Πώς να αντιδράσετε όταν ο δάσκαλος διαμαρτυρηθεί για το παιδί σας

Η σχολική χρονιά βρίσκεται πλέον στα μισά και αποφασίζετε να μιλήσετε με το δάσκαλο του παιδιού. 

Θέλετε να μάθετε πώς τα πηγαίνει στο σχολείο ή το νηπιαγωγείο και να διαπιστώσετε αν όλα πάνε καλά. Έτσι λοιπόν πηγαίνετε στο σχολείο και ο δάσκαλος αρχίζει να σας επισημαίνει κάποια στοιχεία που έχει παρατηρήσει στο παιδί όχι μόνο όσον αφορά στην επίδοση του αλλά και στη συμπεριφορά του. 

Ενδεχομένως μεταξύ άλλων να επισημάνει ανεπιθύμητες συμπεριφορές όπως για παράδειγμα ότι είναι πολύ ζωηρό, ότι κάποιες φορές γίνεται επιθετικό με τους συμμαθητές του, ότι αντιμιλά ή δεν συνεργάζεται. 

Πώς να διαχειριστούμε τις επισημάνσεις του δασκάλου; 

Σίγουρα δεν είναι μια ευχάριστη στιγμή αυτή και μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Ένας τρόπος να αντιδράσουμε είναι να μην αποδεχτούμε αυτά που μας λέει ο δάσκαλος και να πούμε ότι αποκλείεται. Άλλος τρόπος είναι να «αμυνθούμε» και να πούμε «Μα ο Γιάννης μου είναι πολύ καλό παιδί και δε φέρεται έτσι». Όμως για να σκεφτούμε αυτές οι αντιδράσεις, έχουν κάτι να μας αποφέρουν όσον αφορά σε εμάς και το παιδί μας; Σίγουρα όχι. 

Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα σχόλια του δασκάλου; 

Ο δάσκαλος είναι ένα τρίτο πρόσωπο με γνώσεις και εμπειρία που παρατηρεί το παιδί μας σε ένα διαφορετικό και μεγαλύτερο πλαίσιο από αυτό της οικογένειας. Επομένως, πέρα από την όποια αμηχανία που είναι φυσικό να νιώσουμε όταν έρθουμε αντιμέτωποι με σχόλια που δε μας αρέσουν, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε προσεκτικά τι έχει να μας πει. Εμείς δε βρισκόμαστε στο σχολικό χώρο διαρκώς και ενδεχομένως κάποιες πτυχές της σχολικής ζωής να μη μας είναι γνωστές. 

Τι μπορούμε να ρωτήσουμε τον δάσκαλο; 

Η επικοινωνία με τον δάσκαλο του παιδιού μας είναι μια ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και να μάθουμε περισσότερα για το παιδί μας. 

Ο κ. Στέλιος Μαντούδης , Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής , συμβουλεύει: 

Τι πρέπει να θυμάστε: 

Η τακτική επικοινωνία με τον δάσκαλο του παιδιού είναι πολύ σημαντική. Τα παιδιά περνούν πολλές ώρες της ημέρας τους στο σχολείο και έτσι τα δύο αυτά περιβάλλοντα είναι αλληλένδετα. Φροντίζουμε λοιπόν να ρωτάμε συχνά το δάσκαλο για το παιδί μας, να τον ακούμε χωρίς προκαταλήψεις και να αφουγκραζόμαστε αυτά που έχει να μας πει, ενώ δε διστάζουμε να αναφέρουμε στοιχεία από το σπίτι και το παιδί που μπορεί να βοηθήσουν στην καθημερινή επικοινωνία παιδιού-δασκάλου. Η αρμονική συνεργασία σχολείου σπιτιού συμβάλλει στην ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού. 

Στέλιος Μαντούδης

Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής

ΠΗΓΉ