Η Θλίψη του Φθινοπώρου

Ήρθε το Φθινόπωρο! Επιτέλους…! Μου είπε προχτές μια φίλη μου και η αλήθεια είναι ότι την κοίταξα κάπως περίεργα γιατί η ίδια μια ημέρα πριν, κατηφής και στενοχωρημένη μου έλεγε πόσο στενοχωρημένη είναι που έφυγε το Καλοκαίρι! 

-Πολύ ωραία! Της είπα.

-Τι εννοείς;  Μου αποκρίθηκε.

-Το ξέρω ότι το λες αστεία, μα αυτό μπορεί να αποτελεί την αρχή για να σου φύγει η θλίψη που αισθάνεσαι μετά το τέλος του Καλοκαιριού.

Τότε με κοίταξε με ερευνητικό και αστείο ύφος λέγοντάς μου ταυτόχρονα,

-Δηλαδή, να διασκεδάζω τον πόνο μου…!

-Ακριβώς. Το «να διασκεδάζουμε τον πόνο μας» είναι το πρώτο βήμα να αποδεχτούμε κάτι που μας συμβαίνει και να το δούμε από άλλη οπτική γωνία. Ναι, ήρθε το Φθινόπωρο! Είναι κάτι θαυμάσιο… Είναι η συνέχεια των εποχών, της φύσης, της ζωής…

Η μελαγχολία του Φθινοπώρου συναντάται σε πολλούς ανθρώπους μετά το Καλοκαίρι. Η εποχή του Φθινοπώρου έχει όλα τα χαρακτηριστικά που «βοηθούν» ένα άτομο να μελαγχολήσει.  Αλλαγή του καιρού, πέσιμο των φύλλων από τα δέντρα, αλλαγή των χρωμάτων στη φύση, μείωση της ημέρας, τέλος των διακοπών, αρχή εργασίας, σχολείου. Συνήθως στο μυαλό μας συνδυάζουμε τον Σεπτέμβριο με την παύση της ανεμελιάς και της χαράς,  με την αρχή υποχρεώσεων και «ταλαιπωριών» και αισθανόμαστε ότι είμαστε τόσο αδύναμοι να αντιμετωπίσουμε.

Βεβαίως καμία από αυτές τις σκέψεις που αναφέραμε παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Η χαρά δεν μπορεί να παύσει από τη ζωή μας και οι υποχρεώσεις μας είναι περίπου πάντα οι ίδιες. Δεν μειώνονται το Καλοκαίρι και αυξάνονται τον Σεπτέμβριο ή μειώνονται και πάλι τον Δεκέμβριο. Υποχρεώσεις, θα μου πείτε είναι το ξεκίνημα των παιδιών μας στο σχολείο ή της εργασίας μας, αλλά γιατί κάτι το τόσο φυσιολογικό δηλαδή το παιδί μας να αρχίσει σχολείο τον Σεπτέμβριο καθώς και άλλα ξεκινήματα της ζωής μας εμείς να τα βλέπουμε ως αρχή της ταλαιπωρίας μας, ως αρχή των δεινών; Οι υποχρεώσεις μας  δεν περιορίζονται μόνο στις οικονομικές δοσοληψίες, που όντως μας απασχολούν, διότι οι ανάγκες μας είναι αυξημένες αυτή την χρονική περίοδο με την αγορά σχολικών ειδών, ρούχων κτλ… Οι υποχρεώσεις και οι ανάγκες μας παραμένουν περίπου ίδιες όλους τους μήνες του χρόνου, χωρίς να εννοώ την αύξηση ή την μείωσή τους. Δηλαδή η υποχρέωσή μου να πράττω το καλό, το αγαθό, στον συνάνθρωπο, στην οικογένειά μου. Η ανάγκη να πάρω και να δώσω αγάπη, να διδάξω στα παιδιά μου τις αρετές της υπομονής, της άσκησης, της εγκράτειας, της σωστής σχέσης με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Ανάγκες και υποχρεώσεις που ισχύουν λοιπόν για όλο τον χρόνο.

Η μελαγχολία του Φθινοπώρου και ο αποχαιρετισμός του Καλοκαιριού μοιάζει σε κάποια σημεία με τα στάδια του πένθους.  Είναι αναγκαίο να περάσουμε γρήγορα στο υγιές στάδιο της αποδοχής. Το Καλοκαίρι πέρασε… Ναι, μα θα έρθει και άλλο… Εγώ είναι ανάγκη να δώ το τώρα. Τι θα κάνω εγώ τον Σεπτέμβριο, τι έκανα τα προηγούμενα χρόνια που μου δημιουργούσαν θλίψη το τέλος του Καλοκαιριού, πώς θα δώ και θα χειριστώ διαφορετικά τις καταστάσεις γύρω μου, τα πράγματα και ανθρώπους, ώστε να χαρώ που αλλάζει η εποχή.

