Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς γιά τήν ἀκτημοσύνη

«Καί τώρα μέ τήν χάριν τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐσταυρωμένου καί Θεοῦ, δέν ἔχω μήτε σακκούλα, μήτε κασέλα, μήτε ἄλλο ράσο ἀπό αὐτό ὁπού φορῶ. Άλλά ἀκόμη παρακαλῶ τόν Κύριόν μου μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου νά μέ ἀξιώση νά μήν ἀποκτήσω σακκούλα…».

«…Καί ὡσάν θέλετε νά μέ δώσετε ἄσπρα, πρέπει νά μέ δώσετε καί σακκούλαν καί ἄνθρωπον νά τά βαστάση, διατί ἐγώ εἶμαι τεμπέλης καί δέν ἠμπορῶ νά τά σέρνω.

Ἀμή ὡσάν θέλετε νά μέ δώσετε ἄσπρα, δέν εἶναι καλύτερα νά μέ δώσετε πέτρες καί κεραμίδια; καί τό ἕνα ἄψυχον εἶ-ναι καί τό ἄλλο ἄψυχον. Ἐγώ ἐδῶ πέρα περιπατῶ καί ἔχω τό κεφάλι μου μέσα εἰς τόν τροβᾶ, ἀνίσως καί ἐπεριπατοῦσα διά ἄσπρα, ἤθελα νά εἶμαι τρελλός καί ἀνόητος καί δέν μέ χρειάζονται παιδιά μου…». Δέν ὑπάρχει σχέση μέ τό ἄψυχο χρῆμα ἕνας πού εἶναι κάθε στιγμή ἕτοιμος νά δώση τη ζωή του γι’ αὐτό πού πιστεύει καί διακηρύττει».

«Ἀμή ὡσάν θέλης νά φυλάξης παρθενίαν, πρέπει πρῶτον θεμέλιον νά βάλης τήν ἀκτημοσύνην καί νά μήν ἔχης σακκούλαν, νά μήν ἔχης κασέλα καί νά τηγανίζης τό σῶμα σου μέ κακοπάθειες…».

ΠΗΓΗ