Κάποτε, ἀνοίγοντας ἕνα ἀπὸ τὰ τσουβάλια μὲ τὸ σιτάρι πού εἴχαμε στὴν Καλύβη μας καὶ ἐν συνεχεία ἀνοίγοντας ὅλα τὰ ὑπόλοιπα τσουβάλια, διαπίστωσα ὅτι τὸ σιτάρι εἶχε σκουληκιάσει.
Πιθανῶς, ἐπειδὴ ἦταν πολὺ ζεστὸς ὁ καιρός.
Πολὺ λυπήθηκα! Γιατί, αὐτὸ τὸ σιτάρι ἦταν ἄχρηστο. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ θυμήθηκα τὸν Ἅγιο Νεκτάριο πού εἶναι τόσο θαυματουργός.
Ὁ π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ὁ ὑμνογράφος τοῦ Ἁγίου, εἶχε ἕνα τεμάχιο τοῦ ἁγίου λειψάνου. Ἐγὼ τὸ γνώριζα. Πῆγα στὴν Μικρὴ Αγιάννα καὶ ἀνέφερα στὸν πατέρα Γεράσιμο τὸ πρόβλημὰ μου.
Πῆρα ἕνα κομμάτι βαμβάκι καὶ τὸ σταύρωσα στὸ ἅγιο λείψανο παρακαλώντας τὸν Ἅγιο νὰ μᾶς βοηθήσει, γιατὶ τὸ ζήτημα αὐτὸ δὲν ἦταν μικρὸ γιὰ μᾶς.
Ὅταν γύρισα στὸ κελὶ μας, σὲ κάθε τσουβάλι, ἀφοῦ τὸ ἄνοιξα, ἔβαλα ἕνα κομματάκι ἀπὸ τὸ ἁγιασμένο βαμβάκι.
Την ἄλλη μέρα, ἀνοίγοντας τὰ τσουβάλια δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνα σκουλήκι, οὔτε ἕνα σπυρὶ σιτάρι φαγωμένο.
Πόσο φιλάνθρωπος καὶ μεγάλος ἅγιος εἶναι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος!
Ὅσιος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης (Ημέρα μνήμης: 27/2)
από το viber
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου