11 προτάσεις για την ανατροφή των παιδιών

Το θέμα της ανατροφής των παιδιών δεν μπορεί να μπει σε πλαίσια τα οποία να ισχύουν καθολικά για όλες τις περιπτώσεις παιδιών και για όλες τις περιπτώσεις γονιών. Είναι θέμα το οποίο σχετίζεται με πάρα πολλούς παράγοντες από τους οποίους ο καθένας παίζει διαφορετικό ρόλο σε διαφορετικές ηλικίες και σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Αυτό θα μπορούσε να το εκφράσουμε και λίγο διαφορετικά. Η ανατροφή των παιδιών εξαρτάται από την ιδιαιτερότητα του κάθε παιδιού, την ιδιαιτερότητα του περιβάλλοντος, και την ιδιαιτερότητα των γονιών.

Παρόλα αυτά νομίζω ότι είναι εύστοχο να τεθούν κάποιοι κανόνες οι οποίοι μπορώ να πω ότι ισχύουν για όλες τις περιπτώσεις. Και αν υπάρχει και κάποια εξαίρεση της εφαρμογής αυτής, αυτή η εξαίρεση επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ο κανόνας αυτός.

Πρώτον: Σημαντικό ρόλο στη σωστή ανατροφή των παιδιών παίζει το καλό παράδειγμα και των δύο γονέων. Οι γονείς έχουν καθημερινή και στενή σχέση με τα παιδιά τους. Η επίδραση τους γενικά στο χαρακτήρα των παιδιών είναι καθοριστικής σημασίας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε στιγμή και κάθε ώρα είναι αναγκαιότατο να δίνουν καλό παράδειγμα.

Δεύτερον: Ο καλύτερος σύμμαχος και βοηθός στην ανατροφή των παιδιών είναι η θρησκευτική χριστιανική πίστη. Συνδέστε το παιδιά σας με το Θεό. Με το καλό δικό σας παράδειγμα, οδηγήστε τα να σέβονται το Θεό.

Σε κάποια στιγμή θα αμφισβητήσουν και σας και τις οδηγίες σας και ίσως πολύ νωρίς. Το Θεό δεν θα τον αμφισβητήσουν ποτέ μέσα τους. Ακόμη κι αν τα λόγια τους δείχνουν αμφισβήτηση, η καρδιά τους ενδόμυχά θα σέβεται το Θεό. Αυτό το έχουν μέσα τους «εκ κατασκευής». Είναι αυτοφυές μέσα τους. Διότι τους το έβαλε ο ίδιος ο Θεός.

Τρίτον: φροντίστε, με πολύ ζήλο, σαν οικογένεια να έχετε καλούς φίλους. Φίλους με τις ίδιες αρχές, πεποιθήσεις, αντιλήψεις. Τέτοιους φίλους που να μπορείτε να εμπιστευτείτε ότι όχι μόνο δεν θα κάνουν κακό, αλλά θα φροντίσουν το παιδί σας στην απουσία σας όπως εσείς.

Έτσι τα παιδιά σας από νωρίς θα δουν ότι το παράδειγμα συμπεριφοράς και τις απόψεις – πεποιθήσεις των γονέων τους τις έχουν και άλλοι άνθρωποι. Θα δουν ότι τις συμβουλές και την καθοδήγηση που έχουν αυτά από τους γονείς τους τα έχουν και τα παιδιά των φιλικών τους οικογενειών.

Τέταρτον: Βοηθήστε τα παιδιά σας να έχουν καλούς φίλους. Ίσως μάλιστα στην αρχή να προέλθουν από τα παιδιά των δικών σας φίλων. Πάντοτε βέβαια οι καλοί φίλοι είναι θησαυρός πολύτιμος, ιδιαίτερα όμως αυτό είναι φανερό στην εφηβική και στη νεανική ηλικία. Είναι απαραίτητοι και στα εύκολα και στα δύσκολα, γι αυτό λοιπόν  μην το αμελείτε.

Πέμπτον: Βάλτε στα παιδιά σας όρια. Δεν μπορεί να είναι η ζωή τους και η συμπεριφορά τους, αλλά και η ανατροφή τους ξέφραγο αμπέλι. Μην αφήνετε να κάνουν κουμάντο στην ανατροφή των παιδιών σας γνωστοί ή συγγενείς ή γείτονες και άλλοι, μικροί και μεγάλοι, που δεν έχουν ιερό και όσιο.