Μια καλή σκέψη έναντι της θλίψης ήταν αυτή που αστεία είπε η φίλη μου – Επιτέλους, ήρθε το Φθινόπωρο!  Να, μια καλή αρχή. Βλέπω με άλλο μάτι, βγάζοντας τους συναισθηματισμούς, την κατάσταση που μου δημιουργεί στενοχώρια. Μπορούμε να γράψουμε σε ένα χαρτί, τα θετικά στοιχεία του Φθινοπώρου. Ένα θετικό στοιχείο που έγραψε σε ένα σχολείο ένα κοριτσάκι της Δ΄ Δημοτικού ήταν: Ότι θα ήταν πολύ βαρετά να είχαμε μόνιμα καλό καιρό, ζέστη, ήλιο, χωρίς βροχές και να κάναμε συνέχεια μπάνιο στη θάλασσα! Πόσο δίκιο είχε το μικρό κοριτσάκι!

Δημιουργούμε ένα πρόγραμμα, το οποίο θα μας βοηθήσει στην καθημερινή μας ζωή π.χ. την τάδε ημέρα θα κάνω τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ, τότε θα πηγαίνω τα παιδιά φροντιστήριο, αυτή την ώρα θα ξυπνώ το πρωί, τότε θα διαβάζω, αυτή την ώρα θα κοιμάμαι κτλ.. Ο σωστός προγραμματισμός θα βοηθήσει πολύ στο να μην επικρατεί χάος στις διάφορες δουλειές μας και έτσι θα ξέρουμε εμείς και οι άλλοι τι και πότε θα πρέπει να γίνει σε κάθε χρονική στιγμή. 

Ξεκινούμε δραστηριότητες. Η θλίψη είναι κακός σύμβουλος και μας καθηλώνει στο να αποφεύγουμε τις δραστηριότητες.  Ξεκινάμε! Τί; Κάτι που μας ευχαριστεί και βοηθά την ψυχολογία μας. Χορό, γυμναστική, μπαλέτο, περπάτημα, ζωγραφική και πολλά άλλα.

Φτιάχνουμε όραμα, δημιουργούμε! Δίνουμε μια άλλη διάσταση στη ζωή μας. Της χαράς και της δημιουργίας. Έτσι θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό που πάντοτε θέλαμε να κάνουμε, αλλά το κλείσαμε στο συρτάρι της ψυχής μας και το οποίο πού και που το ακούμε να μας φωνάζει!

Κάνουμε μια καινούρια αρχή! Μια καινούρια αρχή στη δουλειά μας ή στην οικογένειά μας. Αλλάζουμε λοιπόν! Ναι! Αλλάζουμε συμπεριφορές που δεν μας χρησιμεύουν πουθενά. Θυμός, λύπη, κατήφεια, δεν βοήθησαν κανέναν και ποτέ. Κάνουμε προσπάθεια να αλλάξουμε τον θυμό-με την πραότητα, την λύπη-με την χαρά που δίνουν ακόμη και τα απλά, τα «δεδομένα» πράγματα στη ζωή μας, την κατήφεια- με την ευγένεια, με το χαμόγελο. Αλήθεια; Πόσο χαμογελάσατε σήμερα στους ανθρώπους γύρω σας;

Συγχωρούμε και προχωρούμε μπροστά. Πίσω από μεγάλες θλίψεις πολλές φορές κρύβονται άλυτα θέματα σχέσεων και συναισθήματα θυμού συνδυασμένα με την μη συγχώρεση. Απελευθερώστε τον εαυτό σας από αυτά τα δεσμά. Συγχωρήστε και πορευθείτε τον δρόμο της ζωής.

Βάζουμε στη ζωή μας Χριστό…! Πλησιάζουμε την εκκλησία, συμμετέχουμε ενεργά στα Άγια Μυστήρια. Εξομολόγηση, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία ώστε να πάρουμε μέσα μας, τον Χριστό, το φως, τη ζωή!  Μπορούμε να συμμετάσχουμε  σε δραστηριότητες των ενοριών ή μοναστηριών, όπου υπάρχει ανάγκη για εθελοντισμό και προσφορά βοήθειας σε διάφορες δράσεις για τις ανάγκες των συνανθρώπων μας.

Είναι ανάγκη της ψυχής μας να αναζητούμε τη χαρά και όχι την θλίψη. Το Καλοκαίρι έφυγε…! Θα έρθει όμως και το επόμενο! Άλλωστε έχουμε τόσα όμορφα πράγματα να κάνουμε το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα, που η βροχή και το πέσιμο των φύλλων από τα δέντρα δεν θα μας στερήσουν με τη θλίψη τη χαρά της δημιουργίας, της αγάπης, των νέων προσπαθειών και δραστηριοτήτων!

Ζήτω, λοιπόν, ήρθε το Φθινόπωρο!...