Συμβουλευτική Γονέων

Συχνά δέχομαι το ερώτημα:«Τελικά χρειάζονται οι γονείς ψυχολογική και συμβουλευτική βοήθεια στο μεγάλωμα των παιδιών τους ή αρκεί το ένστικτό τους;»

Αγγίζοντας την ερώτηση με τη ματιά του ειδικού, λέω πως ναι, κάποιοι γονείς χρειάζονται βοήθεια και κάποιοι ίσως όχι.  Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι παρατηρώντας αυτούς που την αναζητούν - άρα νοιώθουν πως την χρειάζονται - είναι εκείνοι που δεν θα έπρεπε να τη χρειάζονται γιατί ήδη έχουν αρκετή ευαισθησία για το θέμα.  Αντίθετα εκείνοι που δεν την αναζητούν, είναι αυτοί που τη χρειάζονται και θα έπρεπε να την αναζητήσουν. Τι σχήμα οξύμωρο!  Και τι μεγάλη αλήθεια!

Ας είμαστε ρεαλιστές.  Η εποχή μας είναι γεμάτη προκλήσεις.  Σου δίνονται τόσα πολλά που αν επιλέξεις να πάρεις κάποια από αυτά, είναι βέβαιο πως θα οδηγηθείς αλλού, αλλιώς.  Γενιές μεγάλωσαν χωρίς οι γονείς να έχουν κανέναν ειδικό να αποταθούν.  Στις δυσκολίες ήταν εκεί γύρω κάποιος που είχε αντιμετωπίσει το θέμα που «έκαιγε» λίγο πριν και μέσα απ’ τη δική του πείρα και γνώση, οδηγούσε και τους επόμενους που ή έκαναν ότι έλεγαν οι παλιότεροι ή κάποιοι (οι πιο τολμηροί) αντιδρούσαν στο κατεστημένο.  Κι έτσι φέραμε τον κόσμο εδώ που τον φέραμε. Η ερώτηση εδώ είναι:

Μας αρέσει ο κόσμος που φτιάξαμε;

Μήπως είναι ανάγκη να μαζευτούμε και να ομολογήσουμε τα λάθη μας και ίσως τότε να μπορέσουμε να πορευτούμε με βήματα αλλιώτικα στο προορισμό μας σαν ανθρώπινο είδος;    Μήπως να αναρωτηθούμε αν «στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»;   Κι αν αποφανθούμε πως στραβά αρμενίζουμε, ασφαλώς μια μεγάλη μερίδα της ευθύνης για τη …στραβομάρα πιστεύω πως θα τη ρίξουμε στους γονείς.  Στους γονείς που σαν πειθήνια όργανα μιας οργανωμένης καταναλωτικής κοινωνίας, έπεσαν με τα μούτρα να φέρουν στο σπίτι περισσότερα χρήματα, για περισσότερα υλικά αγαθά, για περισσότερες απολαύσεις και μπερδέψαμε τις ανάγκες με τις επιθυμίες και ξεχάσαμε τη χαρά και στη θέση της βάλαμε τις εξωσχολικές δραστηριότητες;   Και έτσι ίσως να αντιληφθούμε πως στη θέση της εσωτερικής αναζήτησης για την προσωπική αλήθεια, βάλαμε την αλήθεια που λέει η τηλεόραση που όμως είναι μια ψεύτικη εικονική πραγματικότητα;  Και μήπως μέσα σ’ αυτή την διαστρέβλωση σπρώξαμε και τα παιδιά μας που άθελά τους αγωνίζονται να αποδείξουν πως είναι σε θέση να υπερβούν τις επιθυμίες του γονιού και μαζεύουν γνώσεις, πτυχία και διαπιστευτήρια για να γίνουν μορφωμένοι άνεργοι;  Ατέλειωτα τα «μήπως»...  

Υπάρχουν οι αρχές.  Υπάρχουν οι αξίες.  Υπάρχουν οι μέθοδοι και οι προσεγγίσεις.  Πάντα υπήρχαν από τις ένδοξες γενιές των Αρχαίων προγόνων μας.  Απλά τις γνωρίζουν λίγοι.  Οι πολλοί όχι μόνο δεν τις γνωρίζουν αλλά κι αν ακόμη τους τις πας μπροστά στα μάτια τους, προτιμούν …. να διαβάσουν εφημερίδα (για να είναι λέει ενημερωμένοι) ή κάποιοι άλλοι προτιμούν να δουν τηλεόραση (γιατί έλα μωρέ να ξεκουραστούμε λίγο). Κι αυτοί οι λίγοι που τελικά τολμούν να διαφοροποιηθούν και να ψάξουν γι’ αυτό τον τόσο σημαντικό ρόλο που τους εμπιστεύθηκε ο Δημιουργός, δεν φτάνουν να κάνουν τη διαφορά. Όλοι αυτοί που βλέπουν το ρόλο του γονιού σαν τον σημαντικότερο της ζωής τους (πιο ψηλά κι από τη Διευθυντική θέση στη Πολυεθνική που απασχολεί τη μαμά ή τον μπαμπά ως αργά το βράδυ), είναι αυτοί που σαν προπομποί αλλάζουν την κοινωνία.

Ναι χρειάζονται οι γονείς βοήθεια.  Είναι πολλά τα θέματα που δεν μπορεί να ξέρει ένας γονιός και το ένστικτο είναι μια πολύ παρεξηγημένη λέξη.  Εν-στικτο είναι ότι φέρω ως στίγμα μέσα μου και με κάνει να ανήκω στο βιολογικό μου είδος.  Δεν είναι εν-στικτες οι συμπεριφορές μου ως γονιός.  Πιθανά να είναι έν-στικτη η αγάπη.  Είναι όμως εν-στικτη η αγάπη χωρίς όρους;  Δε νομίζω.  Έχω ακούσει πολλούς γονείς να κάνουν το λάθος της διαπραγμάτευσης της αγάπης τους.  Έστω και χειριστικά να γίνεται -χωρίς να είναι αλήθεια- είναι τεράστιο λάθος στα αυτιά του μικρού παιδιού.  Να για ποια πράγματα χρειάζεται καθοδήγηση ο γονιός.  Κι είναι πολλά πίστεψέ με.  Μόνο ξεκινώντας να ασχοληθείς ξετυλίγεται το κουβάρι και βλέπεις πως αυτό ή εκείνο το λάθος που είναι τόσο οφθαλμοφανές δεν το κατάλαβες πως το έκανες.  Πόσοι γονείς μπορεί να ξέρουν πως όταν λέμε «Μπράβο» στο παιδί μας δεν το ενθαρρύνουμε αλλά το αποθαρρύνουμε;  Ναι χρειάζονται βοήθεια, καθοδήγηση, προβληματισμό, συμπαράσταση, στήριξη οι γονείς.  Είναι μεγάλο το έργο να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο.  Είναι τεράστια η ευθύνη.  Είναι σπουδαία η αποστολή.  Ας μην την αφήνουμε στην τύχη της.

πηγή