Το παιδί συνήθως δυσανασχετεί με τα όρια που θέτει ο γονιός, αλλά αισθάνεται ασφάλεια με αυτά. Σε αντίθετη περίπτωση όταν ο γονιός δεν βάζει όρια, το παιδί εκλαμβάνει αυτή τη στάση σαν παντελή αδιαφορία του γονιού προς αυτό, έστω κι αν είναι ελεύθερο να κάνει ό, τι θέλει.

Έκτον: Τα παιδιά σας έχουν σίγουρα θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ενισχύστε τα θετικά του στοιχεία. Αναδείξτε τα, επαινέστε τα χωρίς υπερβολές. Σαφώς θα μιλήσετε και για τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς τους. Μη βάζετε όμως στο παιδί σας ταμπέλα «καλός» ή «κακός». Διότι και οι δυο ταμπέλες λειτουργούν άσχημα. Τονίστε τους ότι η ζωή είναι προσπάθεια. Κατά συνέπειαν: Έβδομον: Επιτρέψτε και αποδεχθείτε ότι τα παιδιά σας έκαναν, κάνουν και θα κάνουν λάθη, άλλοτε μικρότερα και άλλοτε μεγαλύτερα. Κρατήστε την ψυχραιμία σας. Διαχειριστείτε όμως σωστά τα λάθη του κάθε παιδιού. Καθοδηγήστε τα με πολλή υπομονή και με προσευχή στο Θεό που είναι ο μεγάλος Παιδαγωγός. Αυτός, σαν Δημιουργός,  ξέρει και τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες, δηλαδή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε παιδιού σας.

Μην αναλαμβάνετε να ενεργείτε εσείς αντί για τα παιδιά σας με σκοπό να μην κάνουν λάθη. Έτσι θα τα κάνετε κακομαθημένα, και δεν θα ωριμάσουν ποτέ. Κανένας δεν γεννήθηκε τέλειος και κανένας δεν είναι τέλειος. Να κάνετε τα παιδιά σας ικανά να διαχειρίζονται τα θέματά του, μέσα από τα λάθη τους (τα οποία θα γίνουν αναπόφευκτα).

Όγδοο: Να δείχνετε στα παιδιά σας με έργα και με λόγια ότι πράγματι τα αγαπάτε. Είναι αναγκαίο για να νιώθουν σιγουριά και ασφάλεια και φυσικά μετά από αυτό κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε για την ανατροφή τους.

Ένατο: Να συμμετέχετε στη ζωή και στα προβλήματα των παιδιών σας. Στα προβλήματα της υγείας και του σχολείου, αλλά και στις γιορτές και στις εκδηλώσεις του σχολείου ή τις άλλες δραστηριότητές τους. Θέλουν την παρουσία των γονιών τους στην καθημερινή ζωή, αλλά και στις επίσημες στιγμές τους. Μην απουσιάζετε από τη ζωή τους.

Ακούστε τα, στα προβλήματα τους, και μην τα αποπαίρνετε. Κάνετε τα παιδιά σας να νιώθουν άνετα μαζί σας. Και φυσικά δώστε τους να καταλάβουν με όλους τους τρόπους ότι ενδιαφέρεστε για αυτά και ότι μπορεί να ελπίζουν στη βοήθειά σας. Και …μην διαψεύσετε ποτέ τις προσδοκίες τους.

Δέκατο: Αν το παιδί σας δεν εφαρμόσει κάποια εντολή σας, μην υποχωρείτε εύκολα. Συμβουλέψτε ξανά και ξανά. Υποχωρήστε μόνον όταν είναι αναγκαίο εκ των πραγμάτων να γίνει κάτι τέτοιο. Να θυμάστε ότι και με σας ο Θεός εφαρμόζει τακτική ανοχής και συμβουλεύει διαρκώς.

Ενδέκατο: Πρέπει να αποδεχθείτε ότι η φροντίδα για τη σωστή ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού σας είναι το κυριότερο έργο σας. Έχετε ευθύνη μπροστά στους ανθρώπους, μην τα παραμελείτε. Έχετε ευθύνη μπροστά στο Θεό για την σωστή αγωγή τους. Θυμηθείτε το παράδειγμα του Ηλί στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι λοιπόν τα άλλα θέματά σας καριέρα, διασκέδαση, φιλίες, χόμπι πρέπει να έρχονται σε δεύτερη μοίρα.