Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Η εποχή μας έχει αρκετές ομοιότητες με την εποχή που έζησε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Γι αυτό μου γεννιέται εύλογα το ερώτημα:

Τί θα έλεγε- τί θα έκανε –τί θα συναντούσε ο Άγιος Κοσμάς αν ζούσε στην Ελλάδα σήμερα;

Κατ’ αρχήν πρέπει να πω ότι θα σπούδαζε. Αν το έκαμε αυτό τότε που οι σπουδές ήταν δύσκολες, πολύ περισσότερο πιστεύω ότι θα το έκανε στη σημερινή εποχή. Θα πήγαινε σε ονομαστές και φημισμένες σχολές, για να πάρει εφόδια για το έργο του. Πιστεύω ότι θα πήγαινε και στο Άγιο Όρος, διότι, όπως και τότε έτσι και τώρα, είναι ένας χώρος που δίνει πολλά πνευματικά εφόδια για ένα τέτοιο έργο.

Δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα αρκετές συνθήκες της Ελληνικής πραγματικότητας που μοιάζουν με τις συνθήκες εκείνης της εποχής. Ο λόγος μου θα αρκεστεί μόνο σε μερικές που συζητήσαμε την ημέρα της γιορτής του σε μια ομάδα νέων επιστημόνων.

Ο άγιος Κοσμάς αγωνίστηκε για την καθιέρωση της αργίας της Κυριακής.

Οι Εβραίοι είχαν καταφέρει να γίνονται τα παζάρια της εποχής ημέρα Κυριακή, ώστε να μην εργάζονται το Σάββατο που είναι αργία για την θρησκεία τους. Ο άγιος Κοσμάς πολέμησε αυτή την κακή συνήθεια και πέτυχε πάρα πολλά. Αυτό ήταν μια αιτία της σύγκρουσής του με τους Εβραίους της εποχής του που δεν του το συγχώρησαν ποτέ και ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν στο μαρτύριο.

Σήμερα βλέπουμε το θέμα της αργίας της Κυριακής μέσα σε μια χώρα που δεν είναι μουσουλμανική ή εβραϊκή, αλλά έχει χριστιανικό πληθυσμό κατά 97% να τίθεται πάλι το θέμα της αργίας της Κυριακής. Συμφέροντα οικονομικά (διεθνή; Εβραϊκά;) βυσσοδομούν εναντίον της θρησκευτικότητας των Ελλήνων. Έστω κι αν δεν έχει γενικευτεί μια καταστρατήγηση της Κυριακής αργίας, τα τύμπανα της κατάργησης έχουν αρχίσει να χτυπάνε. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα ήταν το θέμα αυτό στις προτεραιότητες της θεματολογίας του κηρύγματός του.

Ο άγιος Κοσμάς άνοιξε εκατοντάδες σχολείων διαφόρων βαθμίδων και κυρίως «πρωτοβάθμιας» εκπαίδευσης.

Σήμερα με την έμμεση ή άμεση πίεση της εξωτερικής «κυβέρνησης» που με υπερεξουσίες διοικεί τη χώρα μας, κλείνουν δεκάδες σχολεία. Απολύονται πολλοί δάσκαλοι, πολλοί εξαναγκάζονται τεχνηέντως σε παραίτηση και διορίζονται ελάχιστοι. Στοιβάζονται αγεληδόν οι μαθητές σε ακατάλληλες αίθουσες. Αν οι μεταρρυθμίσεις συνεχιστούν από την εντολοδόχο κυβέρνηση της Ελλάδος θα επιστρέψουμε στη δεκαετία του 50-60, τότε που αντιστοιχούσε ένα δάσκαλος για 50 και εκατό μαθητές όπως θυμάμαι στα σχολεία της περιοχής μου. Και για επιβεβαίωση των λεγομένων αναφέρω, ότι σε νομό της Στερεάς Ελλάδος υπάρχουν 270 κενά δασκάλων και νηπιαγωγών και είναι αμφίβολο αν θα διοριστούν 50-60 εκπαιδευτικοί.  Όντως, λοιπόν, θα ασχολιόταν με το θέμα αυτό ο άγιος Κοσμάς. Και το περίεργο είναι ότι αυτός με μηδαμινά μέσα, χωρίς κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς στελέχη, με μόνο εφόδιο τον θερμουργό ζήλο του κατάφερε να ανοίξει εξακόσια και πλέον σχολεία. Φοβάμαι ότι τόσα θα κλείσει σιγά - σιγά η «κυβέρνησή μας».

Ένα από τα σοβαρότερα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο άγιος ήταν το θέμα των εξισλαμισμών των χριστιανών.

Σε συγκεκριμένες περιοχές (Ήπειρο, Μακεδονία) το θέμα του εξισλαμισμού είχε γίνει πραγματική μάστιγα. Ολόκληρα χωριά κάτω από την πίεση των Τούρκων, αλλά και από την ανέχεια, τη δυστυχία και περισσότερο την αμάθεια εξισλαμίζονταν. Το κακό φαινόταν αναπότρεπτο. Η χάρη του Θεού και ο φλογερός ζήλος του Αγίου Κοσμά έκαναν το θαύμα τους. Ανακόπηκε το ρεύμα του εξισλαμισμού. Τονώθηκε η ορθόδοξη πίστη. Τα σχολεία που ιδρύθηκαν από τον φλογερό διδάχο έπαιξαν και αυτά τον πνευματικό και εθνοσωτήριο ρόλο τους.

