Χριστούγεννα.

«Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου». «Ὁ Ἀδάμ καινουργεῖται, ἡ Εὔα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται». «Ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται».

Ο άνθρωπος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων στον Παράδεισο υφίσταται τις μακροχρόνιες και οδυνηρές συνέπειες αυτής της ανταρσίας εναντίον του Δημιουργού του. Εκδιώκεται από τον «Κήπο της Εδέμ». Ο στενός δεσμός με το Θεό διακόπτεται. Τα δημιουργήματα, που ήταν στη διάθεσή του με σχέσεις αρμονικές, τώρα διασαλεύονται. «Οἴδαμεν γάρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. η΄ 22). Όλη η κτίση στενάζει και πονάει.

Η εκ μέρους όμως του ανθρώπου αναζήτηση του Θεού είναι συνεχής και αδιάκοπη. Δεν έπαυσε να αναζητεί τον Δημιουργό του. Απομακρύνεται από το φως, αλλά σκοτισμένος καθώς είναι, αναζητεί αυτό που έχασε. Νοσταλγεί «τον απολεσθέντα Παράδεισον». Επιδιώκει να εναρμονίσει τις σχέσεις του με το Θεό. Προσφέρει θυσίες ζώων για να εξευμενίσει τον Δημιουργό του. Θεοποιεί επιλεκτικά ορισμένα κτίσματα, ήλιο, σελήνη, αστέρια, ζώα κλπ., γιατί θεωρεί ότι εγκρύπτουν κάποια θεϊκή δύναμη. «Ζητεῖ τόν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειεν αὐτόν καί εὕροι» (Πράξ. ιζ΄ 27). Ζητεί τον Κύριο, μήπως θα κατόρθωνε ψηλαφητά με τη σκέψη να Τον βρει, να Τον ανακαλύψει.

Παρά τις μακρόχρονες όμως φιλότιμες προσπάθειές του αδυνατεί με τις φτωχές ανθρώπινες δυνάμεις του να ξαναποκτήσει όσα έχασε. Ψάχνει συνεχώς χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Γιατί ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύπτεται. Και αυτό έγινε εκ μέρους του Θεού.

Πράγματι· από τις πρώτες ακόμη τραγικές στιγμές της πτώσεως του ανθρώπου έχουμε πολλές εκδηλώσεις της φιλανθρωπίας του Θεού Πατέρα προς το ταλαιπωρημένο πλάσμα του. Φωτεινή ελπίδα αποτελούσε η προφητική προεξαγγελία ότι «ο απόγονος της γυναίκας θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως» (Γεν. γ΄ 15). Έκτοτε με κατάλληλες παιδαγωγίες προετοίμαζε ο άγιος Θεός την ανθρωπότητα για να δεχθεί το χαρμόσυνο μήνυμα της λυτρώσεως και σωτηρίας και της αποκαταστάσεως του δεσμού του με τον Θεό, που τόσο είχε διασαλευθεί. Πολλές φορές και με πολλούς τρόπους κατά τον προ Χριστού χρόνο μίλησε ο Θεός για τον Λυτρωτή διά μέσου των προφητών (Εβρ. α΄ 1).

Κάποτε «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ» (Γαλ. δ΄ 4). «Ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὅν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καί τούς αἰῶνας ἐποίησεν» (Εβρ. α΄ 1-2). Πήρε τέλος η Παλαιά Διαθήκη και μας μίλησε διά μέσου του Υιού του. Αρχίζει πλέον η Νέα Διαθήκη, η εποχή της χάριτος με τον Σωτήρα Χριστό, τον Οποίο κατέστησε κληρονόμο και κύριο όλων των κτισμάτων.

Αυτοαποκαλύπτεται πλέον ο ίδιος ο Θεός στον άνθρωπο με τη σάρκωση του Μονογενούς Υιού του, του Υιού και Λόγου του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Παναγίας Τριάδος. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ιω. α΄ 14). «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’ Τιμ. γ΄ 16) στη Βηθλεέμ. Προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, την αναδημιουργεί και την ανακαινίζει. Δεν είναι ένας απλός άνθρωπος που αποθεώθηκε, αλλά Θεός που έχει γίνει άνθρωπος, ο οποίος αϊδίως υπήρχε φύσει τέλειος Θεός, έγινε φύσει και τέλειος άνθρωπος ο αυτός. Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, γιατί σ’ Αυτόν κατοικεί ολόκληρη η θεότητα όχι ασωμάτως, όπως προ της ενανθρωπήσεως, αλλά μέσα στο σώμα και την ανθρώπινη φύση, που με τη σάρκωση προσέλαβε (Κολα. β΄ 9). Με αυτόν τον τρόπο γίνεται προσιτός και σε μας.

Με τη γνώση πλέον του αληθινού Θεού και της «ἐν αὐτῷ ζωῆς» επαναποκτά ο άνθρωπος την υιοθεσία που είχε χάσει. «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐγένετο υἱός Ἀνθρώπου, ἵνα καί ὁ ἄνθρωπος δυνηθῇ να καταστῇ υἱός τοῦ Θεοῦ» (άγιος Ειρηναίος).

Διά της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Θεός εισήλθε πλέον ως άνθρωπος, αλλά χωρίς αμαρτία, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Επεμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων. Η αλήθεια του ιερού Ευαγγελίου που μας αποκάλυψε ο Σωτήρ και Λυτρωτής μας Κύριος Ιησούς Χριστός ρυθμίζει αλαθήτως τη ζωή μας. Δεν είναι η διδασκαλία του Κυρίου μας κάποιο φιλοσοφικό σύστημα, όπως νομίζουν μερικοί.

Χριστούγεννα. «Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια». «Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται». Γεγονός μοναδικό. Μας αυτοαποκαλύφθηκε ο Θεός στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτόν που αιώνες αναζητούσε ο άνθρωπος να Τον ανακαλύψει, ζει πλέον ανάμεσά μας. Να Τον πιστεύσουμε, να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε, για να αποκαλύπτεται και φανερώνεται ολονέν και περισσότερο στη ζωή μας. Είναι ο μοναδικός και αληθινός Σωτήρ και Λυτρωτής μας. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολή ἀνατολῶν, καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ, εὕρομεν τήν ἀλήθειαν. Καί γάρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος».

πηγή