Η παραβολή του άφρονος πλουσίου και οι χριστιανοί των ημερών μας

Ο άφρων πλούσιος χτίζει αποθήκες και ο άγγελος τον πληροφορεί για τον επικείμενο θάνατό του

 Η παραβολή του άφρονος πλουσίου και οι χριστιανοί των ημερών μας

Είναι γνωστή από το Ευαγγέλιο η παραβολή του άφρονος πλουσίου. Διαβάζεται κάθε χρόνο κοντά στον Νοέμβριο.  Τα μηνύματά της πάρα πολλά. Θα δούμε σήμερα μία πτυχή της.

Είπε ο Κυριος την εξής παραβολήν. «Ενός ανθρώπου πλουσίου τα χωράφια έφεραν εσοδείαν μεγάλην και εσκέπτετο μέσα του, «Τι να κάνω, επειδή δεν έχω που να συγκεντρώσω τούς καρπούς μου;» και είπε, «Αυτό θα κάνω· θα κατεδαφίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες και θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου, και θα πω εις την ψυχήν μου, Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά, για πολλά χρόνια· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου». Ο Θεός όμως του είπε, «Ανόητε, αυτήν την νύχτα ζητούν από σε την ψυχήν σου. Εκείνα δε που ετοίμασες, ποιός θα τα πάρη;». Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει δια τον εαυτόν του και δεν φροντίζει να γίνη πλούσιος ως προς τον Θεόν». Αυτός που έχει αυτιά να ακούη, ας ακούη.

Μπορεί όλοι να τον κατηγορούμε αλλά ποιος από μας κάνει κάτι διαφορετικό . Όλοι κοιτάμε «να πετύχουμε την καλή». Για να φάμε , να πιούμε  και να αποθηκεύσουμε για μας και τα παιδιά μας.

Σκεφτόμαστε για τα παιδιά μας σαν να είναι ανάπηρα (αν και δεν συμφωνώ με αυτή τη λέξη) και δεν θα μπορούν αύριο να φροντίσουν για τον εαυτό τους. Τους μαζεύουμε περιουσία και τελικά τα κάνουμε «θάλασσα» στη διανομή και τους αφήνουμε αιτίες για να γκρινιάζουν και να είναι μαλωμένα σε όλη τους τη ζωή.

Σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας σαν να είμαστε «χοιρινά» τα οποία μπήκαν σε πρόγραμμα αύξησης βάρους και ετοιμάζονται για σφαγή, διότι τι άλλο σημαίνει τελικά το «αναπαύσου, φάε, πιες, ευχαριστήσου»;

Στην καθημερινή ζωή μεγάλο πλήθος χριστιανών αποθηκεύει και αποταμιεύει. Αποθηκεύει τρόφιμα, καύσιμα και άλλα εφόδια. Αποταμιεύει χρήματα, ομόλογα, κοσμήματα, πολύτιμα μέταλλα και λοιπά. Επενδύει σε κτήματα σε οικήματα σε επιχειρήσεις. Δεν λαβαίνει καθόλου υπόψη του τη φωνή του Χριστού που λέει "α δε ητοίμασας τίνι έσται;" Αυτά που μάζεψες σε ποιανού τα χέρια θα καταντήσουν;

Κι ακόμη δεν δίνουν καμία σημασία στην προτροπή του Απ. Παύλου στον Απ. Τιμόθεο που λέει· «αν έχουμε τα απαραίτητα για τη διατροφή μας και σκεπάσματα, να αρκεστούμε σε αυτά. Όσοι θέλουν να πλουτίζουν πέφτουν σε πειρασμό και σε παγίδα και σε πολλές βλαβερές και ανόητες επιθυμίες οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και στην απώλεια (Τιμ. Α', 6: 8-9).

Και όμως θα έπρεπε όπως λέει η παραβολή του άφρονος πλουσίου να πλουτίζουμε «εις Θεόν». Να αποταμιεύουμε σε ό,τι αναγνωρίζεται από το Θεό. Να αποταμιεύουμε για τον ουρανό να αποταμιεύουμε θησαυρούς για την άλλη ζωή

·        καλλιεργώντας την υπομονή ,

·        τηρώντας τη νηστεία,

·        ζώντας τη ζωή της εγκράτειας,

·        ασκώντας φιλανθρωπία γύρω μας,

·        θησαυρίζονται σε πνευματικά από τη μελέτη των θείων γραφών,

·        συμμετέχοντας στον εκκλησιασμό,

·        ενδυναμωμένοι συνεχώς από την προσευχή μας

·        και όλα γενικά όσα μας προτρέπει ο εκκλησιαστικός τρόπος ζωής τον οποίο μας κληρονόμησε η παράδοση της εκκλησίας μας .

Αυτό θα πρέπει να μας συνέχει καθημερινά. Ότι κάνοντας τα παραπάνω, κάνουμε ουσιαστικά αποταμίευση για τον ουρανό. Θησαυρίζουμε θησαυρούς πνευματικούς. Θησαυρούς που είναι ασύλητοι, δεν κινδυνεύουν από κανένα. Θησαυρούς που είναι αποκλειστικά για μας, οι οποίοι δεν μεταβιβάζονται, δεν κληρονομούνται. Θησαυρούς που δεν πρόκειται να καταλήξουν σε χέρια που δεν θα θέλαμε εμείς.

 Ζώντας μια τέτοια ζωή το οποιοδήποτε περίσσευμα το δικό μας θα ανακουφίσει τις ανάγκες των συνανθρώπων μας. Επί πλέον η χαρά της πνευματικής ζωής θα μας ευφραίνει καθημερινά με την γλυκύτητα που χαρίζει η παρουσία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος στη ζωή μας. Και αυτή τη χαρά δεν θα μπορεί να μας την κλέψει κανένας.