Ο Σταυρός μας

Έχουμε σκεφτεί ποτέ, ποιός είναι ο Σταυρός τον οποίο ο Χριστός μας καλεί να σηκώσουμε; Δύσκολη ερώτηση. Ή μάλλον δύσκολη απάντηση. Γιατί ποτέ ίσως δεν έχουμε σκεφτεί αυτό το θέμα. Ή δεν θέλουμε να σκεφτούμε, διότι ο Σταυρός μας θυμίζει πόνο, αδικία, φόβο και αποφεύγουμε να κοιτάξουμε, να ψάξουμε στον Σταυρό μας.

Όμως από εκεί ξεκινά και η αλλαγή μας. Από τότε που θα συνειδητοποιήσω ποιος είναι ο πραγματικός Σταυρός μου. Όταν θα τον δω, όταν θα τον ακουμπήσω. Και όταν πρόθυμα τον σηκώσω και συνεχίσω την πορεία μου.

Θα με ρωτήσετε πως μπορεί να γίνει αυτό; διότι οι ψυχικές διεργασίες έως ότου να «σηκώσω πρόθυμα τον Σταυρό μου» είναι πολλές και κυρίως δύσκολες. Πρακτικά πως μπορεί να γίνει αυτό;

-Με την πίστη… Πίστη πως ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά πιο είναι το συμφέρον για τη ψυχή μας. Για αυτό μας δίνει και τον ανάλογο Σταυρό. Αφού τον ζυγίσει και τον ταιριάξει για τα δικά μας μέτρα, για τις δικές μας πλάτες, τότε μας τον βάζει στους ώμους και εμείς πρέπει να ανεβούμε Γολγοθά.

Αυτή είναι μια σταυρική πορεία, δύσκολη, αλλά μην ξεχνάμε πως μπροστά από εμάς είναι ο Χριστός και μετά ακολουθούμε εμείς. Έχει αγιάσει τη πορεία αυτή ο Κύριος.

-Με την Πίστη ότι μετά τη σταύρωση υπάρχει και η Ανάσταση. Μετά τη ματωμένη πορεία και τη σταύρωση ακολουθεί πάντα, μα πάντα η Ανάσταση. Γρήγορα ή αργά πάντα ακολουθεί η Ανάσταση.

Ίσως αυτό το ξεχνάμε πολλές φορές. Στεκόμαστε στο γεγονός της σταύρωσής μας και λησμονούμε το ότι κάποια στιγμή σίγουρα, μα σίγουρα θα έρθει και η Ανάστασή μας.  Η μνήμη Αναστάσεως ας μην βγει ποτέ, μα ποτέ από το μυαλό μας.

-Με τον πνευματικό μας πατέρα. Μαζί του ας βαδίσουμε τη σταυρική πορεία. Ας αποκτήσουμε μια αληθινή σχέση με τον πνευματικό μας, ας του ξεδιπλώσουμε τις πτυχές τις ψυχής μας. Με υπακοή και ταπείνωση στα λόγια του, θα μπορέσουμε να σταθούμε στις απαιτήσεις της ζωής μας. Διότι τότε ο πνευματικός μας, θα έχει πάρει τη θέση του Σίμωνα Κυρηναίου και θα μοιραστεί μαζί μας το βάρος του σταυρού μας.

-Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό, θα πάρουμε στους ώμους μας τον Σταυρό μας. Όμως πια δεν θα φοβόμαστε. Διότι η αγάπη για τον Κύριο διώχνει τον φόβο. Διότι μπροστά είναι ο Χριστός. Διότι η μνήμη της Ανάστασης κάνει την ψυχή μας να σκιρτά από χαρά. Διότι η σκέψη και η πρόγευση του Παραδείσου κάνει τον οποιοδήποτε σταυρό, κάθε δοκιμασία, να φαντάζει μηδαμινή και ανάξια λόγου μπροστά στη γλυκύτητα της αιωνίου ζωής κοντά στον Χριστό.