«Η αμαρτωλή Εκκλησία» της Ρώμης

Καθώς ο Παπισμός συνταράσσεται από την απροσδόκητη παραίτηση του Πάπα Βενεδίκτου 16ου και από τα φοβερά οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα, τα οποία αποκαλύπτονται, αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα τα όσα είπε ο Καρδινάλιος Ευγένιος Τισεράν το 1964 στον θεολόγο και φιλόλογο κ. Αντ. Ελευθεριάδη. Τα αναφέρει ο κ. Ελευθεριάδης στο βιβλίο του που κυκλοφορήθηκε τελευταία με τον τίτλο «Ο μέγας Ιεροεξεταστής (Ήγουν, περί Δαιμονολογίας της Παπικής Εξουσίας)».

Ο Καρδινάλιος Τισεράν (Eugène Tisserant, 1884-1972) ήταν ο πρύτανις του Κολλεγίου των Καρδιναλίων (1951), ο δεύτερος τη τάξει, κατά το πρωτόκολλο, στην ιεραρχία του Παπισμού. Υπήρξε η σπουδαιότερη προσωπικότητα του 20ου αι. στον παπικό κόσμο. Προήδρευσε δύο εκλογών Πάπα και μιας Συνόδου. Από το 1936 είχε τεθεί επικεφαλής της Συνοδικής Επιτροπής του Παπισμού για τις Ανατολικές Εκκλησίες, θέση στην οποία παρέμεινε επί 23 χρόνια. Σπανίας μορφώσεως, υπήρξε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, ικανότατος διπλωμάτης και άνθρωπος δράσεως.

Ο κ. Αντ. Ελευθεριάδης αναφέρει στο ανωτέρω βιβλίο του ότι ο εν λόγω Καρδινάλιος του εκμυστηρεύθηκε λίγους μήνες μετά τη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου με τον Πάπα Παύλο ΣΤ  στα Ιεροσόλυμα (το 1964) τα ακόλουθα:

«Αυτά που έγιναν στα Ιεροσόλυμα μεταξύ του Πάπα και του Πατριάρχη είναι μία εκδήλωση διπλωματίας και τίποτε άλλο, ξένη και απαράδεκτη από θεολογικής πλευράς. Αγαπητέ μου Αντώνιε, μείνετε σεις οι Ορθόδοξοι εκεί που είστε.

Μια μέρα εμείς, η αμαρτωλή Εκκλησία, θα έρθουμε γονατιστοί και θα ζητήσουμε μετάνοια για όσα πράξαμε στην ιστορία». «Με το άκουσμα ‘‘εμείς, η αμαρτωλή Εκκλησία’’ δεν σας το κρύβω», γράφει ο κ. Ελευθεριάδης, «ταράχθηκα και του ζήτησα να μου πει τι εννοεί. Κι εκείνος ευθαρσώς μου απαντά ότι εννοεί το σχίσμα, τις σταυροφορίες, την ιερά εξέταση, την ουνιτική προπαγάνδα, ακόμη και την προδοτική αδράνεια και ουδετερότητα που επέδειξε ο δυτικός χριστιανικός κόσμος, ιδιαίτερα η Γαλλία, στην καταστροφή του ελληνισμού της Σμύρνης...».

Κατόπιν αυτών τι έχουν να απαντήσουν στον Τισεράν και τους ομοίους του – διότι υπάρχουν και σήμερα και άλλοι Παπικοί ομόφρονες του ήδη κεκοιμημένου Καρδιναλίου, αλλά δεν εκφράζουν τόσο καθαρά τις θέσεις τους – όσοι ομιλούν περί «αδελφής Εκκλησίας» των Παπικών; Και όσοι σπεύδουν τόσο πρόθυμα στις διπλωματικές εκδηλώσεις των Παπικών και με ελαφρά συνείδηση δείχνουν να αμφισβητούν με όλα αυτά την ιερή μας παρακαταθήκη; Πως μπορεί να συνυπάρξει η αλήθεια με το σχίσμα, την αίρεση, τις σταυροφορίες, την ιερά εξέταση και τη δόλια Ουνία του Παπισμού;

Δεν είναι άραγε καιρός να αναθεωρήσουμε οι Ορθόδοξοι την όλη μας στάση έναντι του Παπισμού;

Πηγή: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», ΤΕΥΧ. 2064.

Αντιγραφή από εδώ