Γιά τίς νοερές δυνάμεις στή Μονή τῶν ᾽Αρχαγγέλων

τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου.

Προσεγγίζοντας τό καράβι στήν προβλήτα τῆς Μονῆς Δοχειαρίου ἀντικρίζουμε δυό πανύψηλες στῆλες πάνω στίς ὁποῖες ὀρθώνονται οἱ ᾽Αρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ, οἱ προστᾶτες τῆς Μονῆς. Γρήγορα - γρήγορα κατεβαίνουμε καί ἀκολουθῶντας τό καλντερίμι περνᾶμε τήν κεντρική εἴσοδο τῆς μονῆς καί κατευθυνόμεθα στό ᾽Αρχονταρίκι. Τήν παροιμιώδη ἁγιορείτικη φιλοξενία συναντοῦμε κι ἐδῶ. Μετά τήν τακτοποίηση μας κατεβαίνουμε νά προσκυνήσουμε, ἄν εἶναι ἀνοιχτός ὁ ναός, τήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου. Τό παρεκκλήσι ὅπου φυλάσσεται ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἦταν ἀνοικτό κι ἔτσι εἴχαμε τή δυνατότητα νά προσκυνήσουμε τήν Γοργοϋπήκοο καί νά ἀποθέσουμε στά πόδια της τίς εὐχαριστίες καί τά προβλήματά μας.

   Πατέρες δέ συναντήσαμε γιατί, ὅπως πληροφορηθήκαμε, ὅλοι ἦταν στά διακονήματά τους. Μιά βόλτα πρός τήν προβλήτα γέμισε τό χρόνο μας. ᾽Αργότερα εἴδαμε νά ἔρχεται πρός τό μοναστήρι ἕνα γεροντάκι κατάκοπο καί καταϊδρωμένο στηριζόμενο στό ραβδί του.

   -Εὐλογεῖτε, Γέροντα τοῦ εἴπαμε.

   -῾Ο Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ καί νά σᾶς φωτίζει, μᾶς ἀπάντησε. Πολύ κουράστηκα σήμερα, δόξα τῷ Θεῷ, σχωρνᾶτε με, θά καθίσω λίγω νά πάρω μιά ἀνάσα. Σέ μιά πέτρα πού ἦταν ἐκεῖ κάθισε ὁ Γέροντας. ᾽Αμέσως ὅλοι μας τόν περικυκλώσαμε καί θαυμάζαμε τήν ἡρεμία τοῦ προσώπου του.

   -Γέροντα, πές μας κάτι γιά τήν ψυχική μας ὠφέλεια.

   -Τί νά σᾶς πῶ, εἶμαι τελείως ἀγράμματος καί ἀρχάριος στά πνευματικά. Φαίνεστε μορφωμένοι, ἄρα γνωρίζετε περισσότερα, ἀπ᾽ ὅ,τι ξέρω ἐγώ. 

   -Γέροντα, στό μοναστήρι σας ἐκτός ἀπό τήν Παναγία τή Γοργοϋπήκοο ἔχετε προστάτες καί τούς ᾽Αρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβιήλ. ῎Αν θέλεις πές μας κάτι γιά τά πονηρά πνεύματα.

   -῎Αχ παιδιά μου, σᾶς εἶπα ὅτι δέν ξέρω γράμματα γιά νά ἰκανοποιήσω τήν πνευματική δίψα σας. Τέλος πάντων, ἐπειδή δέν ξέρω ἄν συναντήσετε ἄλλο μοναχό νά ἔχει χρόνο νά σᾶς πεῖ κάτι θά σᾶς πῶ ἀπ᾽ ὅτι ἄκουσα στήν τράπεζα καί ἀπό τούς Γεροντάδες μου.     

   ᾽Αφοῦ ἔκανε τό Σταυρό του καί σκούπισε τόν ἱδρώτα του ἀπευθύνθηκε στό νέο πού τοῦ ἔκανε τό ἐρώτημα.

   -Παιδί μου, τί σπουδάζεις;

   -Εἶμαι φοιτητής τῆς ἰατρικῆς.

   -Πολύ ὡραία, πόσες σελίδες ἀπό τά συγγράμματα τῶν καθηγητῶν σου διαβάζεις καθημερινά;

   -Πολλές δεκάδες κι ὅταν ἔχω ἐξεταστική ἑκατοντάδες σελίδες.

