Aληθινή ιστορία: «Kάντε μία προσευχούλα και για το μωράκι μου»

  Με λένε Φαίη και θα ήθελα κι εγώ να σας πω την ιστορία μου.

Είμαι παντρεμένη από τον Απρίλιο του 2012, είχαμε αποφασίσει με τον άντρα μου να μην κάνουμε αμέσως παιδί αλλά να περιμένουμε λίγους μήνες να χαρούμε τον γάμο μας, να πάμε και ένα ταξιδάκι το καλοκαίρι.

Άλλωστε ταξίδι του μέλιτος δεν πήγαμε αμέσως μετά τον γάμο οπότε αποφασίσαμε να το κάνουμε αργότερα και φυσικά όσο προλαβαίναμε ακόμα γιατί από την μία η οικονομική κρίση που δεν θα μας επέτρεπε να πάμε σύντομα άλλο ταξίδι και από την άλλη θα είχαμε σε λίγο καιρό το παιδάκι μας (σύμφωνα με τα σχέδια μας).

Τελικά όλα πήγαν καλά και τον Οκτώβριο του 2012 μαθαίνω πως είμαι έγκυος. Δεν ήταν δύσκολη εγκυμοσύνη το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Ούτε ναυτία, ούτε ζαλάδες, ούτε νεύρα τίποτα απολύτως μόνο μια κοιλιά που φούσκωνε.

Κάναμε όλες τις εξετάσεις μας και όλα έδειχναν οτι πάνε καλά, καλύτερα δεν γινόταν.

Ο καιρός πέρασε γρήγορα και τον Ιούνιο 2013 γέννησα...

Έπρεπε να κάνω καισαρική γιατί το παιδί ήταν με το κεφάλι πάνω και μέχρι και την 39 εβδομάδα δεν είχε γυρίσει. Μόλις βγάλανε το παιδί η πρώτη ερώτηση του γιατρού ήταν «Έκανες υπέρηχο β' επιπέδου;» και του λέω «Φυσικά και έκανα, γιατί; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;».

Η απάντηση του ήταν «Το μωρό δεν έχει δέρμα στην κοιλιά του και η ουροδόχος κύστη είναι από έξω με αποτέλεσμα να μπορεί να κρατήσει τα ούρα».

Εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ακριβώς τι μου έλεγε. Όταν με βγάλανε από το χειρουργείο και με πήγαν στο δωμάτιο προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς έγινε και γιατί δεν έχω το παιδί μου. Ο άντρας μου προσπάθησε όσο πιο ανώδυνα μπορούσε να μου εξηγήσει τι ακριβώς είχε το παιδί. «Εκστροφή Ουροδόχου Κύστης» μία σπάνια πάθηση που οφείλεται σε έλλειψη δέρματος στην κοιλιακή χώρα. Και λόγω αυτού είχε και διάταση των ηβικών οστών.

Έμεινε 52 ημέρες στο νοσοκομείο, με τα πόδια δεμένα και τους γιατρούς αγχωμένους και να μην ξέρουν πότε θα βγει το παιδί από το νοσοκομείο και αν θα είναι καλά. Είναι τόσο σπάνιο που νομίζω πως δεν τους είχε ξανατύχει παρόμοιο περιστατικό. Τελικά στις 9 Αυγούστου μας ενημέρωσαν ότι το παιδί θα βγει την επόμενη μέρα. Μέχρι τότε εμείς δεν ξέραμε τίποτα.

Πήραμε το παιδάκι στο σπίτι και όλα καλά, βέβαια μας είπαν πως αυτό ήταν μόνο η αρχή και θα ακολουθήσουν κι άλλες επεμβάσεις μέχρι να αποκατασταθεί τελείως η βλάβη.

Αρχές Σεπτέμβρη που πήγαμε για έναν έλεγχο στο γιατρό μας είπε πως δεν μπορεί να κάνει αυτός τις επόμενες επεμβάσεις γιατί δεν το έχει ξανακάνει και δεν μπορεί να είναι σίγουρος οτι θα πάει καλά.

Πρέπει να πάμε σε έναν ειδικό γιατρό στην Αγγλία, είναι ο μόνος στον κόσμο που το κάνει αυτό (σύμφωνα με τα λεγόμενα του παιδοχειρουργού) και πάλι οι πιθανότητες να γίνει τελείως καλά είναι 50-50.

Αρχές Οκτώβρη μας είπαν πως αυτός ο παιδοχειρουργός θα είναι Ελλάδα στα μέσα Δεκέμβρη και μπορεί να κάνει εδώ την επέμβαση και να μην χρειαστεί να πάμε εμείς Αγγλία αν φυσικά γίνει μόνο μία επέμβαση.

Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω γιατί δεν ξέρω ακόμα.

Εύχομαι σε όλες τις μανούλες να μην περάσουν ποτέ ούτε στο 1 χιλιοστό αυτό που πέρασα και εξακολουθώ να περνάω.

Μία παράκληση: Κάντε μία προσευχούλα και για το μωράκι μου...

Φαίη

Πηγή