Η αιτία των πειρασμών, η ωφέλεια και η διαφορά τους

Αββά Μάρκου

• Αν δεν αποτύχαινε ο Πέτρος στο νυκτερινό ψάρεμα δεν θα πετύχαινε από ψάρεμα της ημέρας και αν δεν τυφλωνόταν στα μάτια ο Παύλος δεν θα φωτιζόταν από νου και αν δεν χαρακτηριζόταν ως βλάσφημος ο Στέφανος, δεν θ’ άνοιγαν οι ουρανοί για να δει το Θεό.

• Όπως η εργασία που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού λέγεται αρετή, έτσι και η απροσδόκητη θλίψη ονομάζεται πειρασμός.
• Ο Θεός έστελνε πειρασμούς στον Αβραάμ, δηλαδή του προξενούσε θλίψεις για το συμφέρον του∙ όχι για να μάθει τι άνθρωπος ήταν – γιατί τον γνώριζε Αυτός που γνωρίζει τα πάντα και πριν από τη γένεσή τους -, αλλά για να του δώσει αφορμές να τελειοποιήσει την  πίστη του.
• Κάθε θλίψη ελέγχει την κλίση του θελήματος, αν κλίνει στα δεξιά ή στ’ αριστερά. Γι’ αυτό η θλίψη που μας συμβαίνει λέγεται πειρασμός, επειδή χαρίζει στο μέτοχό της πείρα (δηλαδή γνώση μετά από δοκιμασία) των κρυφών θελημάτων του.
• Κάθε αθέλητη θλίψη να σου γίνεται αφορμή μνήμης του Θεού, και δεν θα σου λείψει ποτέ αφορμή για μετάνοια.
• Μη λες πως απέκτησες αρετή δίχως θλίψη∙ γιατί, λόγω της ανέσεως, είναι αδοκίμαστη.

• Κάθε αθέλητης θλίψεως να αναλογίζεσαι το αποτέλεσμα, και θα βρεις σ’ αυτό την εξάλειψη κάποιας αμαρτίας.

• Μη νομίζεις ότι κάθε θλίψη έρχεται στους ανθρώπους εξαιτίας των αμαρτιών. Υπάρχουν κάποιοι που ευαρεστούν το Θεό, και όμως έχουν πειρασμούς. Γιατί είναι γραμμένο: «Ασεβείς και άνομοι εκδιωχθήσονται». Γραμμένο όμως είναι και τούτο: «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται».

• Εκείνος που τιμά τον Κύριο, εκτελεί όσα Αυτός διατάζει. Και όταν σφάλει ή παρακούσει, υπομένει τις συνέπειες, αφού οφείλονται στον ίδιο.

• Απόδειξη της αληθινής γνώσεως είναι η υπομονή των θλίψεων και το να μην κατηγορούμε τους ανθρώπους για τις συμφορές μας.

• Αν δεν θέλεις να παθαίνεις κακό, μην θέλεις να κάνεις το κακό. Γιατί το ένα ακολουθεί αναπόφευκτα το άλλο∙ «ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει».

Από τον Ευεργετινό

πηγή