Αεροπλάνα, υψόμετρο, ασανσέρ, φίδια… και οι φοβίες δεν έχουν τέλος! Οι φόβοι μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, είτε πρόκειται για μια κατσαρίδα, είτε για μια μακρινή πτήση. Τις περισσότερες φορές, ως «φοβικοί» βλέπουμε το πόσο έχουμε παραλογιστεί, αλλά δεν είμαστε ψύχραιμοι για να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας. Άλλωστε, όπως είχε πει ο Νομπελίστας συγγραφέας André Gide: «Υπάρχουν πολύ λίγα τέρατα που να δικαιολογούν το φόβο που έχουμε γι’ αυτά». Όμως, εάν καταλάβουμε λίγο καλύτερα τις φοβίες μας… ίσως να τις ξεπεράσουμε!
Οι φοβίες μας «κρύβονται» μέσα στην παιδική ηλικία
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι φοβίες είναι μακρινές εμπειρίες που προέρχονται κυρίως από την παιδική ηλικία. Ακόμα και ένα έμβρυο μπορεί να επηρεαστεί από τις τυχόν φοβίες της μητέρας, αποκτώντας τις ίδιες στην πορεία της ζωής του. Αυτές, βέβαια, διογκώνονται ή εξαφανίζονται ανάλογα με το πώς θα μεγαλώσει, πως θα διαπαιδαγωγηθεί. Όταν ένα μικρό παιδί λέει: «Φοβάμαι το σκοτάδι», η σωστή αντίδραση του γονιού δεν είναι: «Ανοησίες, τι φοβάσαι;», αλλά να προσπαθήσει να μάθει το «γιατί». Μπορεί ένα 4χρονο παιδί να μην μπορεί να κοιμηθεί χωρίς το φως ανοιχτό, αλλά ο πραγματικός φόβος του θα εξαλειφθεί όταν οι γονείς του πουν: «Εάν με φωνάξεις, θα τρέξω»!
Παθολογικός και φυσιολογικός φόβος… Ξεχωρίστε τους!
Όταν έχουμε περάσει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, είναι λογικό να φοβόμαστε τις μεγάλες αποστάσεις με το αμάξι. Όμως, τι γίνεται όταν ο φόβος μας κυριεύει χωρίς λόγο και δεν μας αφήνει να ελέγξουμε τις αντιδράσεις μας; Εκεί έρχεται η κρίση πανικού και οι ταχυπαλμίες, που μας κάνουν να νιώθουμε ανίκανοι για το οτιδήποτε. Παρόλα αυτά, οι γνωστοί και ως «φοβικοί» μπορεί π.χ. να φοβούνται το ασανσέρ, αλλά δεν έχουν περάσει ποτέ άσχημη εμπειρία μέσα σε αυτό. Με άλλα λόγια, δεν φοβούνται το ασανσέρ, αλλά τον ίδιο τους το φόβο!
Ο φόβος της αρρώστιας, συνηθισμένος στις ημέρες μας
Συνήθως, ο φόβος της αρρώστιας έχει τη μορφή της έμμονης ιδέας και συνήθως κυριεύει άτομα που ήρθαν αντιμέτωποι με κάποια σοβαρή ασθένεια στην οικογένεια τους. Έτσι, ο «φοβικός» έχει την εντύπωση, ότι θα αρρωστήσει με τον ίδιο τρόπο, φέρνοντας στο μυαλό του την ιδέα του θανάτου. Ακόμα και εάν έχουμε ξεχάσει ένα σκηνικό, την επόμενη φορά που θα επισκεφτούμε ένα νοσοκομείο, ο χώρος θα ξυπνήσει το φόβο μέσα μας εξαιτίας της ασυνείδητης εμπειρίας.
Τα ηρεμιστικά χάπια λειτουργούν προσωρινά
Τα φάρμακα στην περίπτωση του φόβου δεν θεραπεύουν, παρά το γεγονός ότι μπορούν να γαληνεύσουν λίγο τις σκέψεις μας. Ακόμα και εάν πάρουμε ηρεμιστικά πριν την πτήση του αεροπλάνου, εξαιτίας του φόβου μας για το υψόμετρο, το άγχος μας θα κατασταλεί για λίγο, αλλά δεν θα εξαφανιστεί για πάντα.
Όταν η γνώμη ενός ειδικού γίνεται απαραίτητη…
Όταν οι φόβοι μας ξεφεύγουν από τα όρια και καταφέρνουν και υποκινούν τη ζωή μας, τότε πρέπει να ζητήσουμε τη συμβουλή ενός ειδικού. Αλλιώς, θα αφήσουμε τις φοβίες να γίνουν ανεξέλεγκτες και να μας απομονώσουν στον καναπέ μας! Αντίθετα με τη ψυχανάλυση που χρειάζεται πολύ χρόνο, η ψυχοθεραπεία μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική απέναντι στις φοβίες.
Η θεραπεία της φοβίας κάνει θαύματα!
Μετά από τη θεραπεία, ο πρώην φοβικός απαλλάσσεται από το άγχος και μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του, να ταξιδεύει, να δουλεύει καλύτερα και να «χτίζει» γερές σχέσεις. Πια δεν θα έχει μέσα του το φόβο! Για να γίνει, όμως, κάτι τέτοιο, πρέπει ο ψυχολόγος να καταλάβει την αιτία του φόβου που βρίσκεται στο παρελθόν. Μπορεί κάποιος π.χ. να μην οδηγεί επειδή φοβάται ότι θα σκοτώσει κάποιον και στη συνέχεια, να αποδειχθεί ότι φοβόταν, επειδή παλιά είχε τραυματίσει σοβαρά τον αδερφό του με ένα μικρό όχημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου