Ο νεωκόρος του ναού του Αγίου Αλεξάνδρου
Νιέφσκι διηγήθηκε ένα περιστατικό, που δίνει µια ιδέα για το πώς
προσευχόταν ο πατήρ Ανδρόνικος. Ο Γέροντας πριν από την τέλεση της Θείας
Λειτουργίας συνήθως αποβραδίς παρέµενε στον ναό και µέχρι το πρωί δεν
έκλεινε µάτι. Όλη την ώρα αυτή προσευχόταν. Μιά τέτοια νύχτα στο τέλος
της δεκαετίας του ’60 ο νεωκόρος είχε υπηρεσία στη φύλαξη του ναού. Τη
νύχτα βλέπει τον ναό γεµάτο από προσευχοµένους. Τού πέρασε από το µυαλό η
σκέψη ότι τον πήρε ο ύπνος και ότι χωρίς να τον ρωτήσουν άνοιξαν τις
πόρτες.
Κοιτάζει το ρολόι. Ήταν 2 µετά τα
µεσάνυχτα. Ψάχνει τα κλειδιά και τα βρίσκει στη θέση τους. Με µεγάλο
φόβο κοίταξε ακόµη µια φορά στο εσωτερικό του ναού. Ο πατήρ Ανδρόνικος
προσευχόταν και έκανε µετάνοιες µπροστά στην εικόνα του εορταζοµένου
αγίου και γύρω του ήταν πλήθος λαού, που επίσης προσευχόταν. Ο νεωκόρος
έντροµος πάγωσε από τον φόβο του. Μόλις ο στάρετς τελείωσε την προσευχή
του ο ναός άδειασε. Το πρωί µε µεγάλη συγκίνηση ο νεωκόρος διηγήθηκε τι
συνέβη, αλλά δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει όσα είδε. Γνωρίζοντας οµως την
θεάρεστη ζωή του στάρετς και τη δύναµη της προσευχής του, µπορούµε να
συµπεράνουµε ότι η εν ουρανοίς θριαµβεύουσα εκκλησία συµπροσευχόταν µε
τον µεγάλο ασκητή κατά τη διάρκεια των προσευχών του.
Πηγή: από το βιβλίο Άσκηση και Αγιότητα των στάρετς του Γκλίνσκ, που
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως. Συγγραφέας: Ζηνόβιος Τσεσνοκώφ,
επιμέλεια: π. Ιωάννης Φωτόπουλοςαντιγραφή από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου