Η στάση μας στην προσευχή

Δεν γνωρίζουμε το κέρδος της προσευχής όπως πρέπει, επειδή δεν την κάνουμε με όλη την προσοχή μας,  και δεν προσευχόμαστε σύμφωνα με όσα λέει ο Θεός.

Όταν πρόκειται να συνομιλήσουμε με κάποιους ανωτέρους μας, συνομιλούμε αφού ρυθμίσουμε κατάλληλα το παρουσιαστικό μας, το βάδισμα, τη στολή μας και όλα τα άλλα.

Όταν όμως προσερχόμαστε στον Θεό χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε, στριφογυρίζουμε και δείχνουμε αδιαφορία· ενώ είμαστε γονατισμένοι, ο νους μας πλανιέται στην αγορά.

Εάν όμως προσερχόμασταν με την πρέπουσα ευλάβεια και σαν να επρόκειτο να συνομιλήσουμε με το Θεό, τότε θα μπορούσαμε ν’ αντιληφθούμε, και πριν ακόμη λάβουμε εκείνα που ζητάμε, ποιό κέρδος αποκομίζουμε. Διότι άνθρωπος που έμαθε να συνομιλεί με το Θεό, όπως αρμόζει να συνομιλεί κανείς με το Θεό, θα είναι πλέον σαν άγγελος.

Έτσι ελευθερώνεται η ψυχή από τα δεσμά του σώματος· έτσι εξυψώνεται ο λογισμός του· έτσι μεταφέρεται στον ουρανό· έτσι περιφρονεί τα κοσμικά πράγματα. Έτσι στέκεται κοντά στο βασιλικό θρόνο, είτε είναι φτωχός, είτε δούλος, είτε απλός πολίτης, είτε αγράμματος. Διότι ο Θεός δεν ζητάει ομορφιά στη γλώσσα, ούτε περίτεχνα λόγια.

ΕΠΕ, Ιω. Χρυσοστόμου Έργα, Πατερικές Εκδόσεις  ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Θεσσαλονίκη 1982, τ. 5, σελ. 125-127