Ποίος δρόµος οδηγεί στον Χριστό; Και περί Ταπεινώσεως

Γέρων Πορφύριος
Και θα µ’ ερωτήσετε, πως θα περιπατήσουµε Γέροντα, σ’ αυτό το µονοπάτι; Σας λέγω, λοιπόν, αυτό το µονοπάτι το βάδισε πρώτα ο Χριστός µας και µετά οι Άγιοι. Ο Χριστός µας το λέγει καθαρά. Ακολουθήστε µε στα ίχνη µου. Μας χάραξε το δρόµο, παιδιά µου, µάς δίδαξε και τον τρόπο.

Έκανε στενό το δρόµο, µονοπάτι. Μόλις ένας χωράει να περπατεί. Είναι στενός, δύσκολος, ανηφορικός. Η πόρτα για να µπείς, στενή και χαµηλή• πρέπει να σκύψεις για να περάσεις!

Να σκύψεις µέ υποµονή στις δυσκολίες της ζωής. Να σκύψεις µέ πίστι και προσευχή στις ασθένειες. Να σκύψεις, ζητώντας την θεία βοήθεια σε όλα όσα σου συµβαίνουν. Να σκύψεις στις ύβρεις, στις κατηγορίες και στις συκοφαντίες.

Και τι σηµαίνει σκύβω; ταπεινώνοµαι σιωπηλά, αγόγγυστα, υποµονετικά, ευχαριστώντας και δοξολογώντας το Θεό για όλα. Αφήνοµαι στα χέρια του Θεού µέ απόλυτη εµπιστοσύνη και Του λέω: «Χριστέ µου ο,τι θέλει η Αγάπη Σου!».

«Δοξάσατε δη τον Θεό εν τω σώµατι υµών και εν τω πνεύµατι υµών, άτινα εστι του Θεού», αυτό είναι το νόηµα της χριστιανικής ζωής, κατά τον Απόστολο Παύλο.

Πρέπει να είµαστε ταπεινοί παιδιά µου. Έτσι θα αποκτήσουµε τη χάρι του Θεού. Χωρίς την Χάρι του Θεού, ο,τι και αν κάνουµε δεν θα φέρουν αποτέλεσµα και δεν θα αξιωθούµε να πάµε στον Παράδεισο. Ο Θεός δίνει την Χάρι Του σ’ εµάς, όταν είµαστε ταπεινοί.

Δεν είναι ακατόρθωτο να επιτύχουµε τον αγιασµό µας. Αυτό µάς το απέδειξαν τόσοι άγιοι της Εκκλησίας µας. Αρκεί εµείς να αποκτήσουµε ταπείνωσι και αγάπη. Έτσι θα γίνουµε άνθρωποι του Θεού. Φίλοι του Χριστού. Διότι όλοι οι άνθρωποι του Θεού είχαν ταπεινό φρόνηµα. Πως χαρακτήριζε ο Απόστολος Παύλος τον εαυτό του; «έκτρωµα» και πως τον θεωρούσε; «πρώτο µεταξύ των αµαρτωλών». Και ο Δαβίδ, πως έλεγε για τον εαυτό του; «εγώ ειµι σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουθένηµα λαού».

Η ταπείνωσι παιδιά µου, είναι «η αρετή των τελείων». Η ταπείνωσι, είναι «η ρίζα της αγάπης και κάθε αρετής». «Ο φρουρός και φύλακας» κάθε χαρίσµατος• αλλά και η ουσιαστική αιτία που προκαλεί και ελκύει τον Χριστό να χαρίζει πλούσιες πνευµατικές εµπειρίες.

«Ο έχων ταπείνωσιν ταπεινοί τον δαίµονα. Και ο µή έχων ταπείνωσιν ταπεινούται υπό των δαιµόνων».

Για να φθάσεις να γνωρίσεις τον Θεό, δηλαδή να φθάσεις στη Θεογνωσία, είναι ανάγκη, να ταπεινωθείς• δεν υπάρχει άλλος δρόµος να φθάσεις στον Χριστό. Και ο Χριστός θα ευλογήσει τον αγώνα σου. Την προσπάθειά σου περιµένει.

Να παρακαλάτε τον Χριστό, νύκτα και ηµέρα, όπως λέµε στην κατανυκτική ευχή του Προστάτη σας Αγίου του Οσίου Εφραίµ του Σύρου, «Κύριε και Δέσποτα της ζωής µου, πνεύµα ταπεινοφροσύνης χάρισαί µοι τω σω δούλω». Το φιλάνθρωπο και Πανάγιο Πνεύµα του Θεού, έχει την Βασιλεία του στους ταπεινούς.

Με αλήθεια και ειλικρίνεια πρέπει να εργαζόµαστε τις αρετές. Πολλοί είναι οι ταπεινολογούντες και οι ταπεινόσχηµοι, αλλά ελάχιστοι οι ταπεινοί όπως και πολλοί οι εξοµολογούµενοι, αλλά ελάχιστοι οι µετανοούντες. Η ταπεινολογία είναι δαιµονική συµπεριφορά.
Να φορέσετε παιδιά µου το «ένδυµα του Χριστού», που είναι η Ταπείνωσι.

Εύχοµαι! εύχοµαι!

Πηγή: agiazoni.gr