   -Γιά τίς σπουδές σου βρίσκεις χρόνο νά διαβάσεις, καλά κάνεις, γιά νά διαβάσεις τήν

῾Αγία Γραφή βρίσκεις χρόνο;

   -Δυστυχῶς, Γέροντα, δέ διαβάζω καθημερινά τό Λόγο τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχω χρόνο.

   -Εἴδατε πῶς τά καταφέρνει ὁ διάβολος νά μᾶς κάνει νά μή μελετοῦμε τό Εὐαγγέλιο; Δέν ἔχω χρόνο, λένε οἱ περισσότεροι χριστιανοί. Κρίμα, δέ μπορεῖ νά φανταστεῖ ὁ χριστιανός πού δέ μελετάει καθημερινά τό Εὐαγγέλιο τί ἐπιπτώσεις ἔχει αὐτό στήν πνευματική του ζωή. ῎Αν τή μελετοῦμε στίς σελίδες της θά βροῦμε τήν ἀπάντηση ὄχι μόνον σ᾽ αὐτό τό ἐρώτημα ἀλλά σέ ὅλα τά ἐρωτήματα πού μᾶς δημιουργοῦνται.

   Λοιπόν, σύμφωνα μέ τήν ῾Αγία Γραφή πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός ἐδημιούργησε τούς ᾽Αγγέλους. ῞Ενα μέρος ἀπό αὐτούς, ὅμως, πίστεψε ὅτι τό μεγαλεῖο τῆς σοφίας καί ἡ ὀμορφιά τῶν ἀρετῶν, μέ τά ὁποῖα ἦταν καταστολισμένοι, δέν τά εἴχαν πάρει ἀπό τό Θεό, ἀλλά ἀπό τή δύναμη τῆς δικῆς τους φύσεως. Γι᾽ αὐτό, γεμάτοι ἀλαζονεία, θεώρησαν τόν ἑαυτό τους ὅμοιο μέ τό Θεό καί σκέφτηκαν ὅτι μποροῦσαν ἀπό μόνοι τους νά φτάσουν στήν αἰώνια μακαριότητα. Καί μόνο αὐτή ἡ σκέψη τούς ὁδήγησε στήν πτώση. Ἔπεσαν ἀπό τόν οὐρανό σάν ἀστραπή καί ἔγιναν ἀσταθείς καί σκοτεινοί. Οἰ δαίμονες δέν ἔχουν σάρκα γι' αὐτό καί δέν ἐμποδίζονται νά ἐκπληρώνουν ἄμεσα κάθε ἐπιθυμία τους. Τά πονηρά πνεύματα εἶναι ἀναρίθμητα. Ἡ θεία πρόνοια, ὅμως, ἔχει ἔτσι οἰκονομήσει τά πράγματα, ὥστε νά διαφεύγουν αὐτά τά πνεύματα ἀπό τά βλέμματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τρομερή ἡ ἐπιθετικότητα τους καί φρικαλέες οἱ μορφές πού κάθε φορά παίρνουν. Ἡ θέα τους θά τάραζε τούς ἀνθρώπους καί θά τούς ἔκανε νά λιποθυμήσουν ἀπό τό φόβο τους. Τά ἀνθρώπινα μάτια δέν εἶναι δυνατό ν' ἀντέξουν τέτοιο θέαμα. ῎Ετσι, λένε οἱ Πατέρες τῆς ᾽Εκκλησίας.

