Στο μάθημα των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου στο
Λύκειο Γαζίου αφιερώθηκαν λίγα λεπτά της ώρας σε κάτι που ήταν μεταξύ διαγωνίσματος
και διαγωνισμού. Ζητήθηκε λοιπόν από τους μαθητές κάθε τμήματος να προτείνουν δράσεις
και λύσεις για την αντιμετώπιση του ρατσισμού (πάσης φύσεως…) και της αντίληψης
για το διαχωρισμό των ανθρώπων σε ανώτερους και κατώτερους. Το καλύτερο από κάθε
τμήμα (η αξιολόγηση έγινε από μαθητές της Β΄ Λυκείου) βραβεύτηκε. Με τη σύμφωνη
γνώμη των μαθητών, οι προτάσεις τους δημοσιεύονται εδώ.
«Για να αντιμετωπισθεί ο ρατσισμός, τα παιδιά από
μικρή ηλικία είναι αναγκαίο να αντιληφθούν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Και
πώς θα επιτευχθεί αυτό; Τα κορίτσια ας μην παίζουν μόνο με όμορφες ξανθές κούκλες
με γαλανά μάτια (επιβολή στερεοτύπων). Το παιδί στα πρώτα αθώα χρόνια της ζωής του
είναι εύκολο να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα, αποκτώντας φίλους διαφορετικών εθνικοτήτων.
Θα πρότεινα στους γονείς να κλείσουν τα μάτια των παιδιών τους και να τους δώσουν
να ψηλαφήσουν ένα κόκκινο και ένα πράσινο μήλο. Προφανώς, δεν θα είναι σε θέση να
διακρίνουν τα δύο μήλα. Έπειτα, να τους εξηγήσουν ότι ακριβώς το ίδιο συμβαίνει
και με τους ανθρώπους. Όλοι είμαστε ίσοι.»
(Ασημίνα Μαρία Κοκοβάκη, Γ1)
«Θα μπορούσαμε ως μαθητές όλοι να πάρουμε και τις
δύο θέσεις, και του ρατσιστή και του ατόμου που δέχεται ρατσισμό, είτε με θεατρικά
παιγνίδια είτε με ζωγραφιές είτε με βίντεο ώστε να ενεργοποιηθούμε. Να παράγουμε
υλικό το οποίο θα μπορούσαμε να το παρουσιάσουμε σε μια εκδήλωση ή να το αναρτήσουμε
στο διαδίκτυο».
(Δημήτρης Γουρνιεζάκης, Γ2)
«Να υπάρξει συγκεκριμένο μάθημα από τις πρώτες
τάξεις του σχολείου που να διδάσκει πράγματα τα οποία βασίζονται στο συναίσθημα,
ώστε το παιδί να μπορεί να νιώσει το πώς αισθάνεται το θύμα».
(Βασιλική Τσιτσά, Γ3)
«Προτείνω την κατάργηση του αριθμητικού βαθμού,
ο οποίος να αντικατασταθεί από περιγραφική αξιολόγηση με την καταγραφή των προτερημάτων
και των αδυναμιών του μαθητή για την αποφυγή των χαρακτηρισμών καλύτερων – εξυπνότερων
και χειρότερων – αδύναμων μαθητών. Ο ρατσισμός προκύπτει από την απουσία ενσυναίσθησης.
Θα ήταν θεμιτό να αφιερωθεί μια μέρα στο εξής: Οι μαθητές να τοποθετούνται στη θέση
ενός ανάπηρου – τυφλού ή κωφάλαλου – και να καταγράφονται οι εμπειρίες».
(Σωτηρία Τρούλη, Γ4)
«Είναι ανάγκη να οργανωθεί η παιδεία με καθαρά
ανθρωπιστικό προσανατολισμό. Ακόμη οι καθηγητές μπορούν να χρησιμοποιούν τη μέθοδο
της βιωματικής εμπειρίας. Να διαχωρίσουν τους μαθητές σε δύο ομάδες, όπου η μία
ομάδα θα συμπεριφέρεται ρατσιστικά στην άλλη. Με αυτό τον τρόπο, οι μαθητές θα δουν
τις επιπτώσεις, θα παραδειγματιστούν και θα απεκδυθούν τη ρατσιστική συμπεριφορά
που ίσως έχουν».
(Νίκος Παπαδάκης, Γ5)
Για την αντιγραφή…
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου