Όλα τα παιδαγωγικά βιβλία και όλες οι έρευνες είναι σύμφωνες σε ένα μόνο γεγονός, ότι κάθε παιδί είναι ξεχωριστή προσωπικότητα και αναπτύσσεται με το δικό του μοναδικό τρόπο και με την δική του ταχύτητα. Κανένα παιδί δεν είναι καλύτερο από το άλλο ούτε πιο έξυπνο επειδή περπάτησε δυο μήνες πιο γρήγορα ή επειδή γνωρίζει την αλφαβήτα και ανάποδα!!! Αυτούς τους κανόνες τους ξέρουμε όλοι, γονείς και εκπαιδευτικοί και με κάποιο τρόπο μας καθησυχάζουν ώστε να μην απαιτούμε από τα παιδιά να μαθαίνουν όπως και οι συμμαθητές τους!
Αυτό όμως που γνωρίζουμε σαν βασικό κανόνα γιατί δεν τον χρησιμοποιούμε και στην δική μας ζωή; Δηλαδή γιατί να μην ισχύει το γεγονός ότι κάθε μητέρα είναι ξεχωριστή, με την δική της μοναδική προσωπικότητα και με τον δικό της μοναδικό τρόπο να αγαπά και να μεγαλώνει τα παιδιά της;
Πολλές φορές γινόμαστε οι ίδιοι κατήγοροι του εαυτού μας....μήπως είμαι πολύ αυστηρή; μήπως δεν τα μεγαλώνω σωστά; γιατί τα άλλα παιδιά είναι πιο υπάκουα, εγώ έκανα λάθος στην ανατροφή τους. Οι άλλες μαμάδες δεν τα φωνάζουν τόσο. Εγώ είμαι κουρασμένη, οι άλλες μαμάδες όχι. Δεν το κάνει σωστά το παιδί μου, εγώ φταίω.
Μήπως τελικά το μόνο λάθος που κάνουμε είναι να γεμίζουμε τον εαυτό μας με τύψεις και άγχος; Μήπως θα ήταν καλύτερα να αποδεχτούμε ότι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τα παιδιά; Ας σταματήσουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο του δικαστή τον εαυτό μας και ας εκτιμήσουμε την προσπάθεια που κάνουμε για τα παιδιά και για την οικογένεια....και κάθε βελτίωση είναι καλοδεχούμενη, όπως και κάθε συμβουλή!
Αυτό όμως που γνωρίζουμε σαν βασικό κανόνα γιατί δεν τον χρησιμοποιούμε και στην δική μας ζωή; Δηλαδή γιατί να μην ισχύει το γεγονός ότι κάθε μητέρα είναι ξεχωριστή, με την δική της μοναδική προσωπικότητα και με τον δικό της μοναδικό τρόπο να αγαπά και να μεγαλώνει τα παιδιά της;
Πολλές φορές γινόμαστε οι ίδιοι κατήγοροι του εαυτού μας....μήπως είμαι πολύ αυστηρή; μήπως δεν τα μεγαλώνω σωστά; γιατί τα άλλα παιδιά είναι πιο υπάκουα, εγώ έκανα λάθος στην ανατροφή τους. Οι άλλες μαμάδες δεν τα φωνάζουν τόσο. Εγώ είμαι κουρασμένη, οι άλλες μαμάδες όχι. Δεν το κάνει σωστά το παιδί μου, εγώ φταίω.
Μήπως τελικά το μόνο λάθος που κάνουμε είναι να γεμίζουμε τον εαυτό μας με τύψεις και άγχος; Μήπως θα ήταν καλύτερα να αποδεχτούμε ότι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τα παιδιά; Ας σταματήσουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο του δικαστή τον εαυτό μας και ας εκτιμήσουμε την προσπάθεια που κάνουμε για τα παιδιά και για την οικογένεια....και κάθε βελτίωση είναι καλοδεχούμενη, όπως και κάθε συμβουλή!
Να και μερικές απλές οδηγίες:
💥 Συζητήστε με άλλες μητέρες για τους προβληματισμούς που έχουν για την ανατροφή των παιδιών τους....ίσως έτσι σπάσει η εικόνα της τέλειας μαμάς που έχετε στο μυαλό σας!
💥 Συζητήστε με την δική σας μητέρα για τις ανασφάλειες της που είχε στο παρελθόν όταν εσείς ήσασταν μωρό......ίσως έτσι διαπιστώσετε ότι ακόμα και τα λάθη που έκανε η μαμά σας δεν σας εμπόδισαν να την εκτιμάτε και να αναγνωρίζεται την προσπάθεια της!
💥 Συζητήστε με το δικό σας παιδί, εάν είναι λίγο πιο μεγάλο, για το τι πιστεύει το ίδιο ότι κάνετε λάθος και για το τι νιώθετε οι ίδιες....ίσως έτσι καταλάβετε ότι το παιδί σας σας βλέπει αλάνθαστη και παρά τα όποια λάθη πιστεύετε ότι κάνετε, αυτό σας αγαπάει και σας έχει για πρότυπο....και σίγουρα κρυφά σε κάποιες συζητήσεις με φίλους και φίλες στο σχολείο υπερασπίζεται το γεγονός ότι αυτός/η έχει την καλύτερη μαμά και κανένας άλλος!
💥 Τέλος....αφού δέχεστε στους άλλους τα όποια μικροελαττώματα που έχουν...καθώς ουδείς αλάνθαστος....γιατί σε σας δεν τα δέχεστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου