Πόσες φορές έχετε πετύχει ένα πεσμένο νόμισμα ενός λεπτού στο δρόμο, ενώ περπατάτε; Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι το αγνοούν. Στη τελική, είναι μόνο ένα λεπτό, σωστά;
Αλλά υπάρχουν και αυτοί που απλά θα το σηκώσουν. Συνήθως είναι από μια προληπτική υπόσχεση τύχης. Αλλά μια ιστορία με ένα πολύ διαφορετικό λόγο κάνει το γύρο του Διαδικτύου, και είναι κρίμα να μη τη μοιραστούμε. Είναι για έναν πλούσιο άντρα που σταμάτησε να μαζέψει ένα λεπτό, και ο λόγος του είναι ένα σπουδαίο μάθημα για όλους μας!
Όπως πολλές ταινίες και βιβλία, αυτή η ιστορία μπορεί να είναι φανταστική. Ωστόσο, ο αντίκτυπος της στους αναγνώστες μπορεί να είναι πραγματικός. Απολαύστε την λοιπόν!
Πριν μερικά χρόνια, μία φίλη μου και ο σύζυγός της, προσκαλέστηκαν για ένα Σαββατοκύριακο στο σπίτι του αφεντικού του συζύγου. Η φίλη μου, η Αρλίν, ήταν νευρική για το Σαββατοκύριακο. Το αφεντικό ήταν πολύ πλούσιος, με ένα παραθαλάσσιο ακριβό σπίτι, και πολυτελή αυτοκίνητα, που κόστιζαν παραπάνω από το σπίτι της.
Η πρώτη μέρα και το πρώτο βράδυ κύλησαν καλά, και η Αρλίν ήταν ενθουσιασμένη να βλέπει πως ζουν οι πλούσιοι. Το αφεντικό του άντρα της ήταν γενναιόδωρος οικοδεσπότης και τους πήγε στα καλύτερα εστιατόρια. Η Αρλίν γνώριζε ότι δε θα ξαναβίωνε μια τέτοια εμπειρία, και έτσι απολάμβανε τα πάντα.
Καθώς οι τρεις τους ήταν έτοιμοι να μπουν σε ένα ακριβό εστιατόριο εκείνο το βράδυ, το αφεντικό προχωρούσε ελαφρώς πιο μπροστά από το ζευγάρι.
Σταμάτησε ξαφνικά, κοιτώντας κάτω στο πεζοδρόμιο για αρκετό χρονικό διάστημα.
Η Αρλίν αναρωτιόταν αν έπρεπε να τον προσπεράσει. Δεν υπήρχε τίποτα στο έδαφος εκτός από ένα μαυρισμένο λεπτό που κάποιος πέταξε, και μερικά αποτσίγαρα. Παραμένοντας σιωπηλός, ο άντρας έσκυψε και μάζεψε το λεπτό.
Το κράτησε ψηλά και χαμογέλασε, και μετά το έβαλε στη τσέπη του, λες και είχε βρει ένα σπουδαίο θησαυρό. Πόσο παράξενο! Τι ανάγκη είχε αυτός ο άντρας ένα απλό λεπτό; Γιατί σταμάτησε καν και το μάζεψε;
Καθ” όλη τη διάρκεια του δείπνου, αυτή η σκηνή την έκανε να αναρωτιέται. Στο τέλος, δεν άντεξε άλλο. Ανέφερε ότι και η κόρη της είχε μια συλλογή από νομίσματα, και ρώτησε αν το λεπτό είχε κάποια αξία.
Ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του άντρα, καθώς έβαλε το χέρι του στη τσέπη του και έβγαλε το λεπτό για να το δει και η ίδια. Είχε ξαναδεί πολλά παρόμοια νομίσματα ! Ποιο ήταν το νόημα από όλα αυτά;
“Κοίταξέ το,” της είπε. “Διάβασε τι λέει.”
Διάβασε τις λέξεις, “Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής;”
“Όχι, όχι αυτό. Διάβασε πιο πέρα.”
“Ένα λεπτό;”
“Όχι, συνέχισε να διαβάζεις.”
“Στο Θεό Εμπιστευόμαστε; (In God we Trust)”
“Ναι!”
“Και;”
“Και αν εμπιστεύομαι στο Θεό, το όνομα του Θεού είναι ιερό, ακόμα και σε ένα λεπτό. Όποτε βρίσκω ένα λεπτό, βλέπω αυτή τη περιγραφή. Είναι γραμμένη σε κάθε αμερικάνικο νόμισμα, αλλά ποτέ δε το παρατηρούμε! Ο Θεός μας αφήνει ένα μήνυμα ακριβώς μπροστά μας, λέγοντάς μας Τον εμπιστευτούμε; Ποιος είμαι εγώ για να το προσπεράσω; Όποτε βλέπω ένα νόμισμα, προσεύχομαι, σταματάω για να δω αν η εμπιστοσύνη μου ΕΙΝΑΙ στο Θεό εκείνη τη στιγμή. Μαζεύω το νόμισμα σαν απάντηση προς το Θεό. Ότι τον εμπιστεύομαι. Για ένα σύντομο διάστημα, τουλάχιστον, το φυλάω σαν ένα μικρό θησαυρό, σαν να είναι χρυσός. Πιστεύω ότι είναι ο τρόπος του Θεού να ξεκινήσει μια συζήτηση μαζί μου. Ευτυχώς για μένα, ο Θεός είναι υπομονετικός και τα λεπτά είναι πολλά!
Τα σημάδια του Θεού βρίσκονται παντού γύρω μας. Μερικές φορές, τα αγνοούμε εξαιτίας της απλότητάς τους.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου