Λέμε: «Αυτός πνίγεται σε μια κουταλιά νερό». Υπάρχει μεν νερό, (στο κουτάλι! ) αλλά όχι και για πνίξιμο! Όμως η ταραχή, ο πανικός (=φαντασία!) κάνουν τον άνθρωπο να βλέπει το νερό σαν ωκεανό, και πνίγεται ο δύστυχος σε μια κουταλιά νερό!
Κάτι που έχει άμεση σχέση με τα προβλήματά μας. Μπορεί δηλ. να έχουμε κάποιο προβληματάκι, αλλά όχι ικανό να μας πνίξει! Θα το δούμε.
Έχουμε λογική και φαντασία. Και πρέπει να βαδίζουμε σύμφωνα με τη λογική, όχι με τη φαντασία. Και στα προβλήματα επεμβαίνει δυναμικά η φαντασία, που δεν αφήνει να δούμε το πραγματικό τους μέγεθος! Τα μεγενθύνει, τα «φουσκώνει», τα κάνει μεγαλύτερα απ’ ό,τι είναι, εξωπραγματικά, φανταστικά, δημιουργώντας άγχος, πανικό, ταραχή στον ταλαίπωρο άνθρωπο, κάνοντάς τον να πνίγεται σε μία κουταλιά νερό!
Έξω η φαντασία!
Αν θέλουμε, να είμαστε ρεαλιστές, και όχι «φαντασιόπληκτοι», θα πρέπει να απομονώσουμε τη λογική από την φαντασία. Να αφήσουμε τη λογική να δει, να εξετάσει μόνη της τα προκύπτοντα προβλήματα.
Τούτο θα γίνει όταν:
Δούμε το πρόβλημα, όχι σαν δικό μας, αλλά σαν ξένο! Σαν να μη συμβαίνει σε εμάς, αλλά σε άλλον, και θέσουμε το πρόβλημά μας μπροστά στον …θάνατό μας!
Έτσι «φυγαδεύεται» ( ή έστω περιορίζεται) η φαντασία, και αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα με την καθαρή λογική, (χωρίς να πελαγώνουμε) δίδοντας την καλύτερη δυνατή λύση. Και τι καλύτερο από αυτό;
«Έξω» η στενοχώρια
Μεγάλο πρόβλημα, μεγάλη στενοχώρια. Και εφόσον το πρόβλημα το μεγαλώνει η φαντασία, τότε ένα μεγάλο μέρος της στενοχώριας οφείλεται στη ζημιά που κάνει η φαντασία! Όταν, λοιπόν στενοχωριέσαι σε κάποιο πρόβλημά σου, σκέψου , μήπως στενοχωριέσαι εξ αιτίας της φαντασίας σου, και όχι εξ αιτίας της υφής του προβλήματός σου. Σκέψου!
- Όμως είναι δυνατόν ως άνθρωπος να αποφύγεις τη στενοχώρια; Είναι;
- Όχι! Εκτός αν είναι αναίσθητος!
Ας μην ξεχνάμε, πως και ο Χριστός ως άνθρωπος στενοχωρείτο, και μάλιστα μέχρι θανάτου! Άρα η στενοχώρια είναι αναπόφευκτη στον άνθρωπο, και άρα η συμβολή μας «μη στενοχωριέσαι, η στενοχώρια κάνει κακό», τότε όχι μόνο δεν του εξαλείφουμε τη στενοχώρια, τουναντίον την αυξάνουμε. Στενοχωριέται όχι μόνο για το πρόβλημά του, αλλά και για τη στενοχώρια του, που θα του κάνει κακό! Λες και η στενοχώρια είναι ένα σακκάκι, που όποτε θέλουμε το βγάζουμε από πάνω μας.
Μπορεί μεν η στενοχώρια να είναι αναπόφευκτη , όμως μπορούμε να περιορίσουμε την έντασή της. «Τα προβλήματα σας ολοπρόθυμα τα θέτω τα θέτω στα χέρια μου, όχι όμως στα πνευμόνια μου και στα συκώτια μου», έλεγε στους συμπολίτες του ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Μπορντώ, φιλόσοφος Montaigne (1553- 1592) .
Εναπόθεσε , λοιπόν, το πρόβλημά σου στα χέρια σου, όχι στην καρδιά σου, (μην το παίρνεις κατάκαρδα, θα σε αρρωστήσει!) . Και αυτό θα γίνει, όταν και πάλι κάνεις χρήση της λογικής.
Τι είναι η στενοχώρια; Μια έντονη σκέψη, ένα βασανιστικό «γιατί;». Προσπάθησε επομένως να αλλάξεις τη σκέψη. Σκέψου: «Τι κερδίζω με τη στενοχώρια; Λύνω το πρόβλημα;». Θυμήσου τα λόγια του Dale Carnegie : «Μη στενοχωριέσαι για το γάλα, που χύθηκε στο χώμα»…
Από το βιβλίο: «ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ» ΑΡΧ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Π. ΜΠΑΚΟΓΙΆΝΝΗ Έκδοση Ε΄
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου