Μια φορά πήγαν στον Άγιο Γαβριήλ (τον ομολογητή εκ Γεωργίας) δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τις έστειλαν για να δουν αν ο π. Γαβριήλ θα τις έφερνε στην οδό της αληθείας.
Όταν μπήκαν στο κελί, ο Άγιος, με ένα μυστηριώδες ύφος στη φωνή του, φώναξε:
Μετά άρχισε να κλαίει για πολλή ώρα. Οι γυναίκες, μην αντέχοντας άλλο, τον ρώτησαν γιατί έκλαιγε.
– Πώς να μην κλαίω; Για όλους τους Χριστιανούς η πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών είναι ανοιχτή, όμως εγώ από τις αμαρτίες μου δεν μπορώ να μπω!
Κι αυτοί οι Ιεχωβάδες, που λένε ότι έχουν πέντε εκατομμύρια στον κόσμο, λένε ότι θα σωθούν μόνο 144 χιλιάδες. Αυτοί έχουν πιάσει όλες τις θέσεις, κι εμένα ποιος θα με βάλει μέσα;
Οι γυναίκες τα έχασαν. Δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν. Ύστερα τους μίλησε για την πλάνη στην οποία βρίσκονταν, τους δίδαξε την ορθή πίστη και, τέλος, έγιναν μοναχές στο Μοναστήρι Μπόδμπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου