Μαμά, δε θέλω να κάνω ορθογραφία…..

Για πολλούς μαθητές η ορθογραφία είναι η χειρότερη στιγμή της καθημερινής μελέτης τους. Η κατάκτηση της ορθής γραφής των λέξεων είναι μια χρονοβόρα κι επίπονη διαδικασία για τα παιδιά. Για να τα βοηθήσουμε είναι απαραίτητο να έχουμε πολλή υπομονή, καλή διάθεση και κάποια κολπάκια…

Η εκμάθηση της ορθής γραφής των λέξεων ξεκινά από τις καταλήξεις. Όσον αφορά, λοιπόν, στα γραμματικά μορφήματα – δηλ. στο καταληκτικό κομμάτι της λέξης που καθορίζεται από τους γραμματικούς κανόνες – μπορούμε:

 Να ζωγραφίσουμε με έντονα χρώματα τον κανόνα σε ένα χαρτόνι, δίνοντας κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως,

κρατ

πηδ –      ώντας

τρυπ

Το παιδί επαναλαμβάνει τον κανόνα προφορικά – εν προκειμένω, όταν η λέξη τελειώνει σε –ώντας που τονίζεται, γράφεται με –ω-.

Το παιδί αντιγράφει τον κανόνα σε ένα άλλο χαρτόνι, χρησιμοποιώντας ένα έντονο χρώμα για την κατάληξη.

Του υπαγορεύουμε λέξεις που βασίζονται στον κανόνα και αφήνουμε χρόνο στο παιδί να αυτοδιορθωθεί και να υπογραμμίσει τα λάθη του με έντονο χρώμα.

Προτρέπουμε το παιδί να γράψει τις λανθασμένες λέξεις, αφού τις διορθώσει, όσες φορές χρειάζεται, επαναλαμβάνοντας κάθε φορά προφορικά τον κανόνα.

Υπαγορεύουμε προτάσεις με λέξεις που βασίζονται στον κανόνα και αφήνουμε χρόνο στο παιδί να αυτοδιορθωθεί και να υπογραμμίσει τα λάθη του με έντονο χρώμα.

Δίνουμε ένα κείμενο που σκόπιμα έχει λάθος γραμμένες τις λέξεις του διδασκόμενου κανόνα και ζητάμε από το παιδί να το διορθώσει.

Υπαγορεύουμε ένα απλό κείμενο με λέξεις που βασίζονται στον κανόνα και αφήνουμε χρόνο στο παιδί να αυτοδιορθωθεί και να υπογραμμίσει τα λάθη του με έντονο χρώμα.

Σε κάθε ευκαιρία επανερχόμαστε για να θυμίσουμε τον κανόνα.

Δεν επιπλήττουμε για τα λάθη, αλλά επιβραβεύουμε για τις σωστές λέξεις – όσες κι αν είναι αυτές!

Αφού το παιδί έχει αρχίσει να κατακτά το μηχανισμό εφαρμογής των γραμματικών κανόνων, μπορούμε να προχωρήσουμε στα λεκτικά μορφήματα – δηλ. στην ορθογραφία που αφορά στην αρχή ή στο μέσον της λέξης.

Υπαγορεύουμε στο παιδί μία ομάδα βασικών λέξεων από το βιβλίο της Γλώσσας και, αφού διορθώσει μόνο του τα γραμματικά λάθη, του διορθώνουμε τα λεκτικά.

Ζωγραφίζουμε τα λάθη σε εικόνες, προκειμένου το παιδί να οπτικοποιήσει τις λέξεις με την ορθή τους γραφή, λ.χ.

Ζητάμε από το παιδί να κοιτάξει προσεκτικά τις ζωγραφισμένες λέξεις και να τις φανταστεί, κλείνοντας τα μάτια αν αυτό είναι απαραίτητο.

Διαβάζουμε τις λέξεις στο παιδί και ζητάμε να μας πει πως γράφονται.

Υπαγορεύουμε στο παιδί τις νέες λέξεις για να τις γράψει και του αφήνουμε χρόνο για αυτοδιόρθωση.

Ελέγχουμε τις λέξεις και επιβραβεύουμε για όσες έχουν γραφτεί σωστά.

Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία για όσες λέξεις δεν έχουν κατακτηθεί.

Στο τέλος, υπαγορεύουμε όλες τις λέξεις που διδάχτηκαν εκείνη την ημέρα, προκειμένου να ελέγξουμε κατά πόσον αυτές έχουν αυτοματοποιηθεί.

Κάνουμε συχνές επαναλήψεις πρώτα προφορικά κι έπειτα γραπτά.

Όταν αυτή η ομάδα λέξεων κρίνουμε ότι έχει πλήρως κατακτηθεί και αυτοματοποιηθεί, προχωρούμε στην επόμενη, προσέχοντας πάντα οι λέξεις που επιλέγουμε να έχουν μικρό κι αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας, προκειμένου να μην απογοητευτεί το παιδί. Μπορούμε να παρεμβάλλουμε και λέξεις που είμαστε σίγουροι ότι το παιδί γνωρίζει να γράφει σωστά, για να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή του.

Οι παραπάνω τεχνικές αποσκοπούν απλώς στο να δώσουν κατευθυντήριες και φυσικά δεν είναι απαραίτητο να τηρηθούν αυτούσιες. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει το δικό του ιδιαίτερο τρόπο μάθησης. Πρέπει, λοιπόν να προσαρμόσουμε τις μεθόδους μας στις ανάγκες του. Αν σεβαστούμε το ρυθμό μάθησης του κάθε παιδιού και έχουμε υπομονή κι επιμονή, το αποτέλεσμα θα μας επιβραβεύσει.

Πλακίδα Έλλενα, Ειδική Εκπαιδευτικός
Πηγή