Γονείς και παιδιά. Επικοινωνία

Ότι κάνουμε στις σχέσεις μας με τα παιδιά είναι μια μορφή επικοινωνίας. Οι λέξεις, ο τόνος της φωνής μας, η έκφραση του προσώπου μας και η γλώσσα του σώματος ασκούν δυναμική επιρροή στη ζωή ενός παιδιού. Η επικοινωνία μας με τα παιδιά μπορεί να στείλει μηνύματα σεβασμού, κατανόησης και τρυφερότητας. Μπορεί, όμως, να μεταφέρει και τα αντίθετα μηνύματα. Η ενεργητική ακρόαση, η ενθάρρυνση των παιδιών να εκφράσουν τα αισθήματά τους, καθώς και η χρήση θετικής περιγραφικής γλώσσας είναι ορισμένοι από τους τρόπους με τους οποίους δείχνουμε στα παιδιά ότι μπορούν να μας εμπιστεύονται. Επιπλέον, η επικοινωνία μας αποτελεί πρότυπο που τα παιδιά μπορούν να αναπαράγουν μαθαίνοντας να επικοινωνούν με τους άλλους, να επιλύουν προβλήματα, να επιδεικνύουν σιγουριά στις αντιδράσεις τους, να ακούν με κατανόηση και ευαισθησία.

Επικοινωνία

Þ  Χρησιμοποιήστε θετική γλώσσα σώματος.

Þ  Δείξτε στα παιδιά το ενδιαφέρον σας και την αμέριστη προσοχή σας.

Þ  Ακούστε περισσότερο απ’ όσο μιλάτε.

Þ  Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε δύο αυτιά αλλά μόνο ένα στόμα.

Þ  Ενθαρρύνετε τα παιδιά να αναπτύξουν τη σκέψη τους. Αφήστε τα να τελειώσουν.

Þ  Ακούτε με σεβασμό χωρίς να εκφέρετε κρίσεις.

Þ  Χρησιμοποιείστε την ενεργητική ακρόαση και τις ανοιχτές ερωτήσεις.

Þ  Προσπαθήστε να αποφύγετε τις συμβουλές. Αποφύγετε το κήρυγμα και την απόδοση ευθυνών.

Þ  Ακούστε το βαθύτερο νόημα που κρύβεται πίσω από τα λόγια των παιδιών.

Þ  Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να βρουν τις δικές τους λύσεις στα προβλήματά τους, αλλά παραμείνετε ένας ακροατής που θα τα στηρίζει στην προσπάθειά τους αυτή.

Þ  Δώστε συγκεκριμένα θετικά σχόλια αντί να εκφράσετε έναν γενικό έπαινο

Þ  Παρατηρήστε και σχολιάστε συγκεκριμένα ταλέντα και σωστές συμπεριφορές του παιδιού, αντί να του αποδίδετε απλώς το χαρακτήρα «καλός».

Þ  Αποφύγετε τους «διφορούμενους επαίνους» όπως, «Το έκανες καλά, ΑΛΛΑ…»

Þ  Όταν το παιδί σας κάνει κάτι που δεν σας αρέσει, αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς. Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με αυτό που θα προτιμούσατε να κάνει.

Þ  Χρησιμοποιήστε περισσότερες παροτρύνσεις παρά προστακτικές άρνησης. π.χ. «Σε παρακαλώ κλείσε απαλά την πόρτα,» αντί για τη φράση «Μη χτυπάς την πόρτα.»

     πηγή: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, της Bonnie Miller, Φεβρουάριος 2003,  η έκδοση έγινε από  το Κέντρο UNESCO για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια