Ένα συγκινητικό γράμμα: «Αγαπημένε μου σύζυγε, συγνώμη που δεν είμαι πια εκείνη που παντρεύτηκες»

Μία σύζυγος στέλνει ένα γράμμα στον άνδρα της, όπου του ζητάει συγνώμη, επειδή δεν είναι, πλέον, η γυναίκα που παντρεύτηκε. 

Μετά από 11 χρόνια γάμου και την απόκτηση δύο παιδιών, η σχέση ενός ζευγαριού αλλάζει, γίνεται διαφορετική. Αυτό εξηγεί μία γυναίκα στο γράμμα που έστειλε στο σύζυγό της και δημοσιεύτηκε στο parenting.co

«Αγαπημένε μου σύζυγε, 

Συγνώμη. 

Συγνώμη, που τα τελευταία 4,5 χρόνια σε έχω παραμελήσει. Λυπάμαι που οι ανάγκες σου έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Σε διαβεβαιώνω ότι εξακολουθείς να είσαι από τις πρώτες προτεραιότητες μου, μόνο που δεν είσαι στην κορυφή αυτών. 

Ξέρω ότι έχεις ανάγκες, όνειρα, επιθυμίες, πόθους. Όταν σου λέω ότι θέλω να είμαι ο άνθρωπος, που θα σε στηρίζει, το εννοώ. Ξέρω ότι έχεις κουραστεί από τις δικαιολογίες μου ότι είμαι κουρασμένη, έχω πονοκέφαλο ή ήδη κοιμάμαι, όταν έρχεσαι να ξαπλώσεις δίπλα μου.

Πίστεψε με, θέλω τόσο πολύ να είχα την ενέργεια, που είχα πριν πέντε χρόνια. Θα ήθελε τόσο πολύ να είχα την ενέργεια, που είχα και πριν δύο εβδομάδες, όταν έβαλα 10 πλυντήρια, τα άπλωσα, τα σιδέρωσα. Δεν το είδες, επειδή σε άφησαν να κοιμηθείς, να ξεκουραστείς. 

Ξέρω, υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι ότι αυτό που έχουμε, δεν είναι γάμος, αλλά κάποιου είδους «συνεργασία». Κι έχεις δίκιο. Το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ. Το ξέρεις, ότι θέλω το καλύτερο για το γάμο μας. Για εμάς. Γιατί, όταν είμαστε μαζί, είμαστε ανίκητοι. 

Το πρόβλημα είναι ότι η ζωή μου, το μυαλό μου, το σώμα μου είναι αφοσιωμένα στο ρόλο της μητέρας, των γιων μας, που σου μοιάζουν τόσο πολύ. Ακόμη και όταν κοιμούνται, δε μπορώ να πάψω να σκέφτομαι και να λειτουργώ ως μητέρα. 

Σκέφτομαι για την επόμενη μέρα. Αν θα έχεις ρούχα για τη δουλειά, τι να μαγειρέψω, αν έχουμε γάλα… Δε μπορώ να σταματήσω να είμαι μαμά. Αυτό είμαι τώρα. Και κάποιες φορές, όλες αυτές οι σκέψεις, οι υποχρεώσεις, είναι σωματικά και συναισθηματικά εξαντλητικά.

Δε θέλω να πιστεύεις ότι δεν είσαι το ίδιο σημαντικός, όπως κάποτε. Δε θα μπορούσα να ζήσω αυτή τη ζωή, χωρίς εσένα και δεν θα το ήθελα. Απλά εσύ είσαι ενήλικας. Μπορείς να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου. Να φτιάξεις το γεύμα σου, να οδηγήσεις για να πας στη δουλειά σου, να κλείσεις ραντεβού και να πας μόνος στον γιατρό. Δεν με χρειάζεσαι, όπως τα παιδιά. 

Δε μπορώ να μην ανησυχώ για την υγεία σου, για την υγεία των παιδιών, του κατοικίδιου μας. Ποιος πιστεύεις ότι «αγνοείται» μέσα στο σπίτι; Πάντως, όχι εσείς. Όταν, λέω, ότι δεν είμαι καλά, ότι δεν έχω κοιμηθεί καλά, είναι επειδή δε φροντίζω όσο θα έπρεπε τον εαυτό μου. 

Ναι, μου λες να τρώω καλύτερα, να προσέχω, να πάω στον γιατρό, αλλά ξέρεις όλα αυτά δεν είναι στις βασικές μου προτεραιότητες. Ξέρω ότι πρέπει να το αλλάξω αυτό. Ωστόσο, επειδή κάποιος πρέπει να τα κάνει όλα αυτά, αυτός ο «κάποιος» είμαι εγώ. 

Ανησυχώ για εσένα, ανησυχώ, για την αλλεργία του Alex, ανησυχώ για το φαγητό του σκύλου, για τα πάντα. Και θα έχω ένα σωρό να σκεφτώ για να ανησυχώ, όταν θα πέσω για ύπνο. 

Για τίποτε από τα παραπάνω δεν σε κατηγορώ, ούτε θέλω να αλλάξεις κάτι σε εσένα. κάνεις εξαιρετικά πράγματα για την οικογένεια μας. Δουλεύεις σκληρά, σε ενδιαφέρουμε περισσότερο απ’ όλα στη ζωή σου. Είσαι ο πιο καλός, ευγενικός και στοργικός πατέρας. Είσαι το σωστό πρότυπο για τα παιδιά μας. 

Ναι, δεν είμαι ο άνθρωπος εκείνος, που παντρεύτηκες πριν 11 χρόνια. Έχω αλλάξει. Έχω εξελιχθεί σε μητέρα, φίλη και φύλακα του σπιτιού. Είμαι εκείνη που διαχειρίζεται τις οικονομίες, που πληρώνει τους λογαριασμούς, που ρυθμίζει τις ανάγκες του σπιτιού, που ψωνίζει, μαγειρεύει, καθαρίζει. Είμαι η νοσοκόμα, όταν χρειάζεται.

Δεν θα άλλαζα τίποτε, σε όλο αυτό που ζω. Δεν θέλω άλλη ζωή. Σε αγαπώ και αγαπώ τη ζωή που φτιάξαμε μαζί, την οικογένειά μας. Αλλά, δεν είμαι πλέον, εκείνο το αυθόρμητο κορίτσι, που διασκέδαζε, όπως όταν με γνώρισες. Πλέον, είμαι μητέρα. Και είναι τα πάντα για εμένα!»

πηγή

Σημείωση Bloger: Μεγάλες αλήθειες που παραβλέπονται καθημερινά. Φυσικά η καλύτερη λύση είναι να βρίσκεται μια χρυσή τομή ώστε να μη γίνεται καμμία παραμέληση από κανέναν.