ΓΑΜΟΣ· «ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΦΑΡΜΑΚΟΝ»

Μετά την πτώση παρατηρείται, κατά τους πατέρες της Εκκλησίας, μία ανώμαλη κίνηση των φυσικών του δυνάμεων· παρατηρείται μία κατάχρηση των εμφύτων επιθυμιών και ενστίκτων. Η φυσική φορά και κίνηση του ανθρώπου, πριν τη πτώση, ήταν ανάλογη με τη θέληση του Θεού. Μετά την πτώση, η φύση του ανθρώπου διαστρέφεται και ο άνθρωπος υποδουλώνεται στις άλογες και αντίθεες κινήσεις των φυσικών του δυνάμεων, οι οποίες τον αναγκάζουν να ενδιαφέρεται μόνο για τις ηδονές και ν’ αποφεύγει κατά το δυνατόν τις οδύνες. Έτσι, όπως λέγει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, ο πεπτωκός άνθρωπος «προς μεν την ηδονήν την όλην έσχεν ορμήν· προς δε την οδύνην την όλην αποφυγήν· της μεν, κατά πάσαν υπεραγωνιζόμενος δύναμιν, την δε κατά πάσαν σπουδήν καταγωνιζόμενος»¹.

    Αυτή η διαστροφή των φυσικών επιθυμιών και ενστίκτων έχει ευρύ φάσμα. Κυρίως όμως και σε μέγιστο βαθμό έπληξε το γενετήσιο ένστικτο. Πορνεία, πολυγαμία, αιμομιξία, ποικίλες γενετήσιες διαστροφές, ακόμη και ομοφυλοφιλία, εμφανίσθηκαν και ο άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε· παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς»² ή μάλλον τα ξεπέρασε. Ο Θεός στην άνευ προηγουμένου ηθική πτώση του ανθρώπου αντέδρασε αυστηρά.

    Ο κατακλυσμός του Νώε, η καταστροφή των Σοδόμων, η τιμωρία του Αυνάν, ο αφορισμός του αιμομίκτη στην Κόρινθο είναι μερικές από τις πιο γνωστές τιμωρίες του Θεού.

    Εκτός των τιμωριών όμως ο Θεός έδωσε στον άνθρωπον «πορνείας αναιρετικόν φάρμακον»³ , κατά την έκφραση του αγίου Χρυσοστόμου, τον γάμο.

    Δηλαδή ο Θεός την έμφυτη τάση για μείξη που υπάρχει στον άνθρωπο και που εξυπηρετεί ποικίλους σκοπούς την κατεύθυνε και την περιόρισε εντός των πλαισίων του γάμου. Στο γάμο δεν υπάρχει τίποτα το πονηρό και βρώμικο. Κι αυτή η σαρκική επιθυμία εντός του γάμου ουδέν το αμαρτωλό ενέχει. «Η επιθυμία αμαρτία μεν ουκ έστιν· όταν δε εις αμετρίαν εμπέση είσω των του γάμου νόμων ουκ εθέλουσα μένειν, αλλά και αλλοτρίαις επιπηδώσα γυναιξί, τότε λοιπόν το πράγμα μοιχεία γίνεται, αλλ’ ου παρά την επιθυμίαν, αλλά παρά την ταύτης πλεονεξίαν»⁴.

    Πονηρό είναι μόνο η πορνεία, μοιχεία και τα παρόμοια με τα οποία οι άνθρωποι κάνουν κατάχρηση ή παρά φύση χρήση του γενετησίου ενστίκτου. «Τίμιος ο γάμος εν πάσι και η κοίτη αμίαντος»⁵ διακηρύσσει ο απόστολος Παύλος.

    Ο δε Κύριος μας ετόνισε το ίδιο, διότι με την παρουσία του στο γάμο της Κανά «γάμον ετίμησε και ουκ επησχύνθη και τω δώρω το πράγμα εκόσμησε (και γαρ και δώρα τω γάμω μείζονα απάντων εισήνεγκε, την του ύδατος φύσιν εις οίνον μεταβαλών)⁶.

    Και είναι μεν η παρθενία υψηλοτέρα τονίζει ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος «σφαλερωτέρα» όμως του γάμου, ενώ αυτός ταπεινότερος μεν, ασφαλέστερος όμως της παρθενίας7.

    Γι’ αυτό ο Παύλος συμβουλεύει· «διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιο άνδρα εχέτω»8.

    Και επειδή ο κίνδυνος ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή, οι πατέρες και μάλιστα ο άγιος Χρυσόστομος συμβουλεύουν να οδηγούνται οι νέοι όσο το δυνατόν νωρίτερα στον γάμο. 

Παραπομπές.

1. Ιερομ. Αρτεμίου Ραντοσάβλιεβιτς, Το μυστήριο του γάμου υπό δογματικόν φως, ανάτυπον εκ του περιοδικού «Κληρονομία» 9(1977), Θεσ/νίκη 1977, σ. 253.

2. Ψαλμ.48,13.

3. Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, Ε.Π.Ε. 27,98.

4. Χρυσοστόμου ομιλία εις Ρωμαίους 13,1. Πρβλ και Θ. Ζήση, Η περί γάμου διδασκαλία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. «Κληρονομία», τόμος 1ος ,τεύχος Β΄, Θεσ/νίκη 1969, σ. 297.

5. Α΄ Τιμ. 2,15.

6. Ιωάννου Χρυσοστόμου προαναφερθέν έργο (Ε.Π.Ε. 27,98).

7. Γρηγορίου θεολόγου, Λόγ. Η΄ εις Γοργονίαν.

8. Α΄ Κορ. 7,2-3.

 ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ 

πηγή