Η γενοκτονία των Ελλήνων ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ

 

Η γενοκτονία των Ελλήνων

ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ

 Μελέτη με σημαντικότατα στοιχεία που δεν πρέπει να αφήσει αδιάφορη την ιστορική συνείδηση κανενός Έλληνα !

Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της έννοιας της «γενοκτονίας»[1]από τον ΟΗΕ ως έγκλημα που τιμωρείται με βάση το Διεθνές Δίκαιο, επέτρεψε να έρχονται στο φως αποτρόπαια κρούσματα που έπληξαν και εξαφάνισαν κατά καιρούς διάφορους αδύναμους λαούς και κοινωνικές ομάδες, ανά τη υφήλιο.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ αποδεικνύεται δυστυχώς ότι έχει το έγκλημα αυτό. Οργανώνεται από την αναζωπύρωση αρρωστημένων ιδεολογιών, γι’αυτό έδρασε και δρα σε χρόνους που προηγούνται αλλά και σε χρόνους δυστυχώς που έπονται την, από 1951 ισχύος, σύμβαση ΟΗΕ του 1948[2] για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Προκαλούν φρίκη, τόσο οι απάνθρωπες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν όσο και ο αριθμός των ανθρώπων κάθε ηλικίας που εξοντώθηκε. Οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι(Ρομ), οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Έλληνες, οι Σέρβοι, και άλλες ομάδες, θρηνούν συνολικά 30.000.000 θύματα –χωρίς να συνυπολογίσουμε σε αυτούς τα θύματα της γενοκτονίας των Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων ασιατικών λαών και λαών άλλων ηπείρων. Συγκριτικά δε, τα μαζικά εγκλήματα συνοδεύονται κυρίως με βασανισμούς σε στρατόπεδα θανάτου, ενώ οι Εβραίοι με τα 6.000.000 θύματα θρηνούν τους περισσότερους νεκρούς.

 ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΧΩΡΟ, πρωτοκορυφαίοι «αυτόχειρες» γενοκτονιών που φαίνεται να εισέπραξαν τον μεγαλύτερο «Φόρο» Θανάτου ήταν: Γερμανοί Ναζί, Σοβιετικοί της ΕΣΣΔ, Οθωμανοί Τούρκοι. Πρέπει να τονιστεί αυτό, διότι η υπόσταση και η ισχύς των σημερινών κρατών τους, ούτε την ανθρωπιστική «ανωτερότητα του πολιτισμού» τους απέδειξε, ούτε την ασφάλεια της ανθρωπότητας εγγυάται.

 ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ, το ελληνικό στοιχείο υπέστη μορφές γενοκτονίας. Από τις υποχρεωτικές γλωσσοκοπίες και τα Τάγματα εργασιών, ως το μεθοδευμένο κι αποτρόπαιο σχέδιο που εφάρμοσαν οι Νεότουρκοι εξολοθρεύοντας 353.000 αθώους Έλληνες Πόντιους και συνεχίστηκε και σε άλλες εθνότητες στη Μικρά Ασία, με το σχέδιο της «εθνοκάθαρσης». Τα δυο άρθρα που θεσμοθετεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο(ΔΠΔ), περιλαμβάνουν νομικά όλες τις μορφές: «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας: α)ανθρωποκτονία με πρόθεση μελών της ομάδας β)πρόκληση βαριάς σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας γ)με πρόθεση επιβολής επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμών να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει δ)επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας ε)δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». Επίσης αναφέρονται ως αξιόποινες πράξεις: η συνωμοσία προς διάπραξη γενοκτονίας, έμμεσα ή άμεσα, η απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας και η συμμετοχή σε γενοκτονία»[3].

ΙΣΤΟΡΙΚΑ, Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, διακρίνεται χρονικά σε τρεις φάσεις. Οι μαρτυρίες και τα ντοκουμέντα για τη Γενοκτονία που υπέστησαν εθνολογικά οι Έλληνες είναι αδιάψευστα[8],[9],[10] και αναφέρθηκα σε προηγούμενα άρθρα σε τέτοια συγκαιρινά ντοκουμέντα και γραπτές μαρτυρίες.

