Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας , αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν σοφό ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα. - Καλημέρα , είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ... - Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι . - Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού... ,
άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης. - Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι , επέμεινε ο γέροντας. - Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση... , συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος. - Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ , είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του. - Μα εσείς την ξεχειλύσατε, πάτερ· το τσάι χύνεται απ`έξω ! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος. - Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς , πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου