Α. Με τη γιορτή της Υπαπαντής ολοκληρώνεται ο κύκλος των εορτών που έχουν σχέση με τα Χριστούγεννα.
Αν μεταφράσουμε τη λέξη στα νέα Ελληνικά θα την ονομάζαμε γιορτή της συνάντησης.
Είναι η συνάντηση του γέροντα Συμεών με το Χριστό.
Β. Σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού Χριστού στη Βηθλεέμ, ο Ιωσήφ και η Μαρία, ακολουθώντας τη θρησκευτική συνήθεια της εποχής, «Έφεραν το παιδί τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα για να το παρουσιάσουν στον Κύριο, όπως είναι γραμμένο στο νόμο του Κυρίου…” (Λουκ. 2, 22-23). Το ευαγγέλιο συνεχίζει:
Υπήρχε εις τα Ιεροσόλυμα ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Συμεών· ο άνθρωπος αυτός ήτο δίκαιος και ευλαβής γεμάτος με άγιο Πνεύμα και περίμενε την παρηγορά που περίμενε όλος ο Ισραηλιτικός λαός, τον ερχομό του Μεσσία. Και του είχε προφητευθεί από το Πνεύμα το Άγιον ότι δεν θα πεθάνει πριν ιδεί το Μεσσία. Αυτός λοιπόν παρακινημένος από το Άγιο Πνεύμα ήρθε στο ναό. Και όταν οι γονείς έφεραν το παιδί τον Ιησού για να εκτελέσουν δι’ αυτόν τα έθιμα του νόμου, ο Συμεών τότε το δέχθηκε στην αγκαλιά του και ευλόγησε τον Θεόν και είπε: «Τώρα απολύεις, Δέσποτα, το δούλο σου με ειρήνη σύμφωνα με το λόγο σου, διότι είδα με τα μάτια μου την σωτηρία σου, την οποία ετοίμασες για όλους τους λαούς, ένα φως που θα είναι αποκάλυψη για τους εθνικούς και δόξα για τον Ισραηλιτικό λαό».
Και θαύμαζαν ο Ιωσήφ και η μητέρα του για όσα λέγονταν γι’ αυτόν (το παιδί). Και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στη Μαριάμ, τη μητέρα του, «Αυτός είναι προορισμένος για την πτώση και ανύψωση πολλών μεταξύ του Ισραήλ και ως σημείο για το οποίον θα υπάρχει αντιλογία, για να φανερωθούν οι σκέψεις πολλών καρδιών, και την δική σου ψυχή επίσης θα την διαπεράσει ρομφαία».
Γ. Ο Συμεών ήταν φορέας του Αγίου Πνεύματος και περίμενε με πόθο ζωηρό να έλθει ο Μεσσίας για να φέρει παρηγοριά και λύτρωση στον λαό του Ισραήλ.
Αυτόν τον πόθο ευλόγησε ο Θεός και του αποκάλυψε ότι δεν θα πεθάνει πριν να δει τον Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου. Παρακινήθηκε λοιπόν από το Άγιο Πνεύμα να πάει στον Ναό εκείνη την ημέρα. Όλες τις άλλες μέρες ξεκίναγε και πήγαινε μόνος του. Εκείνη την ημέρα τον παρακίνησε το άγιο Πνεύμα.
Και κοιτάξτε τώρα!!!
Πόσο εκπληκτική και όμορφη είναι η εικόνα, ο πρεσβύτερος (γέρος περίπου 112 χρονών) να κρατά στην αγκαλιά του το βρέφος, αλλά και πόσο παράξενα τα λόγια του: «νυν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών. φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ.»
Δ. Θα ήθελα να σταθώ για λίγο σ’ αυτούς τους δύο ανθρώπους που ήταν στον ναό και υποδέχθηκαν τον Χριστό: τον άγιο Συμεών, αλλά και στην προφήτιδα Άννα. Και οι δύο ήταν περασμένης ηλικίας, αλλά διατηρούσαν στην καρδιά τους πολύ ισχυρή την προσδοκία για τη λύτρωση που θα ερχόταν, προσμένοντας την άφθαρτη «παράκληση του Ισραήλ», που ήταν ο Χριστός (Λουκ. 2, 25).
Τί είπε ο δίκαιος Συμεών για το Χριστό;
- Αυτό το παιδί θα συγκλονίσει τον κόσμο.
- Κανένας άλλος δεν θ᾽ αλλάξει τον κόσμο όπως αυτό.
- Αυτό το παιδί άλλοι θα το αγαπήσουν και για την αγάπη του θα θυσιάσουν τα πάντα, κι άλλοι θα το μισήσουν…
- Και έτσι είναι. Το Χριστό η θα τον αγαπήσεις η θα τον μισήσεις. Και θα γίνει πόλεμος μεγάλος· οι αντίχριστοι θα τον πολεμούν, οι άλλοι θα τον λατρεύουν, και τέλος θα νικήσει ο Χριστός.
Φαντάσου τώρα τον Συμεών να βλέπει ένα μωρό παιδάκι σαράντα ημερών και να λέει αυτά τα πράγματα!