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, απέναντι σε όλα αυτά τα στυγερά εγκλήματα, προσπαθεί να «φτιάξει» δικά της επιχειρήματα, λ.χ. ότι  δήθεν απειλούνταν η «εθνική ασφάλεια» της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ότι αμφισβητείται ο αριθμός των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, ότι η Ανατολία δεν ήταν πατρίδα των Ελλήνων κι ότι δεν ήταν προσχεδιασμένο το έγκλημα αλλά οι δολοφονίες έγιναν από άτακτα σώματα χωρίς τις διαταγές των Νεότουρκων κ.λπ. Γενοκτονία όμως ιστορικά υλοποιήθηκε και τα λόγια της Gulan Avci(μέλους του Σουηδικού Κοινοβουλίου που ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας τον Μάρτιο του 2010) είναι μνημειώδη[13]: «…κάθε φορά που ακόμα μία χώρα αναγνωρίζει τη γενοκτονία η αλήθεια πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην Τουρκία. Δεν είναι πλέον δυνατόν να ξεφεύγει ή να παραμένει σιωπηλή για το παρελθόν. Ήρθε η ώρα η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία….Το τελευταίο στάδιο της Γενοκτονίας είναι η άρνησή της και δυστυχώς σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε αυτό ακριβώς το στάδιο. Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθεί η Τουρκία με την Κεμαλική της κληρονομιά…αυτό που συνέβη ήταν Γενοκτονία. Οι επιφανέστεροι επιστήμονες και ιστορικοί του κόσμου έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για γενοκτονία….Η άσκηση πίεσης στο τουρκικό κράτος προκειμένου αυτό να αποδεχθεί μία ξεκάθαρη συζήτηση σχετικά με τη Γενοκτονία και να επιτρέψει την πρόσβαση του έξω κόσμου στα αρχεία ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας….η μη αναγνώρισή της αποτελεί πλήγμα για τη δικαιοσύνη…Η δικαιοσύνη πρέπει να εφαρμοστεί στην Τουρκία…».

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ της Τουρκίας μέχρι σήμερα ακρωτηριάζονται από τη διαιώνιση μιας ρατσιστικής ιδεολογίας η οποία δεν έπαψε να επιβιώνει και να αναπαράγει τις σχέσεις εξουσίας στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας. Σύμφωνα με τους αναλυτές της ιδεολογίας αυτής, ο παντουρκισμός-παντουρανισμός[14] είναι ένα πολιτικό φαινόμενο με ιστορικό βάθος. «Επινοήθηκε» από το οθωμανικό και το κεμαλικό καθεστώς προκειμένου να αποτραπεί ο εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος. Τα μέσα για την επίτευξη των πολιτικών στόχων των παντουρκιστών ήταν η εξαφάνιση των χριστιανικών ομάδων ή ο εκτουρκισμός τους μέσω του εξισλαμισμού, και ο εκτουρκισμός των μουσουλμανικών πληθυσμών. Ανάλογη της φιλοσοφίας του Ναζισμού και του Σταλινισμού, δεν είναι τυχαίο ότι ο βασικός πυρήνας στον οποίο καλλιεργήθηκαν και διαδόθηκαν οι απόψεις αυτής της ιδεολογίας ήταν οι αξιωματικοί του οθωμανικού στρατού. Το κράτος ταυτίζεται οντολογικά με ένα κυρίαρχο καθεστώς όπου κάθε δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών συνιστά απειλή για την ασφάλεια του συστήματος. Η ιδεολογία προϋποθέτει χειραγώγηση, πηγάζει από τον ιδεοληπτικό ρατσισμό, και εκμεταλλεύεται τη θρησκευτική συνείδηση των μουσουλμάνων εκφυλίζοντάς τους σε πολιτικό εργαλείο. Μέσω του φανατισμού ασκεί επιρροή πρώτα στον εκτουρκισμένο κόσμο. Παρότι ο ρατσισμός της ενδύεται το πρόσχημα της «μουσουλμανικής πίστης», η τελεολογία είναι αυτή του ισλαμισμού για την πολιτική που υπηρετεί την ιθύνουσα τάξη. Οι διεθνείς συγκυρίες άλλοτε συνέβαλλαν στην περιθωριοποίηση κι άλλοτε στην ενίσχυση του παντουρκισμού. Όσο συντηρούνται οι υψηλά ιστάμενοι κύκλοι που επιδιώκουν την «εθνοκάθαρση» του «τουρκικού» κόσμου και την ανάδειξή του σε παγκόσμια δύναμη, θα είναι ενδεικτική η περιφρόνηση προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η πάγια αντίληψη ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δυνατόν να «συνιστούν απειλή για την ασφάλεια» του κράτους. Τέτοιες αξιοπρόσεκτες αντιλήψεις απεικονίζει και η έρευνα που διεξήχθη(2008) σε Τούρκους δικαστές και εισαγγελείς[15] από το TESEV[16] στην Κωνσταντινούπολη.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ ωστόσο αποτελεί η γενοκτονία που εκτελέστηκε εις βάρος των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολίας, όσο δεν βρίσκει επίσημη Πράξη ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ από τα νεότερα τουρκικά καθεστώτα.

Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ των Εγκλημάτων Πολέμου και Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας επιδιώκει την πρόληψη και καταστολή τέτοιων εγκλημάτων στο μέλλον. Το Απαράγραπτο συνάγει, μεταξύ άλλων, ότι το ξεπάγωμα του «παντουρκισμού» δεν μπορεί σήμερα να αποθεώνεται ως «ανώτερος πολιτισμός», ούτε για την Ιστορία ούτε για την ειρήνη των λαών ούτε για το μέλλον της ανθρωπότητας.

 
Από την Μαρία Παπαδοπούλου, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και Πρόεδρος της Εφορείας Κεντρικής Ελλάδος της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος (ΟΠΣΕ)

Πηγή