Paul Newman | Η ουσία δεν είναι απλώς να παντρευτούμε το σωστό άτομο, αλλά να είμαστε τα σωστά άτομα και απαραίτητα ο ένας για τον άλλον.

Τα μυστικά για επιτυχημένο γάμο από έναν μύθο που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή και παρέμεινε παντρεμένος με τη σύζυγό του για 50 χρόνια, μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος. Ο Πωλ Νιούμαν γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1926. -

Πωλ Νιούμαν. Ένας μύθος που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή πριν φύγει από τη ζωή από την επάρατη νόσο και περάσει στο Πάνθεον των αθανάτων. Ο ηθοποιός με τα πολυάριθμα βραβεία για το έργο του, ανάμεσα στα οποία ένα Όσκαρ Α` Ανδρικού Ρόλου, 6 Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο SAG, ένα BAFTA και ένα Έμμυ.


Το γυναικείο κοινό δεν μπορούσε παρά να το ερωτευτεί και μάλιστα κεραυνοβόλα...Εκείνος όμως δεν ενθουσιάστηκε με αυτό... Έμοιαζε να μην τον αφορά... Τον ενοχλούσε ιδιαίτερα να είναι αναγκασμένος να το σκάει κρυφά από τα ξενοδοχεία για να αποφύγει τα πλήθη που παραληρούσαν. Φορούσε διαρκώς γυαλιά και όταν κάποιος του ζητά να δει τα διάσημα μάτια του, εκείνος απάντησε αφοπλιστικά : “αν τα βγάλω θα μου πέσουν τα παντελόνια”

• "H ευτυχία στο γάμο δεν είναι κάτι το οποίο απλώς τυχαίνει. 
• Ένας καλός γάμος πρέπει να οικοδομηθεί, να δημιουργηθεί. 
• Στα πλαίσια του έγγαμου βίου τα μικρά πράγματα γίνονται μεγάλα. Ποτέ δεν είναι αργά να κρατιόμαστε χέρι – χέρι. 
• Να λέμε ‘σ’ αγαπώ’ τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. 
• Να μην πηγαίνουμε για ύπνο μαλωμένοι. 
• Σε καμία περίπτωση να μην λαμβάνουμε τις πράξεις του άλλου ως δεδομένες. 
• Το φλέρτ και η φροντίδα δεν πρέπει να τελειώνουν αμέσως μετά τον μήνα του μέλιτος. Πρέπει να διαρκούν μια ζωή. 
• Ίδιοι σκοποί και στόχοι. Δίπλα δίπλα να περπατάμε στη ζωή. 
• Να σχηματίζουμε έναν κύκλο αγάπης που θα κρατήσει όλη την οικογένεια. 
• Να κάνουμε κάτι ο ένας για τον άλλον, όχι ως καθήκον ή θυσία, αλλά για λόγους αγάπης. 
• Με πάθος να προφέρουμε λόγια ευγνωμοσύνης και χαράς. Δεν χρειάζεται να ‘βλέπουμε’ φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι του συζύγου ή να φανταζόμαστε τη σύζυγο ως άγγελο με φτερά. 
• Δεν χρειάζεται να εξιδανικεύουμε ο ένας τον άλλον. 
• Είναι όμως απαραίτητο να αναπτύξουμε την ευελιξία, την υπομονή, την κατανόηση και την αίσθηση του χιούμορ. 
• Να μάθουμε να συγχωρούμε και να ξεχνάμε. 
• Να δημιουργούμε ο ένας στον άλλον μία ατμόσφαιρα όπου ο καθένας θα μπορεί να αναπτύσσεται. 
• Να βρίσκουμε χρόνο για πνευματική ανάπτυξη (συζητήσεις για πνευματικά θέματα). 
• Είναι αναγκαία η εξερεύνηση από κοινού, για το καλό και για το όμορφο. 
• Σχέση στην οποία η ανεξαρτησία είναι κοινή και για τους δύο, η εξάρτηση είναι αμοιβαία, αμοιβαίες και οι υποχρεώσεις. 
• Η ουσία δεν είναι απλώς να παντρευτούμε το σωστό άτομο. Η ουσία είναι να είμαστε τα σωστά άτομα και απαραίτητα ο ένας για τον άλλον."

Στις 25 Μαΐου 2007, ο Νιούμαν ανακοινώνει πως θα αποσυρθεί πλήρως από την ηθοποιία . Υποστηρίζει πως αισθάνεται ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να ασκεί την υποκριτική στο επίπεδο που θα επιθυμούσε. “Αρχίζεις να χάνεις τη μνήμη σου, αρχίζεις να χάνεις την αυτοπεποίθησή σου, αρχίζεις να χάνεις την εφευρετικότητά σου. Οπότε νομίζω πως αυτό είναι πια ένα κλεισμένο βιβλίο για μένα.”

Δυστυχώς, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά… Συνεργάτες του ηθοποιού παραδέχονται πως ο Νιούμαν τούς έχει μιλήσει για την ασθένειά του και τον Αύγουστο του 2008 έγινε γνωστό πως ο ηθοποιός είχε ολοκληρώσει τη θεραπεία του στο Sloan Kettering Cancer Center στη Νέα Υόρκη. Κι επιστρέφει στο σπίτι του στο Γούεσπορτ του Κονέκτικατ. Επιθυμία του είναι να περάσει εκεί τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, έχοντας δίπλα του την πολυαγαπημένη του σύζυγο, παιδιά, εγγόνιά και στενούς φίλους…

Ο Πωλ Νιούμαν κατάφερνε να γοητεύει το κοινό με την αξία του ταλέντου του, αλλά και με την αρρενωπότητά του, σε όποιον ρόλο και να ερμήνευε. Ήταν ένας εκρηκτικός συνδυασμός που γινόταν ακόμα πιο ακαταμάχητος λόγω της χαρισματικής προσωπικότητάς του.
Ο Τύπος γράφει για εκείνον : “Ο Πωλ Νιούμαν ήταν ένας από τους μεγάλους μύθους του κινηματογράφου – μόνο η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έχει απομείνει εν ζωή από τη θρυλική “φουρνιά” του – και μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη περίπτωση για την κινηματογραφική βιομηχανία. Από νωρίς είχε καταλάβει σε τί παγίδα μπορεί να εξελιχθεί η διασημότητα και ό,τι μπορούσε για να μη μολύνει την ιδιωτική του ζωή. Ζώντας μακριά από τις σειρήνες του Χόλιγουντ, κατάφερε να κρατήσει την οικογενειακή του ζωή ήρεμη και ευτυχισμένη, να αποδείξει το ταλέντο του και στη σκηνοθεσία, να ασχοληθεί με την πολιτική, να αφοσιωθεί στη φιλανθρωπία, αλλά και στις χαρές της ζωής, που στη δική ιτου περίπτωση αντιπροσωπεύονταν από δραστηριότητες όπως η οδήγηση σε αγώνες ταχύτητας, στους οποίους συμμετείχε σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του…”
Τα πιο όμορφα γαλάζια μάτια του κινηματογράφου κλείνουν για πάντα στις 28 Σεπτεμβρίου του 2008… Κι ένας μύθος περνά στην ιστορία…

ΠΗΓΗ