Και τι είπε στην Παναγία;
- Μάνα ευλογημένη, μάνα ευτυχισμένη, αλλά και μάνα πικραμένη!
- Ευλογημένη, γιατί γέννησες το Χριστό.
- Πικραμένη, γιατί θα τον δεις τη Μεγάλη Παρασκευή να τον καρφώνουν οι αντίχριστοι, κι εσένα μαχαίρι δίκοπο θα περάσει την καρδιά σου…
Αυτά είπε ο Συμεών!
Ήταν εκεί όμως και η προφήτιδα Άννα, θυγατέρα του Φανουήλ, από την φυλήν του Ασήρ. Ήτο πολύ προχωρημένης ηλικίας, και είχε ζήσει επτά χρόνια με τον άνδρα της μετά τον γάμον της και κατόπιν ως χήρα μέχρι ηλικίας ογδόντα τεσσάρων ετών. Δεν απεμακρυνόταν από το ναό, αλλά λάτρευε τον Θεόν με νηστείες και προσευχές νύχτα και ημέρα.
Και εκείνην ακριβώς την ώρα παρουσιάσθηκε και δοξολογούσε τον Θεόν και μιλούσε για το παιδί σε όλους, όσοι περίμεναν τη λύτρωση στα Ιεροσόλυμα.
Ε. Και αναλογίζονταν ο Ιωσήφ και η Μαρία αυτά που άκουγαν, κι αυτά τα οποία είχαν συμβεί νωρίτερα:
- Ο άγγελος έφερε την ευχάριστη είδηση, οι μάγοι τον γνώρισαν, οι ποιμένες τον έμαθαν, οι στρατιές των αγγέλων χόρευαν και υμνούσαν, το αστέρι από πάνω τον ανήγγειλε,
- Ο Συμεών προφητεύει, η Άννα η κόρη του Φανουήλ προφητεύει,
- Η γη αγαλλόταν, ο ουρανός μίλησε με το αστέρι, οι μάγοι αρνήθηκαν και ξεγέλασαν τον τύραννο Ηρώδη, οι ποιμένες προσκύνησαν τον αρχιποιμένα·
- Τα ζώα τον γνώρισαν· η μητέρα ήξερε, ο Ιωσήφ πληροφορήθηκε, έτρεμαν για όσα έγιναν, όμως κατάλαβαν την έκβαση των γεγονότων (Χρυσόστομος).
Όμως το φίδι παραμόνευε!!!
ΣΤ. Οι παρευρισκόμενοι φαρισαίοι, ακούγοντας τέτοιες αποκαλύψεις και έξαλλοι που έβλεπαν την Μαρία μεταξύ των παρθένων (όπου την έβαλε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας ο πατέρας του προδρόμου· δεν μας παίρνει η ώρα να μιλήσουμε γι’ αυτό), έσπευσαν να αναφέρουν τα συμβάντα στον βασιλιά Ηρώδη.
Εκείνος κατάλαβε ότι το παιδί πρέπει να ήταν ο νέος βασιλέας για το όποιον του είχαν κάνει λόγο οι Μάγοι που είχαν ακολουθήσει το αστέρι από την Ανατολή και έστειλε αμέσως στρατιώτες να το θανατώσουν. Και είναι γνωστό ότι ακολούθησε η φυγή στην Αίγυπτο.
Ζ. Εδώ όμως θα σταματήσουμε την αναφορά στη γιορτή, για να δούμε τη σημασία της για μας:
Η Εκκλησία θεωρεί πολύ σημαντικό το σημερινό γεγονός. Για το λόγο αυτό συμβουλεύει και λέει, σε όλα τα παιδιά τα οποία γεννιούνται να γίνει η ακολουθία του ΣΑΡΑΝΤΙΣΜΟΥ.
Ο Σαραντισμός είναι μια σύντομη και χαριτωμένη ιερή ακολουθία.
Μόλις γίνει σαράντα ημερών ο νέος άνθρωπος που ήρθε στον κόσμο, γίνεται πανηγυρικά δεκτός στην Εκκλησία. Ευλογείται και αγιάζεται η μητέρα που τον γέννησε και με ταπεινοφροσύνη και πίστη τον εμπιστεύεται στην Εκκλησία.
Για λογαριασμό του Χριστού υποδέχεται το νέο άνθρωπο ο ιερέας. Τον ευλογεί, τον εισάγει στην Εκκλησία, τον βάζει να προσκυνήσει και του γνωρίζει το Χριστό και τους αγίους.
Ποιος ξέρει πόσοι και πως περιμένουν το νέο άνθρωπο; Να τον εκμεταλλευτούν, να τον ταπεινώσουν, να τον περιπαίξουν, να τον χρησιμοποιήσουν ως όργανο για τους σκοπούς τους. Μόνο ο Χριστός τον αγαπά αληθινά και τον αναγνωρίζει ως εικόνα Του, και μόνο η Εκκλησία θα είναι ο σίγουρος τόπος και τρόπος για τη ζωή του. Ακόμη κι αν στο μέλλον γίνει αντικοινωνικός κι αμαρτωλός και δεν έχει μάτια να δει κανέναν, η Εκκλησία θα τον περιμένει να τον υποδεχθεί με την ίδια πάντοτε αγάπη.
