Το πιο κακό από όλα είναι ότι τις έχουμε τόσο συνηθίσει που δεν καταλαβαίνουμε καν πόσο μας αγχώνουν. Κι όμως συμβαίνει:

1. Το υπερφορτωμένο καλάθι με τα άπλυτα. Μα τι συμβαίνει με αυτό το καλάθι; Μοιάζει λες και κάποιος μας κάνει πλάκα, λες και το έχει καταραστεί κάποια κακιά μάγισσα και δεν μπορεί να μείνει άδειο ποτέ.
2. Η ντάνα με τα φορεμένα ρούχα στην πολυθρόνα κοντά στο κρεβάτι. Αυτή η πολυθρόνα/μπερζέρα/κουνιστή καρέκλα φταίει για όλα. Όχι, δε φταίει η αναβλητικότητά μας και η ταχύτητα να φύγουμε από το σπίτι το πρωί αφού ντυθήκαμε, πετάξαμε τα ρούχα της προηγούμενης και φορέσαμε τα ρούχα της επομένης και την άλλη μέρα πετάξαμε τα ρούχα της προηγούμενης και φορέσαμε τα ρούχα της επομένης και πάει λέγοντας.
3. Η αργοπορία του λεωφορείου. Αν δεν υπήρχαν και τα κινητά κάτι τέτοιες ώρες, θα τρώγαμε τα νύχια μας από αγωνία. Παλιότερα που οι άνθρωποι έπιαναν πιο εύκολα κουβέντα η αργοπορία γλύκαινε κάπως. Τώρα υπάρχουν τα σόσιαλ μίντια.
4. Η σαρδελοποίηση στο μετρό σε ώρες αιχμής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχουν αυξηθεί οι κρίσεις πανικού τα τελευταία χρόνια. Η κατάσταση αυτή, είναι μεν σύγχρονη, αλλά δεν είναι διόλου ευχάριστη. Κανείς δεν είπε βέβαια, ότι το μέλλον θα είναι ανθόστρωτο.
5. Το buffering. Έχει και η digital ευκολία της δυσκολία της. Σε έναν κόσμο που τα πάντα γίνονται σχεδόν πιο γρήγορα κι από τη σκιά μας, που η πληροφορία τρέχει με χίλια, υπάρχει το byffering να μας θυμίζει ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Και αυτό μας αγχώνει.
6. H απεργία και το κομφούζιο που προκαλεί. Σε ένα παράλληλο σύμπαν οι απεργίες δεν θα ήταν εναντίον των πολιτών αλλά εναντίον της εκάστοτε εξουσίας. Σε αυτόν τον κόσμο, συμβαίνει το αντίθετο.
7. Η ξαφνική εμφάνιση ενός σπυριού στο πιγούνι. Καλύπτει μια απειροελάχιστη περιοχή δέρματος αλλά κατακλύζει -συνήθως- όλο μας το είναι. Άσε που πάντοτε εμφανίζεται τη μέρα που πρέπει κι εμείς να εμφανιστούμε κάπου.
8. Η πεντάλεπτη αναζήτηση της δεξιάς κάλτσας στο συρτάρι. Γιατί να συμβαίνει αυτό την ώρα που θα έπρεπε ήδη να είμαστε στο δρόμο για τη δουλειά; Γιατί να συμβαίνει αυτό γενικά; Που πηγαίνει αυτή η δεξιά, πονηρή κάλτσα και μετά εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μας, πότε δε μάθαμε.
9. Η Δευτέρα. Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε Κυριακή βράδυ πέφτουμε σε μαύρη κατάθλιψη και κάθε Παρασκευή απόγευμα πετάμε τη σκούφια μας από χαρά. Στάνταρ.
10. Η έλλειψη Wi-Fi σε διάφορα σημεία της πόλης. Μα να μη μπορούμε να δούμε το news feed μας όποια ώρα θέλουμε; Ανήκουστο.