Σήμερα μας χρειάζεται όπως και τότε ο φλογερός Πατροκοσμάς. Οι Έλληνες της εποχής μας παρασύρονται από πλήθος προπαγάνδες. Άλλοι πάνε στους Ιεχωβάδες, άλλοι στους Πεντηκοστιανούς και στους Προτεστάντες, άλλοι στις ανατολικές θρησκείες και φιλοσοφίες, άλλοι στον αθεϊσμό, άλλοι στην ειδωλολατρεία και στην αρχαιοελληνική θρησκεία κ.ά.. Εγκαταλείπουν την πατρώα πίστη από μόδα ή από άγνοια. Η επίσημη Εκκλησία δεν φαίνεται να θέλει ή να μπορεί να αντιδράσει. Την απασχολούν, φαίνεται, άλλα θέματα. Έχει αφήσει τα πράγματα στη μοίρα τους.

Βέβαια έχω ένα λογισμό λίγο αιχμηρό!.

Αν ερχόταν σήμερα ο Πατροκοσμάς, θα τον άφηναν να εργαστεί; Δεν νομίζω! Θα έβρισκε πλήθος εμπόδια.

Ο πατριάρχης δεν θα του έδινε άδεια για λόγους εκκλησιολογικούς. Θα του έλεγε να μιλήσει με την «θυγατέρα Εκκλησία της Ελλάδος». Ο αρχιεπίσκοπος θα παρέπεμπε το θέμα στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο. Κι αν ήταν καλοκαιρινοί μήνες θα του έλεγε να περιμένει τη νέα συνοδική περίοδο από το Σεπτέμβριο. Στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο θα παρέπεμπαν το θέμα στη Συνοδική Επιτροπή επί των Νομοκανονικών Θεμάτων. Η Επιτροπή αυτή αν κατάφερνε να συνεδριάσει θα έλεγε ότι επαινούμε το ζήλο του ιερομονάχου, αλλά το αίτημα πρέπει να υποβληθεί μέσω του οικείου ιεράρχου. Αν βέβαια  ο οικείος ιεράρχης διέκειτο έστω και ελαφρά δυσμενώς προς τον «ιερομόναχο Κοσμά» θα έβρισκε τρόπο να μπλοκάρει το θέμα. Θα προέτρεπε μάλιστα με πνευματικά λόγια τον ιερομόναχο να πάει στη μονή της μετανοίας του διότι το ιεραποστολικό έργο είναι υπόθεση της ανυστάκτου φροντίδος των «εκατασταχού ιεραρχών»

Αν παρ’ ελπίδα κατάφερνε να πάρει τη θετική γνώμη της Συνοδικής Επιτροπής και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, τότε οι «εκασταχού ακοίμητοι οφθαλμοί των ιεραρχών» θα κοίταζαν με το κιάλι. Στόχος; μήπως ο ιερομόναχος περάσει από κανένα ολιγάνθρωπο χωριό της επαρχίας τους και κάνει κάποιο κήρυγμα στους εναπομείναντες γεωργοκτηνοτρόφους. Τότε όλη η εκκλησιολογία θα ήταν εναντίον του. Διότι υπερέβη τα «εσκαμμένα» και τους ιερούς κανόνες, έκανε παρ’ ενορίαν πράξεις. Εννοείται δίχως εισπράξεις και για τον ιερομόναχο και για τον μητροπολίτη. Δεν θα ίδρωνε το αυτί, του κάθε δεσπότη, επειδή ο ιερομόναχος θα είχε άδεια της συνόδου. Ο καθένας θα ήθελε «να κάμψει, ο ιερομόναχος, την οσφύν ενώπιον του εκασταχού ιεράρχου» δια λόγους εκκλησιολογικούς. Και φυσικά θα πρέπει να λιβανίσει τον «οικείο επίσκοπο» πάλιν και πολλάκις για να μπορέσει να κάνει ένα κήρυγμα. Κι αν δεν το κάνει, τότε, από κει και πέρα ο δρόμος γνωστός: κλήση σε απολογία, επισκοπικό δικαστήριο, συνοδικό δικαστήριο και όλα τα σχετικά.

Αν μάλιστα ο ιερομόναχος αυτός είχε την «κακή τύχη» να είναι εύγλωττος και συνεπαίρνει με το λόγο του τα πλήθη, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δυσκολότερα. Κι αν κάποια στιγμή «έβαζε το χέρι στην πληγή» και αναφερόταν σε κάποιο θέμα που  «πονάει» την Εκκλησία ή την Πολιτεία τότε αλλοίμονό του! Οι κατηγορίες για φατρίες, τυρείες, ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως, πρόκληση κοινωνικής αναστάτωσης και άλλα παρόμοια θα ήταν ικανές να τον κλείσουν στη φυλακή. Δεν ξέρω να θα έβρισκαν δένδρο να τον κρεμάσουν. Δεν ξέρω αν θα πρωταγωνιστούσαν για τη φυλάκιση εκκλησιαστικοί ή πολιτικοί άρχοντες. Πάντως η δράση του θα είχε ημερομηνία λήξεως από μια κοινωνία που δεν θέλει την πνευματική πρόοδο και άνοδο. Μια κοινωνία που έχει τη συμπεριφορά του χοίρου, ο οποίος μένει ευχαριστημένος από τη βρώμα του και από τη λάσπη του.