   Τώρα πῶς μᾶς πολεμοῦν. Τά πονηρά πνεύματα δέ γνωρίζουν τή φύση τῆς ψυχῆς μας οὔτε μποροῦν νά εἰσχωρήσουν μέσα της. Μποροῦν, ὅμως, νά διακρίνουν ποιά εἶναι ή κατάστασή της ἀπό τά ἔργα μας, τά λόγια μας, τίς ἐνέργειές μας, τίς κλίσεις μας. Τίς σκέψεις, πού δέν ἔχουν βγεί ποτέ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, εἶναι ἀδύνατο νά τίς ἀντιληφθοῦν. Ἀκόμα καί τούς πονηρούς λογισμούς, πού οἱ ἴδιοι μᾶς βάζουν, δέ γνωρίζουν ἄν τούς ἀποδεχθήκαμε ἤ ὅχι. Μποροῦν μόνο νά τό συμπεράνουν, παρατηρῶντας προσεκτικά ὁρισμένες ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις ἤ σωματικές κινήσεις μας. Νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Μᾶς ὑποκινοῦν νά θυμώσουμε. ῎Αν θά θυμώσουμε τό καταλαβαίνουν ἀπό τήν ταραχή μας ἤ ἀπό ἕναν ἀγανακτισμένο ἀναστεναγμό ἤ ἀπό τή σύσπαση ἤ ἀπό τή χλωμάδα ἤ ἀπό τό κοκκίνισμα τοῦ προσώπου μας. Βλέποντας, παιδιά μου, τήν ἐξωτερική ἐμφάνιση ἤ συμπεριφορά κάποιου ἀνθρώπου, μποροῦν νά συμπεράνουν μέ ἀκρίβεια τήν ἐσωτερική του κατάσταση! 

   ᾽Από τίς διηγήσεις τῶν Γερόντων, βλέπουμε ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν σήμερα τήν ἴδια δύναμη πού εἶχαν ἄλλοτε, ὅταν ξεσποῦσαν μέ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν παλαιῶν ἐρημιτῶν καί κοινοβιατῶν πατέρων. Τώρα δέ μᾶς ἀντιμάχονται φανερά, παίρνοντας φρικιαστικές μορφές, ἀλλά μᾶς ἐπιτίθενται ἀόρατα καί μᾶς προξενοῦν μεγαλύτερη ζημιά. Πρέπει, ὡστόσο, νά γνωρίζουμε ὅτι δέν ἔχουν ὅλοι οἱ δαίμονες οὔτε τήν ἴδια δύναμη οὔτε τήν ἴδια ἀγριότητα οὔτε καί τήν ἴδια κακία.

   Οἱ Πατέρες λένε, ὅτι οἱ ἀρχάριοι καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι πολεμοῦνται ἀπό τούς πιό ἀδύναμους δαίμονες. Ὅταν, ὅμως, οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύσουν ἐναντίον τῶν πρώτων αὐτῶν ἀντιπάλων τους, θά βρεθοῦν σταδιακά ἀντιμέτωποι μέ πιό σκληρές ἐχθρικές δυνάμεις.Τά πονηρά πνεύματα μᾶς ὑποκινοῦν νά κάνουμε τό κακό, ἀλλά δέν μᾶς ἐξαναγκάζουν καί νά τό πράξουμε. Ἄν μποροῦσαν νά μᾶς ἐξαναγκάσουν, τότε δέν θά ὑπῆρχε ἄνθρωπος πού νά μήν ἁμάρτανε μέ κάθε εἴδους ἁμαρτία. Ἀλλά, ὅπως αὐτοί ἔχουν τή δυνατότητα νά μᾶς βάζουν σέ πειρασμούς, ἔτσι κι ἐμεῖς ἔχουμε τή δύναμη καί τήν ἐλευθερία νά μήν τούς δεχόμαστε. Εἶναι, λοιπόν, ἀπόλυτα σίγουρο ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμιά δύναμη πάνω μας, παρά μόνο ὅταν τούς παραδώσουμε τό θέλημά μας.

   Πρέπει νά ξέρουμε ὅτι κάθε δαίμονας ἐξειδικεύεται σέ κάποιο συγκεκριμένο πάθος, πού φροντίζει πρῶτα νά τό σπέρνει στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί μετά νά τό καλλιεργεῖ. Οἱ Πατέρες σημειώνουν ὅτι κανείς δέν πειράζεται ἀπό τούς δαίμονες χωρίς τήν παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί, ἐπιπλέον, ὅτι καθετί, τό ὁποῖο πρός στιγμήν μᾶς φαίνεται θλιβερό ἤ δυσάρεστο, μᾶς ἔχει σταλεῖ ἀπό ἕναν στοργικό Πατέρα, ἀπό ἕναν σπλαχνικό Γιατρό. Κι αὐτό, ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ὠφέλειά μας. 