Γι’ αυτό και θυμίζουμε πάντοτε στις μητέρες να μην παραλείπουν το Σαραντισμό, αυτή τη μεγαλειώδη υποδοχή του ανθρώπου από το Χριστό.
- Παίρνοντας το παιδί τους από τα χέρια του ιερέα, καταλαβαίνουν και πιστεύουν καλύτερα πως είναι δώρο του Θεού, που πρέπει να το φυλάξουν με αγάπη και σεβασμό.
- Κι ακόμα, πρέπει να προσέξουν την ανατροφή και τη μόρφωσή του, να το κρατήσουν ανεπηρέαστο από κάθε κακό και να το ετοιμάσουν για το Βάπτισμα, για την Εκκλησία.
- Φεύγοντας οι μητέρες από το ναό θα νιώθουν σαν την Παναγία, πως κάποιος Ηρώδης καιροφυλακτεί να δείξει τη θηριωδία του στο παιδί τους και θα προσεύχονται να στέλνει ο Κύριος πάντα τον άγγελο που θα καθοδηγεί και θα δείχνει τους ασφαλείς δρόμους και τόπους, όπου θα φυλαχτεί ο νέος αυτός άνθρωπος.
Θέλω όμως να τονίσω και ένα άλλο σημείο το οποίο μας υπογραμμίζει η Εκκλησία μας.
Αυτά τα ωραία λόγια τα οποία είπε ο άγιος Συμεών το
«Άφησε με τώρα Κύριε να πεθάνω με ειρήνη σύμφωνα με το λόγο Σου, διότι είδα με τα μάτια μου την σωτηρία σου, την οποία ετοίμασες για όλους τους λαούς, ένα φως που θα είναι αποκάλυψη για τους εθνικούς και δόξα για τον Ισραηλιτικό λαό».
Πότε το είπε αυτό; Όταν πήρε στα χέρια του το Χριστό, που είναι η σωτηρία, ο Σωτήρας του κόσμου.
Αυτό κατά κάποιο τρόπο μας προτρέπει η Εκκλησία να κάνουμε κι εμείς. Όταν κοινωνούμε τι γίνεται:
Αξιωνόμαστε κι εμείς κάτι περισσότερο από τον Συμεών.
Εκείνος πήρε το Χριστό στα χέρια του. Εμείς παίρνουμε το Χριστό μέσα μας, και κυκλοφορεί μέσα μας το Αίμα του Χριστού.
Και στη συνέχεια διαβάζουμε την ακολουθία της Ευχαριστίας μετά την Θεία Μετάληψη, μια από τις προσευχές που λέμε είναι και αυτά τα λόγια που είπε ο δίκαιος Συμεών:
«Τώρα απολύεις, Δέσποτα, το δούλο σου με ειρήνη σύμφωνα με το λόγο σου, διότι είδα με τα μάτια μου την σωτηρία σου, την οποία ετοίμασες για όλους τους λαούς, ένα φως που θα είναι αποκάλυψη για τους εθνικούς και δόξα για τον Ισραηλιτικό λαό».
Τώρα Κύριε μπορείς να με πάρεις από τη ζωή αυτή. Έχω κοινωνήσει, σε έχω πάρει μέσα μου. Δε φοβάμαι κανένα δαιμόνιο. Τίποτε και κανένας δεν μπορεί να μου κόψει το δρόμο προς τη βασιλεία σου. Διότι σε έχω μέσα μου.
Αλλά, Θεέ μου, και αν με έχεις να ζήσω κι άλλα χρόνια, χαίρομαι όπως ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος που λέει σε ένα ποίημά του:
Όλον τε δίδωσιν αυτόν εμοί τω αναξίω…
Και ηδονής, και γλυκασμού εμπίπλαμαι τον θείου...
Μεταλαμβάνω του φωτός, μετέχω και της δόξης,
Και λάμπει μου το πρόσωπον, ως και τον ποθητού μου,
Και άπαντα τα μέλη μου γίνονται φωτοφόρα…
Μετάφραση
Δίνει όλο τον εαυτό του σε μένα τον ανάξιο…
και γεμίζω με θεϊκή γλυκύτητα και ευχαρίστηση…
φωτίζομαι από το φως του και συμμετέχω στη δόξα του
Και το πρόσωπό μου λάμπει
όπως κι ο αγαπημένος μου Χριστός
και όλη η παρουσία μου φεγγοβολάει τριγύρω.
Αδελφοί μου,
ο δίκαιος Συμεών πήρε μια φορά στα χέρια του το Χριστό
εύχομαι εμείς να αξιωνόμαστε να δεχόμαστε πολύ τακτικά μέσα μας
και να αξιωθούμε να κλείσουμε τα μάτια μας μετά από Θεία Κοινωνία.
Γένοιτο
Βοήθημα: http://www.immorfou.org.cy/articles-form-the-net/738-ipapanti-sillogi.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου