Το κριτήριο της συνειδήσεως και ο έλεγχος της

Κι αν ακόμα φτάσει κανείς σε αμέτρητο βάθος κατοικίας, το κριτήριο της συνειδήσεως δεν καταστρέφεται. Και αυτό είναι φυσικό γιατί είναι κάτι που τοποθετήθηκε μέσα μας στην αρχή από το Θεό. Και αν ακόμα φιλονεικήσουμε αμέτρητες φορές, το κριτήριο της συνειδήσεως εξανίσταται και φωνάζει. Τιμωρεί, καταδικάζει, και δεν υπάρχει κανένας από εκείνους που ζουν μέσα στην κακία, ο οποίος να μην υπομένει αμέτρητο πόνο, και όταν φέρνει στο νου του τα κακά, και όταν κάνει πραγματικότητα τη σκέψη του.

Πράγματι ποιος υπήρξε πιο κακός από τον Αχαάβ; Αλλά όμως εκείνος με το να επιθυμήσει τον αμπελώνα[1], σκέψου πόσο πόνο δοκίμασε μέσα του. Δηλαδή ενώ ήταν βασιλιάς και εξουσίαζε όλους τους ανθρώπους, και κανένας δεν μπορούσε να του φέρει αντίρρηση, επειδή δεν υπέφερε τον έλεγχο από τη συνείδησή του, μπήκε μέσα με πρόσωπο σκυθρωπό και με το κεφάλι σκυμμένο κάτω, αναστατωμένος, έχοντας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του το πολύ σκοτάδι που έκρυβε μέσα του, το οποίο διακήρυττε τον έλεγχο και την καταδίκη που του έκανε η συνείδησή του, και χωρίς να μπορεί να κρύψει τον πόνο, τον οποίο του δημιουργούσε η στενοχώρια του. Έτσι έγινε αντιληπτός από τη γυναίκα του.

Αλλά και ο προδότης (Ιούδας), που παρασύρθηκε και έπεσε σε τόσο μεγάλη κακία, επειδή δεν υπέφερε τον πόνο από τον έλεγχο που του έκανε η συνείδηση του, έδεσε θηλιά στο λαιμό του και έτσι έδωσε τέλος στη ζωή του.

Όπως ακριβώς λοιπόν εκείνος ο οποίος ζει μέσα στην κακία πάσχει από τόσα πολλά και υποφέρει τόσο πολύ μέσα του, έτσι και εκείνος ο οποίος ζει βίο ενάρετο απολαμβάνει γαλήνη και έχει ατάραχη τη διάνοιά του (δεν υποφέρει από βασανιστικές σκέψεις).

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία εις τον Ζ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ, Ιω. Χρυσοστόμου Έργα, Πατερικές Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Θεσσαλονίκη 1982, τ. 5, σελ. 360.

---

[1] Βας. Γ΄ κεφ. 20.