Η ξήρανση της άκαρπης συκιάς

Η άκαρπη συκιά ήταν πλούσια σε φύλλα. Μόνο σε φύλλα. Για το δένδρο αυτό η αγία Γραφή, στην διήγηση για την πτώση των πρωτοπλάστων πατέρων, μας λέγει πως η συκιά ήταν ένα από τα δένδρα του Παραδείσου.

Από αυτό επήραν ο Αδάμ και η Εύα φύλλα για να κρύψουν την γύμνωσή τους. Πριν πέσουν στην αμαρτία, οι προπάτορές μας δεν είχαν καθόλου αισθανθή πως ήσαν γυμνοί. Δεν την αισθάνονταν τότε την γυμνότητά τους. Τους την έδειξε μετά η αμαρτία.

Αυτό μας λέει, πως πρέπει να είναι σωστή η άποψη των αγίων πατέρων, που μας λένε πως ο απαγορευμένος καρπός ήταν σύκο. Κατευθυνόμενος προς την Ιερουσαλήμ ο Κύριος, μας λέγει το Ευαγγέλιο, επείνασε. Και επήγε σε μια συκιά. Μα δεν βρήκε σ’ αυτήν καρπό. Και δίκαια δεν βρήκε. Γιατί τον ζητούσε παράκαιρα.

Παράκαιρα είχε αφήσει τον Εαυτό Του ο Κύριος και να αισθανθή την πείνα. Το έκαμε, για να δείξη, ότι η επιθυμία των προπατόρων να φάνε τον απαγορευμένο καρπό δεν ήταν σωστή• ήταν παράκαιρη. Γι’ αυτό επήγε στη συκιά παράκαιρα, εποχή που δεν ήσαν καιρός σύκων. Γι’ αυτό επείνασε παράκαιρα. Επειδή ήλθε να άρη και να διορθώση όλες μας τις κακές επιθυμίες. Και να τις σβήση.

πηγή