Τελικά ποιός θα ονομαστεί Μεγάλος;

Στην επί του Όρους ομιλία του ο Κύριος δίδαξε πολλά στους μαθητές του και στο λαό που τον ακολουθούσε. Μεταξύ άλλων είπε:

«Ος δ’ αν ποιήση και διδάξει (τις εντολές) μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5, 19) και «όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5, 16).

 Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κεντρικό νόημα των λόγων Του είναι η αγάπη και η φιλανθρωπία προς τους ανθρώπους γύρω μας. Νομίζω, χωρίς δισταγμό, ότι θα μπορούσαμε να πούμε, ότι όποιος εφαρμόσει την καινούργια εντολή της αγάπης, αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών.

Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω σήμερα μερικές σκέψεις:

Ο άνθρωπος της αγάπης και της καλοσύνης θα ονομαστεί μέγας από το Θεό στη βασιλεία Του. Η ονομασία αυτή θα είναι μια δίκαιη και τελική κρίση, διότι ο Θεός είναι ο μόνος κριτής. Και βέβαια ο τελευταίος Κριτής. Και μάλιστα κρίνει δίκαια και χωρίς προσωποληψίες. Κρίνει λαβαίνοντας υπόψη Του όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τις πράξεις των ανθρώπων. Ο Θεός δεν κάνει λάθος. Στο Θεό δεν υπάρχει αδικία (… ευθύς Κύριος ο Θεός ημών και ουκ έστιν αδικία εν αυτώ Ψαλμ. 91).

Αυτή η ονομασία μέγας θα είναι μια δίκαιη αναγνώριση των ανθρώπων που κάνουν το καλό γύρω τους. Και μάλιστα, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, σε αντιδιαστολή με ό,τι γίνεται τώρα. Διότι όσον αφορά την παρούσα ζωή, τα πράγματα συνήθως δεν είναι έτσι. Υπάρχει μεγάλη διαστροφή και διαβολή. Πολλές φορές ονομάζονται «μεγάλοι και σπουδαίοι» άνθρωποι οι οποίοι δεν πρόσφεραν τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Όμως η «διαφήμιση», οι «δημόσιες σχέσεις» φτιάχνουν γι αυτούς μια εικόνα σπουδαίου ανθρώπου, «μεγάλου ευεργέτη», «κοινωνικού εργάτη με μεγάλη προσφορά». Και όλοι μας, θύματα της διαφήμισης, πιστεύουμε τις «κατασκευασμένες» αυτές πληροφορίες.

Κι ακόμη οι άνθρωποι οι οποίοι πραγματικά θυσιάστηκαν ή θυσιάζονται για το κοινό καλό, άνθρωποι που έλιωσαν στην προσφορά για τον συνάνθρωπο δυσφημίζονται, υβρίζονται, και λασπολογούνται από τα «παπαγαλάκια» της οργανωμένης απαξίωσης και απόρριψης. Π.χ. Κάνει κάποιος ένα καλό, κάνει μια προσφορά, ίσως μάλιστα η προσφορά του ξεπερνά και τα συνηθισμένα μέτρα, αμέσως τότε τα όργανα της «πληρωμένης» απαξίωσης αρχίζουν να πιπιλίζουν σαν «καραμέλες» τις γνωστές εκφράσεις αμφισβήτησης και δυσφήμισης:

«Γιατί το έκανε», «ποιος τον έβαλε», «τι θέλει να δείξει», «που στοχεύει», «τι επιδιώκει», «γιατί εμφανίστηκε τώρα», και ένα σωρό άλλες παρόμοιες εκφράσεις, για να αμφισβητηθούν η προσφορά και τα κίνητρα του δωρητή.

Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε ότι το επίσημο κράτος, ούτε λίγο ούτε πολύ, φορολογεί απαγορευτικά ή έστω δυσβάστακτα όποιον τολμήσει να κάνει κάποια μεγάλη δωρεά, και σχεδόν εξαρχής ουσιαστικά θεωρεί την πράξη του «ξέπλυμα μαύρου χρήματος».

Δυστυχώς τέτοιες τακτικές από τους πολίτες και το κράτος ουσιαστικά απογοητεύουν τους δωρητές. Ακούγοντας τέτοια σχόλια και αντιμετωπίζοντας τέτοιες συμπεριφορές, φτάνουν να πουν «δεν αξίζει να κάνει κανείς το καλό!!!». «Όταν κάνεις το καλό βρίσκεις τον μπελά σου».

Ναι! τέτοιες φράσεις έχουν ακουστεί από πλήθος ανθρώπων, που προσπάθησαν να κάνουν το καλό και ευτελίστηκαν και εξευτελίστηκαν από τα «σαρκοφάγα σχόλια»  των συνανθρώπων μας.

Θέλω λοιπόν να πω σε όλους τους εθελοντές του καλού, σε όλους τους μιμητές του Χριστού, ο Οποίος πέρασε τη ζωή του ευεργετώντας και θεραπεύοντας, να συνεχίσουν όπως συνέχισε ο Χριστός, να προσφέρουν διαρκώς. Να μην το βάλουν κάτω, να μην υποστείλουν τη σημαία της προσφοράς. Ο Δίκαιος Κριτής και μισθαποδότης είναι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος πέρασε το ίδιο καμίνι της δυσφήμισης και της διαβολής. Αφού είναι γνωστή η συκοφαντία που του απεύθυναν οι Ιουδαίοι ότι είναι δαιμονισμένος και συνεργάζεται με τον σατανά για να κάνει θαύματα (βλ. Μάρκ 3, 22 και Λουκ. 11, 15). Αυτός λοιπόν  ο Χριστός, που πέρασε τα ίδια σαν άνθρωπος και κατανοεί τον πόνο τους, θα τους ονομάσει μεγάλους στη Βασιλεία του.  Και η ονομασία αυτή θα είναι αιώνια διότι η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος.

Και αν χρειάζεται να απαντούν στους ανθρώπους, που έχουν μόνιμοι συνήθεια να κρίνουν και να κατακρίνουν, να λένε:

 «Οι τα έργα ημών επικρίνοντας προσαγαγέτωσαν τα κρείττονα αυτών». Και σε απλούστερη γραφή για τη συγκεκριμένη περίπτωση:

«Όσοι κατηγορούν τις δωρεές και προσφορές που κάνουμε, ας κάνουν αυτοί καλύτερες δωρεές και προσφορές από ό,τι εμείς».