   Θά μέ ρωτήσετε, πῶς θά τούς ἀντιμετωπίσουμε; Πολλά εἶναι τά ὅπλα μας. ῾Η προσευχή. Νά καταφεύγουμε στήν προστασία τοῦ Θεοῦ. Πολύ δυνατή καί ἀποτελεσματική εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη ἐπίκληση: «Ὁ Θεός εἰς τήν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τό βοηθῆσαί μοι σπεῦσον» (Ψαλμ. 69:2). Αὐτή ἡ σύντομη προσευχή εἶναι ἕνα ἀπόρθητο τεῖχος. ᾽Ακόμα στή μάχη μέ τούς ἀόρατους ἐχθρούς μας ἄς χρησιμοποιοῦμε καί τά πνευματικά ὅπλα, τά ὁποῖα μᾶς προτείνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἄν ἀνοίξετε τήν ῾Αγία Γραφή θά τά βρεῖτε. ῞Οταν μέσα στό σπίτι μας ἔχουμε τό Εὐαγγέλιο καί τό μελετοῦμε οἱ δαίμονες φεύγουν.

   Θά σᾶς πῶ κι αὐτό πού εἶναι γραμμένο στό Γεροντικό: «῞Ενας διορατικός Γέροντας εἶχε τό χάρισμα νά βλέπει ὄχι μόνο ἀγγέλους ἀλλά καί δαίμονες. Μιά μέρα βλέπει ἕνα δαίμονα καί τόν ρωτᾶ:

   -Τί εἶναι αὐτό πού σᾶς φοβίζει περισσότερο ἀπ᾽ ὅλα καί σᾶς κάνει νά τρέμετε;

   ῾Ο δαίμονας του απάντησε:

   -᾽Εσείς οἱ Χριστιανοί ἔχετε τρία πράγματα πού, ἄν τά χρησιμοποιήσετε σωστά, τότε ἐμεῖς δέ μποροῦμε νά σᾶς πειράξουμε.

   -Ποιά εἶναι αὐτά τά τρία πράγματα; τόν ρώτησε μέ ἀπορία ὁ Γέροντας.

   -Τό λούσιμο πού κάνετε, ἐννοοῦσε τό Βάπτισμα καί τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας.

   - Τό δεύτερο πού μᾶς φοβίζει εἶναι αὐτό πού τρῶτε, ἐννοοῦσε τή θεία Κοινωνία.

   -Καί τό τρίτο εἶναι αὐτό πού τό φορᾶτε πάνω σας, δηλαδή ὁ Σταυρός.

   Νά ξέρετε, παιδιά μου, ὅτι ὅσες φορές ἐμείς ἐξομολογούμαστε, κοινωνᾶμε καί σφραγίζουμε τό σῶμα μας μέ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, οἱ δαίμονες φρίττουν καί φοβοῦνται. Τά πονηρά πνεύματα τά φυγαδεύουν ἐπίσης ἡ ταπείνωση καί ἡ ἄσκηση τοῦ σώματος.

   Πολλά σᾶς εἶπα. ῞Ενα πρέπει ὅλοι μας νά ξέρουμε, ὅτι ἡ νίκη μας κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων ἐγκαθιστᾶ στήν ψυχή μας τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

   Τώρα πρέπει νά σᾶς ἀφήσω. Μή ξεχνᾶτε ποτέ ὅτι πρέπει καθημερινά νά μελετοῦμε τήν ῾Αγία Γραφή καί νά ἀγωνιζόμαστε μέ θάρρος κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων.

   ῾Ο Θεός νά δυναμώνει ὅλους μας νά βγαίνουμε νικητές στόν ἀόρατο πόλεμο πού διεξάγουμε κι ὅταν Αὐτός θελήσει, νά συναντηθοῦμε στόν Παράδεισό, ὅπου δέν ὑπάρχουν δαίμονες παρά μόνον ὁ Τριαδικός Θεός, ἡ Παναγία καί οἱ ἅγιοι πού εἶναι καί προστάτες μας.  

   -Εὐχαριστοῦμε, Γεροντα, νά ἔχουμε τήν εὐχή σας καί νά μᾶς θυμᾶσθε στίς προσευχές σας.

   ῾Ο ὑπομονετικός παππούλης ὁδήγησε τά βήματά του πρός τό μοναστήρι κι ἐμεῖς τόν ἀκολουθήσαμε. Τό πρῶτο τάλαντο κτυποῦσε καί μᾶς καλοῦσε στό καθολικό.

ΠΗΓΗ