάσουμε κι εμείς σε ένα νέο τρόπο ζωής που θα είναι ο παράδεισος του Θεού και των ανθρώπων από αυτή τη ζωή.

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.